130 Kerst vacantie regels

We hadden voor kerst veel lampjes buiten op gehangen. We gingen de garage in om te zien wat we hadden, maar het was een hele rotzooi, dus moesten we door de hele garage graven om de lampjes te vinden. We hadden netten vol met gekleurde lampjes voor in de struiken, en die hadden we als eerst uitgevouwd op het gras gelegd. Toen pakte we de ijspegel lichtjes. We hingen die met een trap onder de dak rand, en zo om de rand van het huis. We hingen daarna de netten met gekleurde lampjes in de struiken rond het huis. Er waren ook nog lampjes in de vorm van bomen, dus de hadden we in de voortuin opgezet. We hadden voor de voortuin ook een grote opblaasbare sneeuw bol waar een Kerstman, en een sneeuwpop bij een boom stonden. het sneeuwde ronde bolletjes piepschuim daarbinnen. Emilio en ik stonden er een tijdje naar te kijken, en wenste dat het hier ook zou sneeuwen, maar dat gebeurde niet. Als laatste hadden we ook nog een projector die op de garage deur iets uitbeelden, maar we moesten even tot die avond wachten om te zien of hij wel helemaal scherp was gesteld. We hadden ook binnen de kerstboom opgezet, maar het was best jammer want een paar series aan lichtjes die waren kapot, dus ging de hele string uit. We keken een uur rond de boom of we wat zwarte lichtjes konden vinden die vervangen moesten worden, maar goed was dat niet gelukt. Het was toch het laatste jaar voor die boom, dus hadden we desnoods even een normale string lichtjes om de boom gewikkeld, en je zag er niks van. We moesten nog een paar dagen wachten tot kerst, en waren we dus vaak buiten aan het spelen met Emilio’s piepschuimen vliegtuigjes. Als je de vliegtuigjes hard genoeg gooide, dan vlogen ze in een looping. Op een van de dagen, waaide het heel hard, en had ik mijn vliegtuig gegooid, en hij vloog omhoog en bleef maar verder weg vliegen. Emilio en ik scheurde er achteraan, en ongeveer 50 meter verder kwam hij landen in een tuin. De vliegtuigjes kwamen ook vaak in een boom terecht, en dan moesten we er stokken naar gooien om te proberen de vliegtuigjes uit de boom te mikken. We waren een paar dagen voor kerst naar World markt geweest; een winkel waar ze spullen van over de hele wereld verkopen. We hadden daar een beetje rond gekeken, en vonden toen stroopwafels uit vlijmen! We hadden er geen mee genomen omdat ze zo ontzettend duur waren, maar ze zagen er wel heel lekker uit. We keken daar nog meer rond voor cadeautjes voor Emilio, en Adri. Zelf had ik molentjes gekocht van mijn zakgeld, en als je een knopje induwde, ging het molentje draaiend en kwamen er vonken vanaf, omdat er flint aan het molentje zat, en de basis was van ijzer. Ik had er een voor mij, en een voor mijn juf van wetenschap gekocht, want ik wist dat ze dat soort dingen leuk vind. Voor Adri had ik een houten kikker uit Indonesië gekocht, en als je met het houten staafje over zijn rug strookte, dan maakte het een ritselend geluid van een kikker. Voor Emilio waren we nog naar Toys R US gegaan om voor hem iets leuks uit te zoeken. Voor hem hadden we iets van Zhu Zhu pets gekocht. Dat zijn (voor wie het nog niet weten) hamsters die op batterijen door een doolhof aan kamers kunnen lopen die je zelf moet kopen. Emilio is daar helemaal gek van, dus hadden wij een hamster boot voor hem gekocht. Als laatste waren we nog naar een zaak voor Barbara gegaan, en hadden we een pinguïn doosje uitgezocht waar je dan zelf nog 5 dingen in mocht doen, zoals make-up, kaarsjes, of puim stenen. De dag daarna waren we ook nog even naar de bouwer van ons nieuwe huis gegaan om te kijken hoe ver hij de plannen had, en wat Adri en mama nog wilde veranderen op de onderste verdieping. We reden daarna naar een winkel zonder mama, om wat voor haar uit te zoeken. Emilio had een kaneel kaars uitgezocht, en ik had vanille kaarsjes uit gezocht. We waren die week ook nog even naar het Chinese deel van Houston geweest om iets voor Barbara te kopen. Emilio had een pinguïn uitgezocht die op zon energie begon te dansen, en Adri had een budha uitgekozen als een cadeautje wat ik kon geven. Toen het eindelijk kerstmis was, waren er veel cadeautjes onder de kerstboom. Er waren grote cadeaus, en hele kleine cadeautjes. Emilio’s cadeautjes waren er nog niet onder omdat Emilio in het verleden veel op de cadeautjes zat te kijken om te zien welke van hem waren. Hij had de dag voor kerst veel onder de kerstboom gelegen om te herinneren welke cadeautjes er waren, en toen op kerstdag wist hij precies welke van hem waren, omdat er nieuwe cadeautjes bij lagen. Die avond waaide en stormde het heel hard en het waaide zelfs zo hard dat de sneeuwbol in de voortuin er bijna uitgerukt werd. Adri had mama 5 minuten geleden weg gestuurd om chinees eten te halen, want we hadden die hele dag appeltaart gebakken. We hadden er in totaal 4 appeltaarten gebakken! Als de sneeuwbol er uit zou waaien, dan zou ik snel naar buiten rennen om hem tegen te houden. Ik had mijn jas en schoenen al aan, maar de sneeuwbol die bleef waar hij was. Toen Adri thuis kwam, was hij helemaal nat. terwijl we aan het eten waren, hoorden we de wind om het huis brullen, en een keer in de zoveel tijd was er een forse flits. Ik vroeg me af hoe de Kerstman het had met die storm, dan zouden alle cadeautjes vast wel nat worden! In bed probeerde ik zo snel mogelijk, en zo lang mogelijk te slapen, maar dat lukte natuurlijk niet. Rond 9 uur de volgende ochtend werd ik wakker, en dat is al heel wat, want het lukt mij normaal niet om uit te slapen. Ik keek uit het raam, en het was helemaal stil. Ik hoorde geen auto’s, en geen fluitende vogels. De enige manier hoe ik wist dat de tijd niet stil was gaan staan, is dat de bladeren met de wind mee zwaaiden. Ik bleef nog even in mijn kamer tot dat we gingen ontbijten. Na het ontbijt kwam Barbara aan, en konden we het kerst spel gaan spelen. Er warden bakjes snoep en m&m’s op tafel gezet, en er kwamen nog wat tandenstokers op tafel voor de klusjes die we moesten doen tijdens het spel. Eerst gingen we nog even met Debby praten die vanaf Nederland belde. Toen konden we het spel beginnen. We moesten om de beurt een dobbel steen gooien, en om in het spel te komen moest je een 6 gooien. Na 3 rondjes gooien had mama eindelijk een 6 een paar minuten later volgde Barbara met een 6. Al snel werd het eerste cadeautje uitgezocht, en hij was voor Emilio. Iedereen keek naar hem terwijl hij het papier van de vorm afscheurde het was een bed en dekentje voor zijn Zhu Zhu pets. Hij gilde meteen: “Yay! Zhu Zhu pets!” toen hij het logo met de hamster zag. Na Barbara, kwam Emilio ook het spel in, en daarna volgde ik. Het duurde nog een hele tijd; ongeveer 10 minuten, tot dat Adri ook het spel in kwam. Tegen de tijd dat Adri het spel in kwam, was mama al bijna in haar 2de ronde rond het ganzenbordt. Als je op een sticker vakje kwam met een cadeautje, moest je een cadeautje van onder de kerstboom pakken, en geven aan de persoon voor wie het was. Als je op een muziek noot kwam, dan moest je een liedje zingen, maar daar waren we het allemaal gauw zat van, dus mocht je kiezen of je een vraag wilde beantwoorden, of een liedje wilden zingen. Als je op het hoedje terecht kwam, dan mocht je ook een vraag beantwoorden. Als je de vraag fout kreeg, dan moest je een beurt overslaan. Als je op een hamer vakje kwam, dan moest je een klusje doen. Je kon kiezen tussen 2 klusjes. Met de eerste moest je een rietje pakken, en daar door zuigen om m&m’s van het ene bakje naar het andere te slepen. Met het 2de klusje, dan moest je eerst je pinken gebruiken om het eerste tanden stokertje op te pakken, dan je ring vingers, dan je middel vingers, en zo doorblijven gaan tot dat je alle vingers had gehad. Als laatste was er nog het pepermunt stokje en als je daar op lande, dan mocht je een snoepje pakken. Ik kreeg als laatste mijn eerste cadeautje, en het was een spaarpot die door illusies net leek je geld kleiner te maken, want er zit ook een trechter in die tot heel klein een kleiner doosje in loopt. Mijn 2de cadeau was een grote bal, groter dan je hoofd, waar een hele doolhof in zat waar je met een klein ijzeren balletje doorheen moet gaan. Als derde kreeg ik het spel “ticket to ride”. Het spel is een beetje zoals de kolonisten van Catan, maar je kan het ook met zijn 2en spelen en het is met treinen. Emilio kreeg voor zien Zhu Zhu pets ook een pizzeria. Als je er plastic pizza doosjes op een lopende band legde, en er kwam een hamster aan, dan begon de lopende band de pizza naar een motorfiets te brengen, en dan kon de hamster de pizza weg gaan brengen. Mama en Barbara hadden allebei een Koreaanse grill gekregen om op te koken, en Barbara had ook nog een pakketje met kruiden mixen gekregen, en een Koreaanse kook DVD. Adri had zijn kikker gekregen van mij, en van Emilio had hij een budha in een waterbol met glitter gekregen. Ik had ook nog een huisje voor de trein baan gekregen, en een MP3 speler. Na een tijdje had ik uitgevonden dat de MP3 speler ook radio had, en dat hij radio kon op nemen. Het laatste cadeautje van kerst was een spel voor de Wii voor mama. De hele rest van de dag hadden we met onze nieuwe spelletjes gespeeld. Ik was met de perplexus gaan spelen. Het begon makkelijk dus dacht ik: oh dit heb ik zo uitgespeeld, maar toen bleek het dat het veel moeilijker wordt, hoe verder je komt. Ik was een keer tot obstakel nummer 99 van de 100 gekomen, en toen was ik van de rand af gevallen. Het lukte mij niet meer om tot 100 te komen voor de rest van de dag. Die avond gingen we steen grill gourmetten. Er was rund vlees, zalm, kalkoen, varkens vlees, garnalen, en zelfs haai! Ik had de haai geprobeerd, en het smaakte wel lekker, maar alleen smaakte de structuur als of iemand er een stuk tapijt in had gebakt. Adri had de haai ook geprobeerd en vond ook dat hij de vorige keer beter was. De stukken rund vlees waren heel lekker met een stukje ui en honing barbecue saus. Die avond konden we goed met een volle maag slapen. De volgende dag gingen Emilio en ik het bord spel spelen wat ik had gekregen. Het duurde even voordat we het konden spelen omdat het onze eerste keer was, maar daarna was het een heel leuk spel. Het spel is gebaseerd in europa, dus Nederland en Amsterdam stonden ook op het bord. Je moest met je treinen van stad naar stad gaan om een route te maken van een punt tot een ander wat je op een getrokken kaartje had. Uiteindelijk had ik gewonnen, maar het was nog maar een oefen spel. De volgende keer gaan we voor de echt spelen. Na dat we het spel hadden gespeeld hadden we samen perplexus gespeeld. Ik moest Emilio nog wel een beetje helpen, en viel hij er al snel van af, maar hij werd steeds beter. Die avond aten we nog een keer gourmet, maar hadden we niet meer zo veel over. Het brood was helemaal hard geworden, maar Emilio en ik aten het nog steeds lekker op. ik had nog honger na dat we klaar waren, maar je hoeft je ook niet elke dag vol te eten, dacht ik. We keken die avond ook nog stargate, een serie waar we net mee begonnen zijn. Ik weet niet of ze het ook in Nederland uit zenden, maar ik meen het wel eens eerder in Nederland gezien te hebben, of misschien was dat iets anders...

Bijna Kerst

Deze week was in mijn 3rde uur wetenschap’s klas bijna niks te doen. Omdat ik er zo goed in ben, was ik met mijn opdrachten al 10 minuten eerder dan de andere kinderen klaar. Ik kon dus lekker op mijn gemak het lokaal door lopen om anderen te helpen. Het was net alsof ik een soort 2de lesgever was. Het was bijna elke dag, en als ik niets te doen had, dan ging ik alvast aan huiswerk, of de dagelijkse opdracht van de volgende klas werken. Op dinsdag waren we in het laatste uur atletiek, races aan het doen op plastic platen met wielen er onder. We moesten elkaar heen en terug duwen. De jongen die mij moest duwen had mij een beetje te hard geduwd voor hoe zwaar ik was, dus vloog ik zo over de kop. Ik had toen op mijn knie een schaaf gekregen. 3 dagen later bij het zelfde les uur hadden we een vrije dag dus mochten we doen wat we wilden. Blake en ik hadden eerst samen een mijl gelopen, maar toen was Blake gestopt, en liep ik nog 2 mijl er bij. Ik had in totaal 3 mijl gelopen in een les uur. Ik had toen nog tijd over om even met de rest voetbal te spelen. Ook had ik in rekenen en wetenschap een test, maar op allebei had ik een vraag gemist. We hadden vandaag eindelijk de kerst boom op gezet; de kleine. We hebben er weer de lampjes in zitten die gaan bubbelen als ze warm worden, en Emilio en ik hadden de kerstballen en slingers in gehangen. We hadden ook de “sokken” aan de schoorsteen gehangen, en de lichtjes buiten aan de dakrand gehangen. Adri was aan het opnemen, dus konden we de grote kerstboom nog niet op zetten. Misschien doen we dat vanavond. We hebben niet meer zo veel tijd tot dat kerst er is. Nog maar 13 dagen!

