French Honors Society

Deze week kreeg ik een brief mee van school, waar in stond dat ik gekwalificeerd was voor de French Honors Society, een soort club voor Frans waar je alleen maar in komt als je gemiddeld een A hebt voor je hele studie van Frans. Vorig jaar had ik gemiddeld een 89, en een A is 90 punten of hoger, dus was ik net 1 punt weg. Voor de inductie ceremonie, moesten we nette kleren aan trekken, maar ik had mijn nette kleren al een tijd lang niet meer aan gehad, en mijn broek was te kort. Mama had een nieuwe broek gekocht die eigenlijk net iets te breed was, maar met een riem paste hij precies goed. We moesten op vrijdag om half zeven op school zijn, maar we waren een paar minuten eerder, en toen moest ik een aparte ruimte in om te wachten tot dat de ceremonie zou beginnen. Er waren maar vier jongens, en de rest was allemaal meisjes, want er zijn meer jongens die Spaans nemen, en meer meisjes die Frans nemen. We moesten aan het begin van de ceremonie gaan zitten, en toen het volks lied zingen. Ik had het volkslied vorig jaar geleerd, en sinds toen niet meer geoefend, maar ik kende het nog helemaal uit mijn hoofd. Na het volkslied waren er een paar studenten die een verhaal of een gedicht hadden