Sinterklaas

We waren gisteren weer naar stukken land gaan kijken voor het huis, maar hadden nog niets gevonden. Toen we terug kwamen waren we naar Chili’s gegaan om wat te eten. Emilio en ik hadden spare ribs en frietjes gedeeld, en ik had als toetje nog een witte chocolade cake met ijs getrakteerd van mijn zakgeld. De volgende dag was het Sinterklaas, maar ik dacht niet dat we cadeautjes zouden krijgen. De volgende dag keek ik naar beneden naar de openhaard, maar er waren geen cadeautjes, dus bleef ik lezen tot 9 uur wanneer ik met Emilio kan spelen. Ik had mijn Lego Ferrari vrachtwagen die ik ooit van papa voor mijn 9de of 10 verjaardag had gekregen, mee genomen om mee te spelen. Emilio wist zeker al overall van en zij dat hij om 3 uur in de nacht wakker was geworden om te kijken of er cadeautjes waren. Hij had toen gevonden dat ze in de ronding van de trap lagen wat van boven niet makkelijk te zien was! We bleven maar wachten tot dat Adri en mama eindelijk uit hun kamer kwamen. We gingen toen lunchen, en hierna konden we eindelijk de cadeautjes open maken. Als eerste hadden we de “zak van Sinterklaas” open gemaakt, en vonden 4 cadeaus. Ik had een boek gekregen van oma en Oma Andrean wat het gevolg was op het beroemde boek, De Brief Voor de Koning. Emilio had een bulldozer van lego gekregen. We hadden beide ook nog een chocolade letter gekregen! Emilio en ik hadden ook allebei een belletje gekregen om aan de deur te hangen voor het kerst seizoen. Emilio had ook nog 4 kleine stockings; die sok die je aan de openhaard hangt, gekregen voor zijn knuffels. Ik had ook een Yo-Yo gekregen waar ik de hele rest van de dag mee had gespeeld. Wie wist dat zo’n lang geleden ontworpen idee, zo veel plezier op zou kunnen leveren!

Thanksgiving

Deze week hadden we de hele week vrij omdat we thanksgiving hadden. We hadden bijna de hele week buiten gespeeld met de kinderen uit onze straat. We hadden verstoppertje gespeeld en hadden ook rond gefietst. Het weer bleef wel lekker koel dus we gingen niet zo snel zweten. Adri had op donderdag ook kalkoen klaar gemaakt met als vulling paprika ui en gehakt balletjes. De kalkoen was best groot, dus we hadden hem eerst een paar uur in een grote pan zout water laten staan. Toen we klaar waren om hem te bakken, stopte we de vulling er in, en ging hij de oven in. Naar een paar uurtjes konden we er lekker van smullen. We hadden hem echt niet de eerste dag op, maar ik had ergens gelezen dat de man die de meeste hotdogs in een maaltijd op kon eten, zou proberen om voor thanks-giving een hele kalkoen op te eten. Ik vraag me af of het hem gelukt is. De tweede dag hadden we lapjes vlees van de kalkoen gesneden om die zo op te eten, en als toetje had ik ook nog limoen taart gemaakt. En op de derde dag hadden we de overige stukken kalkoen in een rijst gerecht gebruikt. We zijn ook nog dit weekend voor een nieuw huis gaan kijken om naar te verhuizen. Ik weet niet echt waar om, maar ik vind het niet erg zo lang ik maar naar Klein Oak ga (de hogeschool waar al mijn vrienden ook naartoe gaan). We hebben al een best mooie wijk gevonden die nog in de groei is. We gingen eerst voor een nieuw huis in de wijk kijken, maar dat kon niet omdat de wijk al helemaal volgebouwd is. Het mooiste huis waar we waren gaan kijken had ook een kleine bioscoop in het huis, maar die zouden we echt niet kunnen kopen want die koste meer dan 1 miljoen dollar!

experimenteren in de klas

Op vrijdag hadden we in wetenschap klas weer een hele leuke dag. Als eerste had de juf een stuk koolstofdioxide in vaste vorm in het water gegooid, en daar had ze ook wat zeep bij gestopt. Toen begon het te bubbelen, en kreeg iedereen een hand vol bubbels. Als je de bubbels knapte, dan kwam er koolstofdioxide gas uit. Het was wel leuk om even mee te spelen. Hierna had de juf een lucht schieter, en schoot de lucht door de klas heen. Als er dan zo’n bal lucht tegen je hoofd aan kwam, vlogen je haren overal naartoe. Ik werd voor een experimentje uitgekozen om te helpen. Naar enkele seconden besefte ik dat ik liever niet uitgekozen zou willen worden. De juf had water in een bekertje gegooid, en ik moest voorover staan. toen de juf het bekertje omdraaide, kwam er niks uit. het water was verhardt door een stof die al in het bekertje zat! Ik ging weer snel zitten. De juf had ook wat alcohol in een plastic cilinder gedrupt, en toen had ze de alcohol mooi verspreid. Ze gooide er een lucifer in en er kwam een ring van blauw vuur van onder naar boven, en de cilinder uit. ze had iedereen laten voelen, en de cilinder was heel warm. Voor dat we de alcohol in brand hadden kunnen steken, moesten we iets van 10 lucifers gebruiken omdat de cilinder zo lang was, dat bij de tijd dat de lucifer de bodem aanraakte, was hij al weer uitgewaaid. Als laatste gingen we naar buiten met een fles diet-CocaCola. We hadden ook een pakketje pepermunt Mentos mee genomen. We hadden de fles opengemaakt, en op straat gezet. De juf stopte gauw een half pakje Mentos in de fles, en de cola spat omhoog. Het regende toen weer naar beneden en ik was er bijna onder gaan staan om iets te drinken, maar dan waren mijn kleren helemaal plakkerig geworden!

Tanden Trekken

Ik moest deze week mijn tanden laten trekken. Ik had er helemaal geen zin in, maar het was een bet plan dan van de vorige orthodontist, die mijn kaak door wilde zagen, en dan naar voren wilden plaatsen. Ik mocht ook lekker uitslapen, en hoefde niet naar school. Om 9 uur s'morgens, waren we aan gekomen. We moesten even een tijdje rond rijden om het te vinden, maar uiteindelijk lukte het. We zaten op het bankje te wachten, en elke keer dat de deur open ging schrok ik omdat ik dacht dat het mijn beurt was. Toen het wel mijn beurt was, mocht ik op de stoel gaan zitten om te wachten. De dokter vroeg of ik lachgas wilde hebben, maar ik zei nee, want daar zou ik alleen nog meer last van gaan krijgen. Na een tijdje kwam de doctor weer en gaf hij mij een blinddoek. Hij zou mij wel vertellen wat er zou gebeuren, maar ik vond het nog steeds niet zo fijn om bijna niets te kunnen zien. Ik had verwacht dat ze wat gel in mijn mond zouden doen om mijn tandvlees te verzachten, maar dat deden ze niet. Ik moest door 2 prikken in mijn wangen, en 2 in mijn tandvlees verduren. Toen kon ik eindelijk even relaxen. Toen ik mijn boven lip aanraakte, voelde ik helemaal niks. Toen alles goed verdoofd was, kreeg ik nog 2 prikken in mijn gehemelte, voordat ze konden beginnen. De tandarts pakte een tang, en pakte de tand goed vast. Hij duwde langzaam, mijn tand eerst naar links, en toen naar rechts. Het deed helemaal geen zeer, maar ik hoorde wel wat kraken. Na dat hij dat hij ongeveer 8 keer op en neer was geweest, stopte hij. Ik vroeg of de tand er al uit was, en het was zo! Ik had her helemaal niets van gevoeld, behalve het kraken, maar het deed helemaal niet zeer. De 2de kies duurde ietsje langer, maar uiteindelijk was die er ook zonder pijn uit gekomen. Ik moest voor de rit naar huis een gaasje in mijn mond houden voor het bloed. Ik mocht de tanden mee nemen naar huis. Voor de eerste dag mocht ik wat yoghurt eten, en een milkshake. De milkshake was moeilijk door het rietje naar boven te krijgen, want ik kon mijn bovenlip niet gebruiken om een vacuüm te maken. Tanden trekken heeft zijn goeden en slechte vervolgen!

Tandarts

Het bleek deze week dat mijn tanden niet getrokken hoefden te worden. Eerst dacht ik dat ze mij gewoon twee prikken in mijn mond zouden geven, en dan de tanden er uit trekken, maar u blijkt het dat ik een algehele verdoving moet hebben. Ik vind dat niet fijn, want dan voel ik er niks van, maar dan voel ik me ook de hele rest van de dag vervelend. Adri is nu aan het regelen of we echt well dat moeten doen. Het zou ook slecht voor mijn loop conditie zijn, want dan komt er allemaal troep je lichaam binnen, maar ik moet nu volgende week maandag tanden laten trekken. Het enige positieve, is dat ik dan die hele dag niet naar school hoef, maar zelfs als dat had gemoeten, was ik vast wel minstens 3 keer door de dag heen in slap gevallen tijdens de les. Deze week hadden we ook in wetenschap’s klas weer wat leuks gedaan. We mochten het lokaal door lopen en kleine testjes uitvoeren, en dan moisten we beantwoorden of het testje een nieuwe substantie vormde, of niet. Een paar dingen die we mochten doen is een Lucifer aan stekken, een lichtgevend bandje bekijken, en alkaseltzer in water gooien. Ik ben nu pas weer naar de orthodontist geweest, en daar heb ik een metale stang in mijn mond gekregen, die in een boog loopt over mijn gehemelte. Mijn tong doet nu best zeer, want als ik eet dan komt er steeds eten om heen gewikkeld, en dan moet ik dat wegduwen want anders zit mijn mond helemaal vol. ik dus spierpijn in mijn tong, we een beetje een raar gevoel. Deze stang heb ik omdat als mijn tanden er uit zijn, dan moeten die kiezen op hun plek blijven, anders heb ik weer te wijnig ruimte. Voor de rest kunnen ze nog niets doen tot dat de tanden er uit zijn.

Halloween weekend

Dit weekend is heel leuk geweest. Ik had eerst op vrijdag een feestje van Erica, en op zondag was Halloween. Na school, bracht Adri me naar Erica’s huis, waar ik mee mocht helpen met wat dingen klaarzette voor het feestje. Ik mee geholpen om muziek uit te kiezen, en om de cupcakes te maken. Erica’s zusje had een Cavia, en als je die op de trap zette, dan spong hij helemaal zelf naar boven, en liep zo zijn kooi in. Een half uur later kwamen de eerste 2 mensen. Een had een voetbal meegenomen, dus hadden we buiten voetbal gespeeld. Er kwamen steeds weer wat meer mensen, dus we hadden elke keer weer nieuwe mensen op ons team. Na drie kwartier voetballen, wilden we het zwembad in. Het begint hier redelijk koel te worden, dus hadden ze het zwembad tot 80 graden Fahrenheit verwarmd. Ik wilde me net om gaan kleden toen ik merkte dat ik mijn zwembroek was vergeten. Ik had Adri gebeld, en die zei dat hij er aan kwam. Ik bleef dus even op de oprit pizza eten, tot dat Adri er aan kwam. Ik ging toen het zwembad in, en kletste we met elkaar in het bubbelbad. We gingen toen het zwembad in een spelde we een soort tikkertje in het water. Het zwembad had ook een waterval waar we met zijn allen van af sprongen. Erica’s moeder had een paar actie foto’s gemaakt van ons terwijl we in de lucht waren. Buiten het feit dat ik mijn zwembroek was vergeten, was het een super leuk feest. Vandaag is het Halloween. Emilio en ik hadden vanmorgen onze pompoenen uit gehold, en er gezichten en zinnen in gesneden. Vanavond doen we er lichjes in, en mogen we langs mensen hun huizen om snoep te halen. Ik zou het leuk vinden als ze in Nederland ook Halloween hadden, maar daar hebben ze Sint maarten voor ;) .

100ste post!!!

Jammer genoeg is het Cross Country seizoen nu over. Het fijne daarvan is, dat ik niet meer zo vroeg hoef op te staan. Normaal moest ik om 6 uur wakker worden, en dan reden we om tien voor 7 weg. Nu kan ik zo rond 7 uur op staan. Het is iets minder fijn omdat ik u in mijn vrije tijd moet trainen om mijn conditie op pijl te houden. Ook zie ik sommige mensen die op het team zaten niet meer zo veel. Om het eind van een fantastisch seizoen te vieren, mochten we op maandag eten en drinken mee nemen om s’morgens met zijn allen te ontbijten. Adri het een DVD gemaakt waar alle foto’s van de meets op stonden zodat we die konden kijken tijdens het ontbijt. Ik vond deze video wel mooier dan die van vorig jaar omdat er bij deze video ook film zat, in plaats van alleen maar foto’s. Na het ontbijt ging de rest van de dag gewoon normaal verder. Deze week in het atletiek uur, mogen we doen wat we willen, maar omdat ik mijn conditie dan nog goed moet houden, loop ik gewoon 2 mijl. Ik vind het echt heel fijn dat Atletiek mijn laatste uur is, want als ik eens een dag meer zou willen lopen, dan zou dat gewoon kunnen omdat ik dan niet moet haasten naar mijn volgende klas. Het begint hier eindelijk wat koeler te worden. Het is hier nu ongeveer Nederlands zomer weer. Het is bijna elke dag lichtjes bewolkt, met een temperatuur rond de 28 graden Celsius. Emilio en ik spelen elk weekend met de Aquaplay, want het is niet zo heet dat de mussen van het dak af vallen, maar het is ook weer niet zo koel als binnenshuis. Ik kan niet wachten tot de winter, want dan is het hier pas echt lekker. We zouden misschien sneeuw kunnen krijgen, maar dat geloof ik niet.

District 2010

Deze week hadden we eindelijk de laatste meet van het seizoen. Iedereen mocht tien minuten eerder de klas uit om naar de meet te gaan. Ik heb als laatste uur atletiek, dus ik hoefde het hele uur niks te doen. Ik had de hele dag door veel water gedronken, dus ik had geen spier pijn meer. Omdat Blake en ik als eerste op de bus waren, konden we helemaal achter in zitten. Een paar minuten later kwam de rest op de bus. Toen iedereen op de bus zat, reden we naar Collins park, waar de meet zou zijn. Het park was heel mooi, en na een paar minuten, herinnerde ik me dat ik hier eerder was geweest met Jack en Emilio. Toen we de bus geparkeerd hadden. We liepen toen de baan over. Er waren 2 rondes, en dat vond ik niet zo fijn. We liepen door het park heen, en dan langs een rivier. Er lag veel zand op de grond, dus daar zou mijn tijd wat omlaag van gaan. We moesten toen een steile heuvel op, en dan heel snel naar beneden. We deden dat 2 keer, en op de 2de ronden moesten we ook nog om een heel softbal complex lopen. De jongens van de achtste klas hoefde pas als 3rde te lopen. Als eerste liepen de meisjes. Erica, het meisje van onze school, is altijd het snelste, maar deze keer werd ze door het meisje verslagen die elke keer achter haar liep. Als 3rde was onze race. Ik begon redelijk langzaam, maar werkte toen steeds verder naar voren. Aan het eind van de eerste ronde was ik 9de. Na de 2de ronde was ik 7de, en liep over de finish. Mijn tijd was wel het beste van het seizoen, maar ik weet niet precies wat het was. Het bleek dat wij voor de hele 8ste klas hadden gewonnen. Vorig jaar hadden we voor de 8ste en 7de klas gewonnen, dus dat was wel een beetje jammer.

De laatste meet voor district

We hadden deze week veel gelopen. We hadden vrijdag weer een meet. Dit is de laatste voordat we District hebben. Ik had geprobeerd de hele dag veel water te drinken, want dat had de vorige keer veel geholpen. Die middag reden we naar Schindewolf, de school waar ik van de zomer extra les kreeg. Al snel liepen we de baan. Het begon op het rugby veld, en ging toen recht vooruit, en een kleine betonnen brug over. Aan het eind moesten we over een kleine sloot rennen waar ze houten borden op hadden gelegd. De meisjes van onze klas werden als eerste gestart, en toen 1 minuut later, werden wij gestart. Na een halve mijl, kwam ik bij het meisje die in de laatste plaats liep. De hele race door moesten we om de meisjes heen lopen, want die gingen een stuk langzamer dan wij. Het was wel vervelend. Bij het einde werd ik nog door een jonge voorbij gesprint, en toen kwam ik 7de. Mijn tijd was 13 seconden langzamer dan de mijn tijd van vorige zaterdag, maar dat kwam omdat de meisjes in de weg liepen, en het was heel warm. Als ik met de meisjes race had mee gelopen, was ik op de 6de plaats gekomen, dus ik had meer dan 35 meisjes ingehaald. Blake was natuurlijk weer 1ste. Aan de finish kon ik niet goed adem halen, maar naar een paar slokken water was het weer over. De volgende dag gingen Blake en ik naar een park om Klein-Oak; de hogeschool waar wij volgend jaar naartoe gaan, aan te moedigen met Cross Country. Op het hogeschool niveau lopen alleen de eerstejaars kinderen nog 2 mijl. De jaren daarna moet je 5 kilometer lopen. Het was die dag redelijk koel, maar later in de dag werd het heter. Ik weet niet of Klein-Oak gewonnen had, maar ze liepen wel heel goed.

Raketten en Cross Country

Deze vrijdag mochten we onze raketten lanceren. We pakten onze raketten van de tafels af en liepen met de klas naar buiten. We stopten bij de ren baan, en pakte daar de machine die luchtdruk op zou bouwen om de raketten te lanceren. Toen we allemaal klaar waren om te gaan, legde we onze raketten in een doos. Een voor een werden de raketten weg geschoten. Mijn raket was als 2de, en lande het verste. Naar ongeveer 7 raketten, was ik verlagen. Toen alle raketten op de baan lagen, ging de machine uit, en mochten we naar onze raketten lopen. Mijn raket was ongeveer 4de, en ik kreeg een 95. Riley’s raket was als eerste. Sommige mensen zijden dat hij vals speelde, omdat hij ook al met de ballon auto’s had gewonnen. We liepen hierna weer terug naar binnen, en wie wilde mocht hun raket houden, en de rest mochten ze weg gooien. De volgende dag had ik een drukke dag. We hadden de grootste meet van het seizoen in Spring Creek Park. We moesten om 6 uur opstaan en naar school. Daar mocht ik coach helpen om water in flessen te doen. Rond 7 uur, was iedereen er en konden we vertrekken. Toen we aan kwamen, hadden we het parkoer gelopen. Hierna gingen eerst de meisjes van de 7de klas, dan de jongens, dan de meisjes van de 8ste klas, en toen wij. Op de start lijn stonden er meer dan 85 jongens van verschillende scholen. Ik kan me herinneren dat ik een tijd naar mijn schoen heb staan kijken, en dat toen het geweer af ging. Toen liepen we heel hard. Ik wilde bijna stoppen, maar ik bleef door werken. Ik bleef dicht bij Ren, een andere jongen van onze school. Ik kwam bijna over de finish lijn toen er uit het niets een jongen voorbij raasde en voor mij en ren over de finish kwam. Ik kreeg #11, een weg van een medaille. Toen ik naar de tijden keek, had ik een 12:31 voor 2 mijl, net 1 seconde langzamer dan ren, en die had wel een medaille gekregen. Van beide evenementen heeft adri video’s gemaakt. Voor de raketten (de 2de raket is van mij):


En voor de Race:

raketten

We hadden op vrijdag weer een meet voor Cross Country. Deze keer waren we op Krimmel, onze eigen school. Ik wist dat ik beter zou rennen dan tevoren, want ik kende het parkoer, en omdat ik vorig jaar ook heel snel was met deze wedstrijd. Omdat ik het laatste uur atletiek heb, mochten we helpen met het parkoer klaar maken, en flessen water klaar te zetten. Het begon op eens licht te regenen, dus dat was wel lekker. Toen we allemaal klaar waren, mochten we gewoon doen waar we zin in hadden, tot dat de bel ging. We bleven wachten, tot dat de 7de klassers naar ons toe kwamen. Er kwamen steeds meer mensen, en toen hoefde we alleen maar op de andere scholen te wachten. Als eerste kwam Strack, toen Hildebrandt, en toen Wunderlich. Als eerste gingen de meisjes van de 8e klas rennen. De vader van een van de meisjes had een crossmotor meegebracht, en hij reed met zijn cross motor voor de race uit zodat iedereen wist waar ze naartoe moesten. De eerste die over de finish kwam was Erica; het meisje waarvan de vader de crossmotor had mee grebracht. Nu was het onze beurt. ik vind het nooit fijn om op de start lijn te staan, want ik wordt er heel nerveus van. Het wachten op de start lijn vind ik meestal vervelender dan het lopen tot dat je er bij neer valt. Het geweer ging af, en zoals altijd was ik een van de langzaamste om te starten, want ik ben geen goeie sprinter. 2 minuten later was ik 7de. Dan; een jongen van ons team, liep 2 posities voor mij, en mijn doel was om bij hem te blijven, dus trok ik op naar nummer 5. Voor de rest van de race gingen Dan en Ik nek aan nek, maar dat was niet erg, want we gingen alleen maar sneller. Elke keer dat we een bocht om liepen, kwam de groep achter ons dichterbij. De laatste 400 meter, begon Dan een beetje sneller te lopen, en ik deed mijn best om bij hem te blijven. Op de laatste sprint, kwam hij voor mij de finish lijn over. Ik was dus nog steeds nummer 5. De volgende maandag, vond ik dat ik maar 4 seconden achter hem de finish lijn over kwam. Ik had een 2 mijl tijd van 12 minuten en 47 seconden. Voor de rest van de week maken we in mijn wetenschap’s klas raketten. We kregen pvc buizen, en wikkelde daar papier om heen. Dan lijmde we het papier, en trokken de pvc buis er uit. Dan hadden we een papieren koker. In een kant van de koker, lijmde we een kurk, en aan de andere kant lijmde we vinnen. Dan zag hij er als een raket uit. Pas vandaag hebben we met zand papier de kurk tot een punt geschuurd. We blijven nu elke dag de raket lijmen, en op vrijdag gaan we ze lanceren

Ballon auto's

Deze week hadden we weer een ander project om te doen. We moesten een race auto maken die werd aan gedreven door een ballon. Mijn idee, was om schoepen op de voorste as te steken, zodat de lucht die uit de ballon zou komen tegen de schoepen aan zou komen. Na een paar uur werken, en een trip naar Michael’s ; een knutsel winkel, was de auto eindelijk af. Het meeste van de auto was piepschuim. De om de basis te maken, hadden we rietjes onder het blok gelijmd, en door de rietjes had ik saté prikkers gedaan. Aan de saté prikkers waren de wielen, die ook uit piepschuim waren gemaakt. We hadden boven op de auto een rietje geplaatst in piepschuim, waar de aandrijving lucht doorheen zou komen. We hadden de auto gewogen, en hij woog ongeveer 62 gram. We knoopten met een elastiekje de ballon aan het rietje, en lieten de ballon los. De auto ging nergens heen. We hadden alle wielen door het midden gesneden, en probeerde het nog een keer. De auto woog ongeveer 46 gram. Nog gebeurde er niks. Deze keer hadden we het met een groter rietje geprobeerd, maar dat lukte ook niet. We pakte het overige stuk piepschuim, en ik stook er 2 rietjes doorheen. Daar deed ik de saté prikkers door heen en toen lijmde we de wielen er op. We gebruikte het ouwe systeem voor de aandrijving. Deze keer woog de auto maar 16 gram! Ik blies de ballon op, en knoopte hem weer aan het rietje vast. Ik liet de auto gaan en hij begon te rijden. Het ging niet zo heel snel, maar langzamerhand ging hij steeds sneller. Hij reed ongeveer 5 meter ver, net zo veel als nodig was, dacht ik. De volgende dag kwamen we de klas binnen, en bleek het dat de auto maar 3 meter hoefde te gaan om een perfecte score te halen. We mochten onze auto’s uit testen, en die van mij reed het verste, en die van een andere jongen, reed ongeveer net zo ver. Morgen kunnen we de auto’s echt laten racen. Morgen de beste winnen!

Ei-landers en Cross Country

Deze week hadden we de eerste echte Cross Country wedstrijd van het seizoen. We zouden naar Doerre gaan, de school waar Jack nu naar toe gaat. S’morgens moest ik mijn project mee nemen voor mijn science klas. We moesten iets maken waar we een ei in konden stoppen, en dat als we het lieten vallen, dat het ei niet brak. We hadden een karton van wijn flessen onder een schoenen doos geplakt, en toen hadden we in de schoenen doos een zakdoeken doos gestopt, met papier snippertjes. In het zakdoek doosje, hadden we wat zakdoeken gelaten. Ik had in het doosje het ei gedaan, en toen liepen we met de klas naar buiten om de ei-landers naar beneden te laten vallen. De score die je kreeg werd gebaseerd op de eerste keer die je hem liet vallen. Als je lander helemaal van dingen werd gemaakt van recyclebaar materiaal, dan kreeg je 50 punten. Als je ei dan de eerste keer niet was gebroken, kreeg je 100 punten. De eerste keer was die van mij was de eerste keer niet gebroken. De 2de keer was hij ook niet gebroken. De derde keer gooide ik hem zonder parachute naar beneden, en lande hij op zijn kop. Ik opende de doos, en het ei was nog steeds niet kapot. Ik had een 100 gekregen!
Later die dag hadden we voor Cross Country een meet, en wij zouden gaan winnen. We reden met de bus heen. En de race begon al snel. Ik was iets te langzaam gestart, dus ik moest langzaam naar boven werken. Ik was 8ste, en zo bleef het voor de hele rest van de race. Ik kreeg wel een medaille, en daar was ik wel blij om. Na de Race was ik weer lekker op de grond gaan liggen, want het was heel vermoeiend. Op de terug weg, was het lekker gezellig op de bus.

De eerste meet van het seizoen!

Gisteren waren Adri, Emilio, Mama, en ik naar Burrough’s park geweest want ik moest een race doen tegen de klok. Ik had de vorige avond met Blake en zijn ouders bij Olive Garden; een Italiaans restaurant, gegeten. We waren als een van de eerste in het park, en moesten nog even wachten tot dat de rest kwam. Erg lag flink wat afval op het pad, dus toen iedereen er was hadden we het opgeruimd. Iedereen had iets te eten mee gebracht zodat we allemaal iets konden eten. Er was watermeloen, chips, en vele sport drinken. We moesten eerst een paar keer met een meet wiel rond het meer liepen zodat we de goede afstand konden meten. Uiteindelijk kwam het einde zo rond het beginpunt uit. We zouden dus 2 en 7/8ste keer rond het meer moeten hardlopen. Vorig jaar gingen alle categorieën van hardlopers op andere tijden lopen, maar nu gingen we allemaal tegelijk. Coach Gresham had geen kogels voor zijn geweer meer, dus gebruikte hij gewoon zijn stem. We renden weg, en Blake was al in de eerste 5 seconden eerste. Na hem kwam Erica, Daarna Ren, en toen ik. Die volgorde bleef zo voor de hele race, tot aan het einde. Blake was al een minuut klaar, toen Erica over de finish lijn kwam. Nu was het tussen Ren en ik. We sprinten gelijk op, en toen trok ik voor. Ik hoorde hem sneller gaan, dus trok ik nog verder op. Uiteindelijk, kwam ik 2 seconden voor Ren over de finish lijn, en was ik zo moe, dat ik gewoon op het gras ging liggen. Ik kreeg een lintje voor de tweede plaats uit de jongens van mijn leeftijd. Mijn tijd was 13:12 voor 2 mijl, dus dat was 21 seconden sneller dan mijn beste tijd vorig jaar, en 1 minuut en 41 seconden sneller dan mijn tijd van dit event vorig jaar.

Grote Roadtrip (helemaal)

We waren deze vakantie voor 3 weken op een road-trip geweest. Als preparatie zochten we allerlei plaatsen op internet op die leuk waren om te zien of doen. We puzzelde ze samen tot een lange weg die we zouden rijden door het noordoosten van Amerika. Onderweg zouden we dan langs de plaatsen komen die we hadden uitgezocht. Op Google-Maps had ik alle basis bestemmingen in getoetst, en de totale afstand was ongeveer 4011 mijl. Ik had ook nog een kaart gemaakt waar ik kon in schrijven hoeveel we hadden getankt.
Op de eerste dag reden we Texas uit en over de Sabine rivier, de grens tussen Texas en Louisiana. Net over de grens, vonden we een plek om folders te halen, en om even picknick te eten. Ik vond het niet zo fijn waar we zaten, want er waren heel veel wespen nesten onder de tafels, en de overdekking boven de tafel om tegen de zon te schuilen. We reden weer een paar uur verder, tot dat we aan de grens kwamen van Mississippi. We wilden daar ook bij het welkom center stoppen, maar die was dicht. We reden tot aan Mccomb; een stad in het zuiden van Mississippi, om daar te overnachten. We sliepen in het hotel Comfort Inn.
De volgende dag, reden we naar het deel van de stad waar Bo Diddley; een zanger, was geboren. Ze hadden daar ook een hele grote stoom locomotief op het spoor staan wat niet meer werd gebruikt. Ik ging er voor staan en ik wist toen precies hoe de mensen in de films voelen als ze op het spoor gebonden worden voor zo’n trein! Iets later die dag, reden we naar Jackson, de hoofdstad van Mississippi. We namen daar de Natchez Trace Parkway; een mooie weg die door veel natuur en bos heen loopt. Langs de weg stonden er steeds paaltjes met nummers er op. We wisten niet wat ze betekende. We stopten in het stadje Kosciusko, in Mississippi, om even wat folders te halen en we vonden een folder van de Natchez Trace Parkway. Daar stond een lijst van nummers, en bij elke stond iets wat je kon zien, zoals indianen bergen, watervallen, en mooie bomen. Vandaar die paaltjes met nummers erop. We aten in Kosciusko bij Burger King voor de lunch, en reden toen weer verder. Uiteindelijk kwamen we in Tupelo, Mississippi. Elvis was in Tupelo geboren, dus we gingen even kijken naar het huis waar hij geboren was. Het was een best klein huisje, met een schommel bank aan de voorkant. Rond het huisje, was een tijdlijn, waar je kon zien warneer Elvis geboren was, wanneer hij zijn eerste gitaar kocht, en wanneer hij met zijn ouders naar Memphis was verhuisd. Ze hadden ook nog een fontein die heel mooi was, en een ijzeren stambeeld van Elvis met zijn gitaar. Emilio en ik hadden een foto gemaakt, waarop het net lijkt alsof ik de gitaar van Elvis probeer te pakken, en dat Emilio hem aan het slaan is (want daar is hij zo goed in  ). We keken ook nog een beetje rond in het winkeltje, maar de meeste dingen waren heel duur. We Reden toen nog ietsje verder, en gingen toen slapen in een hotel.
Op de 3de dag, reden we de staat Tennessee in. Daar reden we voor een paar uur, tot dat we in Lynchburg, Tennessee kwamen. Daar gingen we naar de Jack Daniels distilleerei. Binnen in het gebouw rook het heel vies naar whisky. We pakten onze tickets, en keken een beetje rond de hal tot dat onze tour zou beginnen. In het huisje waren 2 bakjes waar je kon de whisky kon ruiken voor dat hij door de houtskool heen werd gedrupt, en erna. Het verschil was dat de whisky na het houtskool een amber kleur accent had, terwijl de eerste geel was. Na het druppelen was de geur ook minder scherp. Toen onze tour begon, keken we eerst een film over Jack Daniel, de maker van de whisky, en zijn fabriek. Na de film, liepen we de deur uit, tot een kleine parkeer plaats waar een busje stond te wachten. We gingen allemaal in de bus zitten, en reden naar de brand pit waar ze de houtskool maakten. Hier werd een foto van iedereen gemaakt zodat ze die later konden kopen. We liepen toen tot een grot waar water uit kwam. Er kwam lekkere koele lucht uit de grot. Het was Texas niet, maar nog was het zo heet die dag dat de mussen van het dak vielen. We liepen een stukje verder tot meneer Jack’s oude kantoor. Toen we binnen kwamen zei Billy; de meneer die ons begeleidde: “niet met je voet deze kluis aan raken.” We vonden het heel raar, maar hij lag het allemaal uit. Op een dag, was Jack de combinatie van zijn kluis vergeten. Hij werd boos, dus schopte hij de kluis heel hard. Hij kreeg toen een ontsteking in zijn teen, die tot bloed vergiftiging uitbrak. Hij zij ook dat iemand die de kluis met zijn voet aanraakte, voor de rest van zijn leven ongeluk zou hebben. Ietsje verder, liepen we een gebouw in waar de whisky door de houtskool heen druppelde. Hier koos Billy 6 sterke mannen uit die de deksels van de tonnen wapperde om de geur de lucht in te krijgen. Het rook niet zo lekker. Iets verder in dat gebouw waren er 2 grote silo’s die vol met bubbelende whisky zat. Een paar mensen roken de whisky en stonden stijf als een paal met hun ogen wijd open. Er zat veel koolstof in die lucht omdat er gist in de whisky zat. Na 2 seconden waren ze weer normaal. Als laatste liepen we het gebouw in waar ze de whisky in flessen deden. Het was daar lekker koel, maar er was niemand want het was zondag. Op de weg terug naar het beginpunt, liepen we nog even door een schuur met tonnen whisky er in. Hier werd de whisky verouderd. Terug in het begin huisje, kregen we gratis limonade; dat was lekker fris!
De volgende dag waren we naar Chattanooga, Tennessee gereden. Dit was een van de grootste spoorweg steden van Amerika. We kwamen tegen de avond aan, dus aten we Mexicaans, en bleven we in een hotel slapen. De volgende morgen reden we naar het Tennessee Valley Railroad Museum. Je kon hier een rondrit in een diesel locomotief krijgen, en naar oudere spoorweg treinen en passagiers wagonnetjes kijken. In sommige wagonnetjes mocht je zelfs in kijken. Na een paar minuten, kwam de rode trein er aan en stopte op het perron. Je mocht kiezen of je in een wagon met airconditioning wilde zitten, of in een wagon met open ramen. Mama en Emilio gingen in de wagon met open ramen zitten, en Adri en ik in de wagon met airconditioning, omdat het daar veel kouder werd. Al snel begon de trein te rijden en rolde we over het spoor. Er was veel natuur door de route, en we gingen zelfs een tunnel door die zo lang was als de lengte van 2 voetbal velden. We kwamen uit eindelijk tot een dood lopend stuk rails met een draai tafel. Daar stapte we uit de trein, en ontkoppelde de locomotief van de wagonnetjes. Daar reed hij de draaitafel op, en werd hij langzaam omgedraaid. Toen reed de locomotief om de wagonnetjes heen, en koppelde weer aan de andere kant. We waren weer klaar om in te stappen. We reden weer helemaal terug en door de tunnel heen, en kwamen weer terug tot het station. We stapten uit de trein, en keken nog even in het winkeltje of er iets leuks bij zat. Ik zat meer voor iets te kijken voor mijn model trein baan, maar ik had niks gevonden. We reden na de rit naar het grote station met de auto, en daar gingen we kijken naar een model trein tentoonstelling. Er stond een gebouw in brand, met kleine mensjes die het aan het blussen waren. Er was ook een knopje langs het pad die je kon drukken, en dan kwam er een klein autootje door de stad heen sjezen. Voor de rest reden er natuurlijk heel veel treinen rond. Het was wel heel gedetailleerd, en er was zelfs een kleine rivier uit gegoten plastic, waar een boot in stond. Zelfs de stoplichten in de stand gingen van groen, naar oranje, naar rood, en toen weer naar groen. Het had nog gedetailleerder kunnen zijn als de autootjes ook echt reden, maar dat is heel moeilijk te doen zonder een baan door de straten te hoeven zagen. Ze hadden hier ook een winkeltje voor echte model treinen, maar jammer genoeg was die dicht voor renovatie. We reden nog tot aan Virginia, en sliepen daar in een hotel.
De volgende dag hadden we auto peg. De iets in de remmen moest vervangen worden, dus leverde we de auto af aan de garage. Het was heel saai, want ik was vergeten mijn boek mee te nemen. We besloten uit eindelijk om naar Subway; een broodjeszaak, te gaan voor het ontbijt. 30 minuten later waren we weer terug bij de garage, en was de auto bijna klaar. Toen de auto eindelijk klaar was, hing er nog iets los onder de auto, want onderweg was er een schroef uit gekomen. Het werd gerepareerd door een plastic bandje die je af kan stellen. We reden de hele dag weer verder. We kwamen weer bij een natuur weg, maar die ging door de bergen heen, dus die was veel mooier. Onderweg waren we een paar keer gestopt om naar het uitzicht te kijken. Je kon vaak kilometers ver zien naar de bergen onder je, en soms ook boven je. Bij een uit kijk punt kon je zelfs naar een stad kijken, met al die kleine autootjes! We waren ook nog een keer gestopt om naar de W.C te gaan, en om te lunchen. Ik vond het op die plek niet zo fijn want er waren veel bijen. Aan het eind van de dag, reden we Washington D.C binnen; de hoofdstad van heel Amerika. Er was heel veel constructie, dus de stad wordt snel groter. We bleven in een Econolodge slapen, want vandaag was al bijna over.
Op dag 6, reden we naar Petra, een vriend van mama. Toen we daar aan kwamen, werden we begroet door Petra, en haar hond. Ze had ook nog 3 poezen. We besloten om naar het slagveld van Bull Run te gaan. Bull Run is een plaats waar in 1861 de Verenigde staten, en de Confederale staten van Amerika, hebben gevochten. We redden er naartoe in Petra’s groene Toyota Sienna. Ik vond het grappig dat ze een kentekenplaat had laten maken waar “DRAAKJE” op stond. In de garage had ze nog andere oude kenteken platen, zoals “DE SMURF” en “RODE KVR”. Toen we aan kwamen, wilden we bijna niet uitstappen, want het was bloed heet. Het was zo heet dat de mussen niet meer van het dak vielen, maar tot as werden verbrandt. We kregen het hele scenario van de strijd aan ons uitgelegd door een mevrouw, en liepen toen door het veld naar de verschillende belangrijke plaatsen tijdens de strijd. In het midden van het veld, was er een stambeeld van een meneer op een paard die “Stonewall Jackson” hete. We waren klaar met de tour, en keken nog even in het museum rond tot dat het 12 uur was, want toen gingen we naar de demonstratie van het geweer kijken. Het was wel leuk om te zien hoe dat ze vroeger hun geweren gebruikte. Ze moesten eerst een stukje papier open scheuren om het buskruid eruit te halen, en in het geweer te stoppen. Dan moesten ze nog de kogel in de koker stoppen, en er met een stok in duwen. Dan werd er geschoten. De meneer vertelde ons dat gemiddeld, een soldaat elke 20 seconden kon vuren, en dat de geweren zo weinig precisie hadden, dat ze goed 1 of 2 meter naast het doel gingen. We vonden op de grond ook een hele grote rode termiet, of mier. We wisten het niet, maar hij was wel heel groot. Ongeveer zo lang en groot als je duim. We gingen eindelijk weer van die hitte weg, en lekker de koele auto in. We reden nu naar een wijn brouwerij, maar Emilio en ik mochten niet binnen omdat we kinderen waren ( ze doen hier zo moeilijk over alcohol ), dus reden we naar een andere Brouwerij, waar we wel in mochten. Daar keken we naar hoe ze daar wijn maakte, en mochten Petra, Adri, en Mama wijn uit proberen. Het uitproberen duurde heel lang dus Emilio en ik wachten even op het terras. Het was een heel mooi gezicht over wat heuvels, en grote bomen. Toen ze klaar waren met proberen, reden we weer terug naar Petra’s huis, en reden we met onze eigen auto weer terug naar het hotel, want we zouden daar 3 dagen blijven.
De volgende dag Reden we Washington D.C binnen. We hadden daar problemen met een parkeer garage vinden, maar uiteindelijk lukte het. We liepen van de garage naar het nationale lucht en ruimte museum. Je kunt het museum zien in de film: Night at The Museum 2. Het was heel mooi want er hingen allemaal vliegtuigen van het plafond, en in de volgende kamer stonden echte raketten. We gingen een andere kamer in waar je kon experimenteren met hoe vliegtuigen en raketten vliegen. Een van de dingen die je kon doen, is een buis met een veertje er in omdraaien, en dan zweefde hij lichtjes op en neer, tot dat hij beneden was. Je kon die buis ook vacuüm zuigen, en dan kijken wat er gebeurde. Het veertje viel zo naar beneden alsof het een knikker was die je had laten vallen. Het kwam, omdat de lucht weerstand heeft op objecten, maar als je die lucht weg haalt, dan valt het veertje door het niets. Je kon dus experimenteren met lucht, en verschillende vormen vleugels. We keken even rond en waren net op tijd voor een presentatie. De meneer had het over het International Space Station, en hoe dicht hij bij de aarde was. Hij had een klein modelletje, en een opblaasbare wereld bol., met een touwtje er aan, hij zei tegen ons dat we stop moesten zegen als het in verhouding dicht genoeg bij de aarde was. 2 meter van de kleine bol werd eerst stop gezegd, maar dat klopte niet. We bleven door gaan voordat het modelletje net niet de bol aan raakte, en toen was hij op de juiste plek. Er was een andere demonstratie waar Emilio werd gekozen om een speciale soort bril op te zetten. Je zag alles dubbel door de bril, en toen moest hij ook nog een balletje vangen.. Hij ving hem steeds niet, en toen mocht hij proberen om zijn voeten op de witten lijn te houden terwijl hij liep. Hij liep helemaal langs de lijn, en toen mocht hij zijn bril weer af doen, en kreeg hij applaus. Als volgende, werd een meisje gekozen om mee te helpen met de lagen van een ruimte pak. Ze vond het niet zo leuk, en bij het einde gooide ze de helm op de grond en ging hij stuk. Bravo! Toen de presentatie af gelopen was, speelde we nog een beetje rond. We liepen toen weer de hal in om meer naar vliegtuigen te kijken. Tegen de middag liepen we het museum uit en aten we lunch bij de Potbelly; een broodjeszaak zoals Subway. Het begon te regenen, en na de lunch gingen we in Washington D.C naar de Nationale Archieven. Hier kregen we 3 hele belangrijke documenten te zien. We zagen de Amerikaanse grond wet, op papier, zoals hij 223 jaar geleden was geschreven. We mochten ook de Verklaring voor Onafhankelijkheid gezien, die in 1776 geschreven was. Toen we weer naar buiten liepen, was het weer mooi weer. We liepen door om naar de monumenten te kijken. We hadden het witte huis gezien, waar er bewaking met geweren op het dak liep, en door de tuin heen. We wilden graag met Obama op de koffie, maar we stonden niet op de lijst! We liepen hierna naar het Washington monument. Het was heel hoog maar we gingen er niet in want het was heel druk, en er stond een hele lange rij. We liepen ook nog even naar het grote monument waar Abraham Lincoln op zijn grote stoel zit. Ik had hem in foto’s en filmen gezien, maar toen ik er zelf was, was het nog groter. Je had van af de hal een heel mooi uitzicht op een reflecterend meer. Daardoor zag je het Washington monument 2 keer; een keer voor je, en de reflectie er van in het meer. Het was al weer tegen de avond, en we liepen weer naar de auto om weer in het hotel te slapen.
De morgen van de 8e dag, reden we ongeveer 37 minuten om van Washington, naar Baltimore, in Maryland te rijden. Nog een staat er bij! Baltimore is echt een haven stad, met veel boten, en een lang, rijk verleden. Er was hier veel te zien, maar het aquarium was het mooiste. We gingen hier om 1 uur naar binnen. Binnen was een hele mooie waterval, die meters hoog was. We betaalden voor kaartjes, en liepen naar binnen. Er waren cilinders uit glas gemaakt, die van de grond tot het plafond kwamen, en in de cilinders was water, waar bubbels doorheen zweefde. Het aquarium zelf was 5 verdiepingen hoog. Op de eerste verdieping, was er een hele grote betonnen bak, waar haaien, schildpadden, en anderen vissen in zwommen. Je kon van een van de verdieping naar de volgende met roltrappen, en liften. Op de tweede verdieping, kon je verschillende soorten vissen zien, die in Maryland thuis hoorden. Op de derde verdieping, kon je verschillende vissen zien, en hoe ze adapteren tot verschillende plaatsen. Een vogel bij het aquarium had een spitse bek om kleine visjes en worpjes op konden eten. Op de 4de verdieping hadden ze allemaal plaatsen op de wereld na gemaakt, zoals een zeewier bos, een koraal rif en de amazone rivier. Op de bovenste Verdieping was een tropisch regen woud, waar vogels en apen los rond liepen. We konden niet veel zien want ze waren allemaal verschuilt, alsof ze verstoppertje aan het spelen waren. We liepen het regen bos uit, en er waren nog een paar kikkers en slangen. Sommige kikkers waren helemaal blauw, of paars, of zelfs rood of oranje. De slang was wel 5 meter lang en redelijk dik. We gingen met een rol trap naar beneden, en als muren waren er alleen maar spiegels, dus zag je jezelf of iemand naast je tientallen keren in de spiegels. “oh nee hë,” Zij Adri. “we hebben nu 30 Emilio’s. Een is meer dan genoeg!” De roltrap bracht ons naar een aquarium, wat helemaal rond trappen in het midden liep. Je kon dus naar de vissen kijken, terwijl je steeds verder naar beneden liep. Er zwommen veel vissen in rond. Sommige waren blauw, andere rood, en er zwom zelfs een opblaas vis in rond. Helemaal beneden was nog een ander aquarium met alleen maar haaien er in. Een haai had een neus die heel veel op een zaag leek. Helemaal onder aan, was er een raam, en als je daar doorheen keek dan keek je die betonnen bak in, waar ik het eerder over had. Het was wel mooi om het vanaf dat punt te zien. Verder hadden we ook nog naar kwallen gekeken, en dolfijnen. De Kwallen waren echt raar. Ik vind het nog steeds rare dingen. Ze kunnen niet zien, dus ze zweven maar rond in het water. Het was middag, en we liepen het aquarium uit. We stapten de auto in, en waren op weg naar Philadelphia. We reden, tot dat we de stad in kwamen, en reden toen om even een hotel te vinden. We vonden eindelijk een hotel, en bleven daar slapen. Als avond eten gingen we naar Jim’s; een restaurant, om een Philly Cheesesteak te eten. Een Philly Cheesesteak is een broodje, met vlees wat in stukjes is gesneden, met kaas er op, en soms doen ze er nog pepers en ui op. Ze waren heel lekker, alleen zat er niet zo veel smaak aan, maar dat was omdat ik alleen maar het broodje met vlees at. De zaak was wel een beetje heet, want de airco was kapot, dus ze hadden alleen maar een ventilator.
De volgende dag, reden we Downtown Philadelphia in. We gingen daar naar de stad kijken. We parkeerden de auto, en liepen een gebouw binnen om tickets te halen voor de liberty bel. Toen we de tickets hadden, liepen we wat blokken door Philadelphia heen, tot dat we bij de liberty bel kwamen. Het hele verhaal wat er achter zit weet ik niet, maar de bel is zo groot dat hij de helft van een Europese auto zou kunnen bedekken. Er zit ook een barst in, en hij ringt niet meer, maar het is een groot symbool hier in Amerika voor vrijheid. Mama had ook nog een foto gemaakt met Emilio en ik voor de liberty bel. We liepen hierna nog een paar uur door Philadelphia heen. We liepen langs een begraaf plaats, waar Benjamin Franklin was begraven. Benjamin’s favoriete spreekwoord was; “A penny saved is a penny earned.” Of in het Nederlands “ Een penny bespaard is een penny verdiend.” Doordat hij dat spreekwoord had gezegd, lagen er allemaal penny’s op het graf, en het was gebruikelijk, dat als je in die stad ging trouwen, dat je een zak vol penny’s mee nam, en ze allemaal op het graf strooide. Een meneer had ons verteld dat Benjamin dood maar dat hij nog steeds meer dan 3000 dollar per jaar verdiend. Voor de lunch aten we in een Europese snackwrap zaak. Het smaakte niet echt zo Europees, maar het was lekker. We liepen ook nog naar het hele oude gebouw, Waar de Amerikaanse grondwet, en de Verklaring van onafhankelijkheid waren geschreven. Het was wel interessant om in een plek te staan, waar meer dan 200 jaar geleden, al die helden aan het werk waren om Amerika zelfstandig te maken. Na de tour, liepen we weer terug naar de parkeer garage, en reden we door naar New York. We reden aan het eind van de middag New Jersey binnen, en we bleven aan de grens van New York in een hotel slapen. We boekte 2 kamers, een voor Emilio en ik, en een voor Mama en Adri, maar mama en Adri vonden die van hun heel smerig, terwijl die van ons redelijk schoon vonden. De Airconditioning kwam eerst niet aan de praat, maar uiteindelijk lukte het om de kamer lekker koud te krijgen, en gingen we lekker slapen.
De volgende dag kregen we van het hotel gratis ontbijt in een restaurant wat op loop afstand van het hotel was. We aten daar pannenkoeken, en liepen toen naar de bushalte die vlakbij was, want we gingen met de bus naar New York, en terug. We reden met de bus langs het vliegveld van New Ark, waar we een paar jaar geleden moesten overstappen om van Nederland tot Houston te komen. We konden in de verte alle hoge gebouwen al zien. We gingen door een hele lange tunnel heen om van New Jersey naar New York, New York in te komen. Alweer een staat erbij. We stapten de bus af in een grote bus garage, waar we met roltrappen weer naar de begane grond gingen. We liepen het gebouw uit, en keken naar boven. Sommige gebouwen waren zo hoog, dat je te top niet kon zien omdat ze door het wolkendek heen gingen. We wilden graag de World Trade Centers zien, maar jammer genoeg waren die ingestort omdat terroristen er met hun vliegtuigjes in moesten gaan vliegen. We liepen in plaats daarvan, liepen we naar het Empire State Gebouw. Het gebouw was echt heel hoog. Ik stopte even, en moest helemaal achterover leunen om de top ervan te zien. We liepen langs de rare mensen die je dingen wilden verkopen, en liepen de wolkenkrabber binnen. We kochten tickets, naar ongeveer anderhalf uur wachten, en gingen met de lift naar boven. Mijn oren begonnen raar te voelen, omdat we zo snel naar boven gingen. Op de 80ste verdieping stapte we uit, en werden we door een paar hallen begeleid tot dat we bij nog een lift kwamen. Deze lift duurde maar eventjes en naar 6 seconden, waren we op de 86ste verdieping. Het was ongelofelijk…je kon van dat gebouw heel New York city zien, de Oost rivier, En de Hudson rivier. Als ik wist precies waar het hotel was, had ik dat vast ook wel gezien. Het leek net alsof het een groot schilderij was, en dat het vrijheids beeld een groene vlek was die aan de andere kant van het eiland was. Ik had daar wel uren kunnen rond kijken, maar het was wel een beetje druk. Uit eindelijk gingen we weer naar beneden, maar de rij voor de lift naar de 80ste verdieping was een beetje lang, dus we mochten de trap nemen. Op de 80ste verdieping, gingen we weer met de lift helemaal naar beneden. Vanaf het Empire State Gebouw, liepen we ongeveer een uur. Tijdens dat we liepen, hoorden we soms het gepiep van een stoppende metro trein. We kwamen uit eindelijk in Times Square uit. Het was niet zo heel mooi als je het op TV ziet. Het is alleen een groot vierkant plein, waar zo veel advertenties op staan dat als je elke advertentie zou lezen, je dan wel uren bezig was. Ze hadden natuurlijk een McDonald’s in Times Square, en ook een ToysRus. Je kon op een van de bekende gebouwen, de bol zien die voor het nieuwe jaar daalt. Toen we daar waren, was de bol aan de onderkant van de paal, en branden het jaar 2010 fel door het plein. We stopten daar bij de Starbucks om even af te koelen, want zelfs voor New York City, was het die dag redelijk heet. We liepen de rest van de afstand weer naar het bus station en werden daar door de bus opgehaald. We sliepen weer in onze lekkere koude kamer.
De volgende morgen aten we weer in het zelfde restaurant, en gingen we weer met de bus naar New York. Deze keer liepen we vanaf het bus station naar klein Italië. Het was een wijk binnen New York City waar bijna alle mensen Italiaans waren. We hadden daar Italiaans eten gegeten bij een ECHT Italiaans restaurant. De restaurants die ze in Texas hebben zijn helemaal niks. Ik had Spaghetti Bolognese besteld. Het was een redelijk portie, maar het was ook heel lekker. We kregen als voorafje ook lekker brood. De baas van het restaurant sprak ook Italiaans, dus als hij even niks te doen had, liep hij vrolijk en zingend de zaak rond. Het was wel leuk om naar te luisteren. Toen we klaar waren met eten, bedankte hij ons in het Engels, en het Italiaans. We liepen hierna nog naar Ground Zero, de plek waar de World Trade Centers gestaan hebben. Ze waren hier druk bezig met een nieuwe Wolken krabber te maken, en om Watervallen te maken op de plaatsen waar eerst de torens stonden hadden. Ze waren echt druk bezig, en er was nog een muur met foto’s van de brandweer mannen die hun levens overhadden om onschuldige mensen te redden. Toen we alles hadden gezien, liepen we tot een metro station. We liepen met de trap naar beneden, en kochten tickets. We konden nog net de Metro in komen, nou, bijna. Ik liep op de deuren af toen ze al dicht gingen, en toen ging de deur dicht om mijn hoofd. Het deed heel zeer, maar uiteindelijk kwam ik met mijn hele lijf binnen de Metro voordat hij ging rijden. Ik dacht toen: oh shit! We hebben Adri achter gelaten, maar nee, hij zat al in de Metro. Met de Metro reden we weer terug naar het bus station, en we reden toen weer terug naar het hotel.
Op dag 12, Gingen we al weer bij het restaurant ontbijten, en we reden toen naar de Howe Grotten. Het was een mooie plaats in de bergen van New York state. We gingen het gebouw in, en reden met de lift naar beneden. Het was een hele mooie druip steen grot, met mooie verlichting. Het was ongeveer 12 graden Celsius in de grot, dus dat was best koud. We liepen door de grot, waar een riviertje door de grot stroomde. Het was nog een redelijk jonge grot, want er waren nog niet zo heel veel formaties. Een van de formaties hete de toren van Pisa, omdat hij er ook echt op leek. Bij een deel van de tour kregen we een raar verhaal te horen. Het verhaal was dat in 1976 een jongen naar deze grote kwam, en dat hij heel veel houden van een plek langs de rivier. Een dag, had hij zijn muis mee genomen om hem de plek te laten zien. Een meisje zag de muis, en gilde heel hard. De jongen schrok er van en liet de muis in het ijs koude water vallen. De muis was geschrokken, en sprong zo hoog tot dat hij in deze muur vast kwam. Nu begint er een stalactiet aan te groeien, en wordt hij deel van de grot. Dit verhaal was natuurlijk niet echt, maar wel een grappige verklaring voor hoe de Stalactiet op een muis leek. We liepen weer verder en we moesten een foto laten maken. Toen dat klaar was, liepen we naar het meer in de grot. Ze hadden hier een soort orgel, want als je er door neuriede, werd het geluid vergroot, en hoorde je het aan de andere kant. Het was wel grappig, maar we moesten verder. We liepen door tot dat we aan het meer kwamen. Daar mochten we met een boot door het meer varen. We draaiden met de boot een bocht om en gingen weer terug. Ik stopte even mijn vinger in het meer, en het was zo koud, dat je de zelfde temperatuur zou kunnen krijgen als je een beker vol ijsklontjes ineen pan met water zou doen. Toen we aan kwamen, liepen we weer terug langs het orgel en de hangende muis, tot dat we bij het bruid altaar kwamen. Hier werden mensen getrouwd, en er was een hart in de grond die van kwarts was gemaakt, en er onder was verlichting, dus daardoor was het een heel mooi effect. Ze hadden hier ook hele kleine stalagmieten, als je door een grote gleuf in de muur keek. Het was net een miniatuur model van een echte grot. We liepen weer iets verder, tot dat we bij een hele kleine ingang kwamen. Hier werd verteld dat er vroeger water doorheen stroomde, maar nu niet meer en dat alles wat er nog over was, is deze tunnel. We mochten er doorheen lopen, en het was heel koel. Je kon echt de lagen van het steen zien. We gingen maar op en neer, en op en neer. Je kon soms naar boven kijken, en dan was het heel hoog. Toen we er eindelijk uit kwamen, hadden een paar mensen hele rode gezichten, dus die waren vast claustrofobisch. We waren toen bij het einde, en reden toen weer terug naar boven. We gingen nog even naar de W.C, en waren klaar om verder te rijden. We reden tot een hotel net onder Buffalo, New York.
De volgende dag was een drukke dag. We reden eerst door de rest van New York, en reden Canada binnen. Ze zaten heel moeilijk te doen want ze moesten weten wie er met Adri mee ging, hoe lang hij in Canada zou blijven, wat hij hier kwam doen, en wat hij allemaal in zijn achterbak had. We mochten eindelijk binnen rijden, en we reden nog ongeveer 30 minuten door, tot dat we bij Fort George kwamen. We hoefden geen parkeer geld te betalen, want de parkeer meter was kapot! Het fort was er een die meerderen landen ooit hadden bezet, maar het was wel een mooie plaats om uit te vinden hoe het leven in die tijd was. We kregen daar eerst te weten wat voor soorten instrumenten ze speelden. Er waren veel verschillende instrumenten maar de een die ik het meeste kan herinneren was de serpent. Het was een soort lange trompet, die helemaal gekronkeld was. Hij heten daarom dus de serpent, of slang. Hij maakte een zwaar geluid, maar ik denk dat hij gebruikt was voor de begrafenis voor iemand die belangrijk is. Vlak na de presentatie van instrumenten, kregen we een demonstratie over de doctors van die tijd. Omdat de kogels van lood waren gemaakt, kreeg je vaak bloed vergiftiging. Ook betekende dat dan, dat het geïnfecteerde deel van het lichaam geamputeerd moest worden, of er van af gehakt moest worden. We kregen een paar grappige verhalen te horen. In een van de verhalen werd een generaal geschoten, en zij een soldaat dat hij de generaal zo snel mogelijk naar het tijdelijke ziekenhuis zou brengen. Terwijl hij de generaal over zijn schouder had getild, werd de generaals kop eraf geschoten, maar dat wist de soldaat niet. Hij legde hem neer voor de doctor, en ze moesten allebei gillen. Een ander verhaal was, dat 2 mannen naast elkaar op een zieken bed lagen. Een had een kogel in zijn arm, en de ander had een doctor bij zich, die zijn arm aan het afzagen was. De meneer met de kogel in zijn arm gilde heel veel, terwijl de geamputeerde meneer zijn kop dicht hield. Toen de amputatie klaar was, pakte hij de arm die van hem af gezaagd was, en sloeg de meneer naast hem, en zij tegen hem dat hij zijn mond moest houden. Leven in de 18de eeuw was echt geen pretje. Er was ook nog een geweren demonstratie, maar daar gingen we niet echt naartoe omdat we die genen op het slagveld al gezien hadden. We liepen weer terug naar de ingang, en reden met de auto naar de Niagara watervallen. Toen ik eerst alleen de rechte watervallen zag, dacht ik: dit stelt niks voor, maar het bleek dat er nog een ander stuk waterval was die de vorm van een paarden hoef had. We parkeerden ergens, en liepen met camera’s en flesjes water naar de watervallen. Ik had de verhalen gehoord over hoe mensen met tonnen van de watervallen af waren gevallen, maar na dat ik de watervallen had gezien, dacht ik echt dat het onmogelijk was. Het water wat naar beneden stroomde, was echt licht blauw, net zoals een tropisch eiland gebied. Er waren heel veel mensen aan het kijken, dus we moesten even wachten tot dat we een plekje konden vinden. Uiteindelijk kreeg ik een van de mooiste plekken van de hele waterval. Je kon echt het water over de kant zien stromen, maar het was maar 2 meter voor je, dus het was best dichtbij. Ik had echt de nijging om iets van een blaadje in de waterval te gooien, maar ik wist dat ik het blaadje dan toch niet meer terug zou vinden. We zagen ook een boot, die heel dicht bij de watervallen kwam. Er kwam ook een hele grote hoeveelheid mist naar boven, en je kon dus ook een regenboog zien. Ik had daar wel jaren kunnen blijven kijken, maar het was bijna avond dus we moesten naar een hotel.
De volgende dag was iets rustiger en reden we weer terug gaan naar de Niagara water vallen. We wilden iets van een tour doen, maar de meeste waren heel duur, dus we hadden dat maar niet gedaan. We reden met de auto naar de grootste draaikolk van de wereld. Het was vlak bij de Niagara water vallen. Je kon niet echt een trechter zien in het midden, maar je kon wel zien dat het water rond draaide. Er ging ook een hang karretje overheen, wat wel een beetje eng leek. Voor de rest van de dag reden we een stukje door de staat Pennsylvania, en kwamen uit eindelijk in de staat Ohio. We sliepen daar in een heel mooi hotel, met een vlinder zwembad.
Op de 15de dag, hadden we eerst ontbijt gegeten, en mochten we ook nog even in het vlinder zwembad zwemmen. In het midden was een waterval die we aan mochten zetten van de hotelbaas. Het water wat uit die waterval kwam stroomde in een klein badje, wat heel lekker koud was. Die dag reden we naar de dierentuin in Columbus, Ohio. Het was een hele grote dieren tuin, waar ook een waterpark bij zat. Jammer genoeg mochten we niet in het waterpark want we hadden niet zo veel tijd. We kochten eerst tickets, en gingen even op een bankje zitten om iets te lunchen. Het was niet zo fijn want er vlogen allemaal bijen en wespen rond. Na de lunch liepen we door de dierentuin naar de ijs beren toen. Je kon met een trap naar beneden, tot dat je onder een plastic koepel kwam. Je kon dan door de koepel naar de vissen kijken, want de ijsberen waren nog niet in het water. De ijsberen werden toen wakker gemaakt, en sprongen zo het water in om vis te vangen. Het glas was bijna 13 centimeter dik, dus als de ijsberen er op stonden, storten het echt niet in. Ze kregen ook hun eigen mist makers, zodat ze lekker af konden koelen. Voor het meeste van de dag, zaten ze gewoon op een steen te slapen. Na de ijsberen liepen we even een hutje binnen. Daar kon je zien hoe hoog verschillende soorten beren waren als ze recht op stonden op 2 poten. Emilio was ongeveer zo lang als een zon beer, en ik zo lang als een panda beer. We liepen uit dat stuk van de dieren tuin, en liepen door het Aziatische stuk van de dierentuin. We kregen daar tijgers en leeuwen te zien, maar Emilio vond de rode pandas het leukste, omdat hij ze vak in zijn dierentuin op de computer zet. Ze waren echt bijna een soort poes, want ze konden heel goed op een dunne tak balanceren. Een rode panda had een tak en wat bladeren in zijn mond om een lekker bedje van te maken. Bij de Tijgers was er een ijzeren stambeeld van een tijger, waar ik bij ging liggen, en Emilio op ging zitten. We keken ook nog even naar de pinguïns. Ze waren heel leuk, en soms zwom er een heel hard en sprong toen even het water uit en er weer terug in. We keken ook nog daar en Australische dieren. Er was een vogel kooi, waar je nectar kon kopen, en dan moest je op een bankje gaan zitten, en als je dan het bakje vast hield, kwam er een vogel op je arm zitten om van de nectar te smullen. Ik wilde dat ook wel doen, maar de prijs voor de nectar was een beetje duur. Onze tijd was hier helaas weer op, en toen reden we weer naar een hotel.
De volgende dag reden we bijna de hele dag. We kwamen uiteindelijk bij de Indianapolis Motor Speedway. Voor jullie formule 1 fans, hier wordt de Indianapolis 500 gehouden. We reden het grote 2.5 mijl stadion binnen. We konden nergens iets zien behalve racebaan. We hoorde dat ze hier de NASCAR races deden, en die van de formule een. In het museum, konden we de plattegrond zien in 3D, en die was wel heel mooi na gemaakt. We keken een beetje rond in het museum. Een van de eerste winners, was een ouderwetse Mercedes, die maar 10 mijl per uur kon rijden. Ik kan sneller rennen dan dat! De auto’s werden daarna steeds moderner, en konden ook steeds sneller. Een Corvette out 1957 kon sneller dan 100 mijl per uur. Het ging toen nog steeds sneller tot dat we bij de Sportwagens van vandaag kwamen. Ze waren heel laag op de grond, en als je niet volwassen was, kon je ook niet over de top kijken. Emilio en ik mochten in een van de auto’s zitten om te kijken hoe het voelde. Ze waren echt heel laag op de grond. Ik verbaasde met dat de onderkant van de auto niet de weg aan raakte. We moesten nog even wachten in het museum tot dat het busje kwam waar we op moesten. We reden met het busje door het binnenveld heen, en onderweg werden we verteld wat verschillende dingen waren, en wat er in verschillende gebouwen gebeuren tijdens de race. We reden een rondje om de baan heen, tot dat we bij de Finish lijn kwamen. Daar stapte we uit en liepen we een beetje rond. Ik had wat stukjes band van de weg opgepakt, en in mijn broekzak gedaan. We kregen te horen, dat dit hele circuit ooit uit bakstenen was gemaakt. Later hadden ze de hele baan geasfalteerd, en hadden ze de finish baksteen gelaten. We liepen weer terug het busje in, en reden toen naar het interview gebouw. Hier kregen we te horen dat de coureurs hier gingen zitten voor de interviews als ze iets hadden gewonnen, of als ze de race in mochten komen door een goede kwalificatie. Emilio en ik waren even gaan zitten voor een foto. Als het maar echt was! We liepen een paar trappen af en gingen naar buiten. We kwamen nu bij het podium waar de top 3 coureurs van de race mochten staan met champagne, en medailles. Emilio en ik gingen allemaal boven aan staan, en namen een foto, en toen een dat ik bovenaan stond, en omgedraaid. Het was wel leuk om te staan waar in een paar weken winnende mensen zouden staan voor de motor race. We reden weer terug naar het tour gebouw, en namen nog een foto ervoor. Binnen had ik een sneeuw bol gekocht van de racebaan. De rest van de dag reden we de staat Indiana uit, en reden we een paar uur door Illnois, tot dat we in de staat Missouri kwamen. We bleven hier in een hotel slapen, waar we in de kelder een kamer hadden.
De volgende dag reden we St. Louis in. Tot nu toe vond ik dit de mooiste stad waar we in gereden hadden. We reden ongeveer 30 minuten, tot dat we een grote metalen boog zagen, die ver de lucht in kwam. Het was de Gateway Arch van St. Louis. We gingen er niet vandaag in, maar de volgende dag zouden we er wel in gaan. Deze dag gingen we naar de Budweiser bier brouwerij. We kwamen als eerste binnen, en moesten nog even een tijd wachten tot dat de tour begon. Toen hij eindelijk begon, liepen we naar buiten. We liepen daar langs de stallen van de Clydesdale paarden. Ze waren heel groot. Als Emilio op zijn tenen zou gaan staan, dan zou hij de buik van het paard nog niet aan kunnen raken. We liepen de stal binnen, maar voordat we de deur in kwamen, zagen we een wild konijn. De stal was best groot. Binnen waren de wagens die vroeger werden getrokken door de Clydesdale’s om bier te transporteren. Er liep ook een Dalmatiër waakhond in de stal rond. We liepen de stal weer uit, en liepen buiten om naar een groot gebouw waar wijn werd verouderd in hele grote bussen. Er werd ook Beech hout in gedaan, om wat van de slechten stoffen te absorberen. Het was in die kamer lekker koud, maar toen we weer naar buiten liepen was het weer hartstikke heet. Hierna gingen we met een lift naar boven tot dat we bij een hele grote kamer kwamen waar de bier gemaakt werd. Ik kan de processen niet allemaal uitleggen, maar het was nog heter dan buiten. Er was wel een hele mooie lamp binnen. Het was net alsof het een groot boeket bloemen was, maar dat in plaats van bloemen, dat het lampjes waren. We liepen het gebouw uit, en weer een ander gebouw in. Hier werd al het bier in blikjes en flesjes gedaan. Het was echt ongelofelijk om alle flesjes zo snel te zien gaan, en dat ze dan met bier werden gevuld. We liepen terug, en het gebouw uit, en we mochten met een busje weer terug rijden. We stapten uit, en mochten toen naar binnen lopen. Binnen mochten de grote mensen bier proberen, terwijl de kinderen; en mensen die geen bier hoefde, frisdrank mochten hebben. Ik vond dat wel aardig dat ze de tour gratis hadden gemaakt, met wat drinken en wat gezouten krakelingen. Die nacht bleven we in het zelfde hotel slapen.
De volgende dag gingen we naar mijn favoriete plek van de hele road trip; De Gateway Arch! We parkeerden in de parkeer garage voor die grote boog. We liepen een stukje bos in, en op eens konden we de boog niet meer zien! Op eens kwamen we het bos uit en keken we naar boven en zagen we hem weer. De ingang was bij de poot van het gebouw. We moesten eerst onze tassen door een X-ray machine laten gaan, en door een poortje heen lopen, en toen konden we naar binnen. We gingen eerste de film kijken van hoe de Gateway Arch gemaakt werd. We zagen hoe de Arch stuk bij stuk opgebouwd werd, tot dat ze bij de top kwamen. Daar moesten ze er nog een stuk in zetten, maar ze moesten het snel doen want anders dan werd het metaal heet genoeg om uit te zetten, en dan zou het stuk niet meer passen. Uiteindelijk hadden ze het er net op tijd in gezet. We liepen het theater uit, en gingen naar de liften toe die naar boven gingen. We moesten even een tijdje in de rij wachten, maar uiteindelijk waren we er. We konden op een scherm zien waar de lift op dat moment was. Na een tijdje kwam hij helemaal beneden aan en gingen de kleine deurtjes open. Mensen stapten uit, en wij mochten gaan zitten. De cabines waren heel klein, en er waren vijf stoelen. Het was zo klein, dat als je armen uitgestrekt waren, je er dan maar net in zou passen. Het was best eng, want we reden naar boven, maar omdat het een boog was, moest hij zichzelf steeds weer bij draaien met een motortje, want als hij dat niet deed, zouden we op onze kop aan gekomen zijn. Ik vond het niet zo leuk, maar toen de deurtjes eindelijk open gingen, was het uitzicht heel mooi. Als je hoogtevrees hebt, dan moet je hier absoluut niet in gaan, want de vorm in een triangel, dus als je naar voren leunt, kan je het raampje uit kijken. Als je ver naar beneden kijkt, dan lijkt het net alsof je elk moment zo naar beneden zou kunnen vallen. We waren 192 meter in de lucht, dus dat zou geen pretje zijn. Toen we genoeg boven hadden gezien, reden we weer met het treintje naar beneden. Terug op de begane grond, liepen we nog even door een museum, waar ze pratende robots hadden, zoals in de Efteling. De rest van de dag, reden we door Missouri, en toen een stukje door de staat Arkansas, tot dat we weer terug in de staat Tennessee kwamen.
Op de 19de dag reden we Memphis binnen om naar Graceland te gaan, het huis van Elvis als rock ster. Het was heel druk, en ook heel heet. Het was wel grappig, want zo snel als we uitstapte, hoorde we Nederlanders praten. Ze vonden het ook heel heet, want een mevrouw zei tegen haar man: “smelt je al?” We liepen verder, en moesten een foto laten nemen. We glimlachten allemaal, maar net toen de foto werd genomen, keken we express allemaal boos. We liepen door een rij, tot dat we een audio tour kregen. We konden dus onze koptelefoontjes op zetten, en luisteren naar wat de opgenomen meneer te zegen had. We reden met een busje naar het huis van Elvis. We liepen naar binnen, en keken naar rechts. We zagen de glazen pauwen in het raam van de woon kamer. Hij had ook een hele grote bank, en een openhaard. Aan de linker kant was de grote eet kamer waar Elvis en zijn vrienden met zijn achten konden zitten. We liepen een hal door tot dat we bij de keuken kwam. Het stelde niet zo veel voor met de rest van het huis. We moesten een trap af lopen met allemaal spiegels aan de kanten. Dat vond ik wel mooi, want zelfs op het plafond waren spiegels. We waren nu in de kelder, en liepen naar links. Deze kamer was bijna helemaal geel. Er waren een paar TV’s tegen de muur, en er was een bar. De andere kamer in de kelder was de pool kamer. Er stond een biljarttafel, en de muren waren van hele rare bekleding gemaakt. We liepen weer naar boven, en kwamen in de Jungle kamer. Elvis had allemaal tafels en stoelen van hout, en een van de muren was een waterval. Hij had ook nog wat stenen aapjes, en een knuffel beer. We liepen naar buiten, en door zijn schiet schuur heen. We kwamen tot de trofee kamer, en toen naar de Racket Bal kamer. Hierna liepen we naar buiten naar zijn zwembad. Zijn zwembad was ongeveer zo groot als die van ons, maar hij had ook een duikplank. We kwamen uit eindelijk bij Elvis z’n graf. Heel veel mensen hadden geschenken, en bloemen neer gelegd. Elvis, zijn oma, en zijn ouders waren hier begraven. We reden weer met de bus terug. We keken nog in zijn privé vliegtuig, en reden toen verder. We bleven in een mooi hotel slapen in Jackson, Mississippi.
De volgende dag, wilde Adri even bij de Toyota dealer gaan kijken voor een foldertje van een mooie auto die hij gezien had. We reden naar de dealer, waar ze met zijn 5en stonden te wachten voor iemand die misschien een auto kon kopen van hun. We stapte uit, en Adri vertelde de meneer dat hij op zoek was naar een foldertje van een Toyota Sienna. De meneer vroeg meteen of hij Adri die dag een auto kon verkopen, en Adri vertelde hem dat het aan de deal lag, omdat hij uit Texas kwam. Na een tijdje binnen kletsen, hadden we de goede auto gekozen, en even later was hij gevonden. Hij stond bij een dealer in Columbus, Mississippi, of aan de grens van de staat Alabama. Het eerste aanbod, was dat wij gewoon naar huis zouden rijden, en dat de auto dan gebracht werd, en omgeruild werd voor onze Nissan. Adri vond dat niet zo’n goed aanbod, dus maakte de meneer een ander aanbod. Hij zou ons een gratis diner geven, en een gratis nachtje bij het hotel waar we al sliepen. Hij zou ons dan de volgende dag de auto geven. Dat was een goed aanbod, dus zo bleef het. We reden die dag met een tijdelijke auto naar een versteend bos. De stukken hout leken op echten bomen, maar als je ze aan raakte, dan voelde het alsof het stenen waren, en dat was ook zo. Er waren heel veel bomen die versteend waren, dus het was wel mooi. Er waren ook geen andere mensen, dus we konden gewoon op ons gemak door het bos lopen. Aan het eind, was er nog een winkeltje. Ik had daar voor 6 dollar de steen Bismut gekocht. Hij was heel mooi, omdat het leek alsof hij uit een Sciencefiction film kwam. Die middag gingen we de auto op halen. Hij was een beetje groengrijs van kleur. Het fijne ervan vond ik dat Emilio en ik zonnen schermpjes hadden, die je uit de deur van de auto naar boven kon trekken. We aten die avond in een soort Grieks restaurant eten wat Aladin hete. We sliepen weer in het zelfde hotel.
Op de 20ste dag, reden we naar een indianen dorp. Binnen, was er een tafel met stenen die de indianen hadden gebruikt om opgegrond eten van te maken. Je kon ook zien wat ze aten, zoals maïs. Ze hadden ook een kalender met verschillende soorten eten er op die in elke maand te vinden waren. We liepen naar buiten om naar het dorp te kijken. Er woonden geen indianen meer, maar de bergen stonden er nog wel. Er was ook een na gemaakte hut, waar Emilio en ik in konden. We gingen ook even op een bankje buiten lunchen. Vlakbij stonden 2 voetbal doelen, dus maakte ik een grapje: “kijk, de indianen konden ook voetbal spelen als ze daar zin in hadden!” We aten de rest van onze lunch, en reden met de auto verder naar huis toe. Onderweg, werden we aangehouden door een politie. Ik weer niet precies meer wat het was, maar het bleek dat de politieman iets niet had gezien, dus mochten we doorrijden zonder boeten te betalen. Die avond bleven we in het slechtste hotel slapen. We hadden hier wel eens eerder geslapen toen we met mama naar Louisiana waren geweest. De volgende dag, reden we de rest van de dag naar huis.
Ik was tijdens het rijden mijn Bismut steen verloren, en heb hem tot vandaag nooit terug gevonden.

Rennen in Burrough's park

Op zaterdag, 17 Julie, was ik nog meer gaan rennen dan normaal. Ik, en een paar andere vrienden en klasgenoten gingen naar Burrough’s park om daar te lopen. De ouders mochten mee komen, dus dat was ook leuk. Coach Gresham was er ook bij. Hij had ons verteld dat hij ons dit jaar niet op Krimmel zou coachen omdat hij een promotie had gekregen. Hij ging dit jaar dus op Klein-Oak (Een hoge school waar ik over 2 schooljaren ook naartoe ga.) coachen. Ik vond dat wel jammer want hij was vorig jaar een hele goede coach die ons goed geduwd had om het district kampioenschap te winnen. Ik was aan de andere hand ook wel blij want dan krijg ik hem weer als coach op Klein-Oak.
We liepen in totaal wel meer dan 8 mijl door de hele tijd dat we daar waren. 8 mijl is wel bijna 13 kilometer! Voor het grootste gedeelte van de tijd liepen we door het bos.In het bos is ook een hele grote berg zand waar we overheen moeten lopen. In het begin kunnen we lekker snel naar beneden rennen, maar dan als we weer terug het bos uit willen, moeten we weer terug de berg op, en dat is heel taai. We lopen bijna elke dag in dat bos, behalve op zondag en er lopen allerlei soorten wilde dieren rond. De dieren die ik heb gezien zijn herten, konijnen, en slangen. Ik denk dat er nog wel meer dieren zijn maar die hebben zichzelf nog niet laten zien. We liepen ook een klein deel om een meer wat in het midden van het park lag. Rond het meer zagen we Eekhoorns, schildpadden, en hoorde in de verte soms een Specht pikken.
Na het lopen, waren we heel uitgeput. Iedereen ging even zitten (of zelfs liggen) op de houten bankjes die er in het park stonden. Na een tijdje kwamen we weer een beetje bij en genoten we van de hotdogs, en de limonade die iedereen mee had gebracht om te delen. Na dat onze buikjes rond waren van het eten, speelden we een tijdje in een speeltuintje 500 meter verder op, terwijl de ouders nog even aan het kletsen waren. Als laatste namen we een voor een afscheid met coach Gresham, en reden weer naar huis.

90ste post

De laatste paar dagen is het weer heel raar geweest. Bijna elke dag was het zwaar bewolkt, en er was weinig, tot heel veel regen elke dag. Het kwamen beetje door de oorkaan die toen in de Golf van Mexico was. We hadden een van de dagen de voetbal wedstrijd van Nederland tegen Uruguay gekeken. Ik was blij dat Nederland had gewonnen. Ik vond het aan de andere hand wel heel raar dat Duitsland Spanje eruit had geslagen, terwijl Duitsland met 4-0 Argentinië versloeg. Nu zitten Spanje en Nederland beide in de finale. Ik, zoals alle Nederlanders, weet dat Nederland gaat winnen! Op een andere dag gingen we meet Grace en Aislinn naar het Holocaust museum in Houston. We vonden daar uit over alle joden die gevangenen werden genomen, en waar de meesten van werden vermoord. Allemaal door Hitler. Ik wist vooraf dat de joden in gas kamers vermoord werden, maar ik vond daar uit dat ze sommige joden ook levend verbrande. Ik leerde ook dat ze de mensen daar voor de vreemdste dingen de gas kamers in stuurde, zoals dat iemand er net wat dommer uit zag als de ander, of dat hun postuur net wat meer gebogen was dan de rest, en zelfs werden er zomaar mensen uitgekozen. Toen we weer terug gingen had ik uit gevonden dat de auto waarin we reden een achteruit kijk camera had op het scherm als je achteruit reed. Ik vond dat wel mooi. We gingen voor de lunch even wat vechten. Het was de keus tussen Lupe Tortilla, Red Robin, en CiCi’s pizza. Ik wilde Red Robin, en Emilio wilde CiCi’s pizza, omdat er spelletjes waren. Ik wilde gewoon eten, ik koos niet voor de spelletjes. Het was uiteindelijk toch CiCi’s pizza en toen wilde Emilio opeens Red Robin. Het maakt Emilio niet uit, zolang hij maar kan vechten!

Emilio's verjaardag (English Version) (kijk hier onder voor de nederlandse)

On Friday it was Emilio's birthday. In the morning we were both already waiting to go downstairs. We ate bread and cereal and then allowed Emilio to unwrap the presents. He opened my gift first. It was a set of experiments on energy. There was a solar panel, a propeller, and a few other things included in the box. Secondly, he unwrapped Debby’s gift. It was a puzzle game called Blokus. In the game each player has 21 pieces that thy have to put on the board as conservatively as possible. In the end, it is the goal that you have fewer pieces left than your opponent. Finally he got a new bike of the Mongoose brand. It's blue bike with silver stripes on it. After breakfast we drove to the theater in the Woodlands to see Toystory 3. It is a good sequel to the other two and closes the story beautifully, but what happens in the movie, you have to find out yourself. After the movie we stopped at a Jack In The Box for a drink and something to eat. We were eating peacefully when many people stood up, and walked out. We looked outside to see what was going on. There was a yellow car that had rammed into the side of another car in the parking lot. The lady that owned the yellow car was thrashing around and flashing many hand gestures. A guy from outside walked back inside and he said to his mother: "She has no idea what she's talking about." Right then, I knew she was drunk. Later we went to Toys R us so Emilio could buy something for his birthday. He bought three things for Zhu Zhu bought pets. Zhu Zhu pets are Hamsters that run on batteries and run around a course that you set up. I also had $ 40 of birthday money left from my grandma that I hadn’t bought anything with. I bought a Radio Controlled Ferrari Fiorano with it.

Emilio's verjaardag

Op vrijdag was het Emilio’s verjaardag. S’morgens stonden wij allebei al te wachten om naar beneden te gaan. We aten boterhamen en cereal en toen mocht Emilio de cadeautjes uit pakken. Als eerste had hij mijn cadeautje open gemaakt. Het was een setje met experimentjes over energie. Er zat een zonnepaneel bij, een propeller, en nog wat andere dingen. Als 2de had hij van Debby een puzzel spel gekregen wat Blokus heet. Met het spel moet je al je puzzel stukjes zo goed mogelijk op het bord krijgen, zodat je minder puzzel stukjes over hebt dan je tegenstander. Als laatste had hij een nieuwe fiets gekregen van het merk Mongoose. Het is Blauwe fiets met zilveren strepen er op. We waren na het ontbijt naar het theater in de Woodlands geweest om Toystory 3 te kijken. Het is een goed vervolg op de andere 2 en sluit het verhaal mooi af, maar wat er in gebeurd moet je zelf uit vinden. Na de film waren we even naar een Jack In The Box geweest om wat te drinken en te eten. We zaten rustig te eten toen er veel mensen naar buiten liepen. We keken naar buiten om te zien wat er aan de hand was. Er was een gele auto zo de zijkant van een geparkeerde auto geramd. De mevrouw van de auto stond wild met haar handen gebaren te maken. Er kwam een jongen naar binnen en hij zij tegen zijn moeder: “ze heeft geen idee waar ze het over heeft.” Ik dacht dat ze vast dronken was. We gingen even later naar de Toys R us zodat Emilio van zijn verjaardag’s geld iets kon kopen. Hij had 3 dingen voor Zhu Zhu pets gekocht. Dat zijn Hamsters die op batterijen werken die rond een koers lopen die je op zet. Ik had ook nog 40 dollar geld over van Mijn verjaardag van Oma. Ik had daarvan een afstandsbestuurbaare Ferrari mee gekocht.

H&H Ranch met Jack

Gisteren ging ik met Jack naar de H&H ranch. Ze hadden daar allerlei soorten dingen te doen zoals bij de Dewberry farm. We gingen eerst even zitten om wat zonnebrand op the smeren. We liepen toen naar trap bootjes die je over een meer kon varen. Het was wel leuk, maar omdat het zo heet was konden we er niet echt lang in blijven. We gingen hierna naar een hele hoge opblaasbare glijbaan zo hoog als een huis, en ik gleed toen weer terug naar beneden. Het ging heel snel want de glijbaan was heel stijl. Ik was een paar keer van die glijbaan af geweest. Op een van de laatste keren, schoon de zon recht op the treden die je moest gebruiken om naar boven te komen, dus waren ze gloeiend heet. Ik vond dat pas te laat uit en pakte heel goed aan het touw vast en liet mijn voeten van de treden af komen. Ik moest toch verder, dus ik had mezelf de laatste 7 treden had naar boven geklommen. Op alle keren daarna, hadden ze een mevrouw helemaal bovenaan de glijbaan gezet die water op de treden sproeide, zodat het niet meer zo heet was. Er was ook nog een Lazy River waar je met een zwemband rond kon dobberen, of gewoon in kon zwemmen. Ze hadden ook heel veel gratis dingen. Je kon gratis een foto van jezelf laten maken met een “Green Screen”zodat ze er een achtergrond bij konden zetten. Het leek dan alsof je net in die plek was. Er was als laatste nog een trampoline met bungees waar je heel hoog mee kon springen, en zelfs koprollen mee kon doen in de lucht. Het was pas mijn eerste keer dus ik had nog geen koprol gedaan maar het was wel leuk om zo hoog te kunnen springen. Het was ook wel zwaar werk om elke keer weer terug naar boven te komen.

De Divisionals Meet 2010

Deze week hadden we weer de divisionals meet. Ik had mijn alarm gezet voor kwart over vijf, zodat ik nog 15 minuten had om een beetje wakker te worden, maar ik was weer in slaap gevallen dus toen had Adri mij wakker gemaakt. We hadden snel iets gegeten, en toen gingen we weg. Ik wilde helemaal niet gaan zwemmen omdat ik het voetbal wilde kijken van Nederland tegen Japan. We kwamen aan en gingen in de gym zitten met onze spullen. We hadden al snel de warm-ups, dus moesten we al onze spullen aan hebben. We hadden 4 keer in gedoken, maar het was wel moeilijk om goed in te duiken, want het blok was veel hoger boven de grond dan de blokken bij ons zwembad. Nadat de warm-ups over waren, moest ik al meteen weer gaan zwemmen, want ik had event 1. Het was de 100 yard borstcrawl. Ik heb daar een enorme hekel aan, maar ik ben er redelijk goed in. Ik kwam uiteindelijk als 12de binnen, dus kreeg ik een licht blauw lintje. Toen we weer terug in de gym waren, had Adri van Debby een SMS gekregen dat Nederland 1-0 Japan had verslagen. Ik was daar best blij om en mama pakte al meteen haar oranje Holland hoed en zette die op. Ik had als 2de de 50 yard borstcrawl. Ik had daar geen lintje voor gekregen. Als 3rde had ik de 50 yard schoolslag, en daar had ik misschien een lintje gekregen, maar dat weet ik niet, want we gingen al weer weg nadat Emilio klaar was. Ik heb nu thuis best wel veel lintjes. Ik heb er meer dan 25, en de meeste zijn van het zwemmen. Ik was die avond vroeg naar bet gegaan want ik was heel moe van het zwemmen. We keken na de meet de score op bij het internet en we hadden uit gevonden dat we als 3de van de 5 teams hadden geplaatst.

Ik ben vorige week Summer School gestart. Niet omdat ik een klas heb gefaald, maar omdat ik vooruit wil werken. Ik ga een speech klas doen waar ik kan leren hoe ik een speech moet schrijven. Als ik die klas nu doe, dan hoef ik hem niet meer later te doen. De klas is ongeveer 3 uur en 30 minuten langt, voor 13 dagen. Op de eerste dag, moesten we iemand in onze klas interviewen en daar dan een verhaal over maken om aan de klas voor te lezen. Op de 2de dag, moesten voor het meeste klas werk en een test doen. Op de derde dag hadden we naar een verhaal over een meneer die als maar een lifter bleef zien, die met hem mee wilde rijden. Hij zag hem als eerst toen hij in de auto over een kruispunt aan het rijen was. Hij was op een gegeven moment zo bang van de lifter, dat hij zijn moeder had gebeld voor een beetje comfort. Er nam iemand op en die zij dat zijn moeder naar het zieken huis was gestuurd omdat ze te veel schok had gekregen toen ze te horen kreeg dat haar zoon dood was. De meneer vond dat heel vreemd. En hij bleef maar rijden. Het bleek dat hij op dat kruispunt eigenlijk verongelukt was, maar dat hij nog niet helemaal dood. De lifter, was eigenlijk de dood zelf, en als de meneer hem een lift had gegeven, dan was hij echt dood. We hadden over dat verhaal vragen beantwoord, en daar had ik een 95 op gekregen. We moesten daarna een strip papier uit een bak trekken, en we moesten de scene die op dat papiertje stond uitbeelden zonder te praten. Wij hadden een scene gekregen over een meneer die een medische inspectie moest krijgen, toen nerveus buiten de deur moest wachten, en dan een goed resultaat moest krijgen.. Zoals je kan zien, heb ik mijn blog ook een beetje anders gemaakt!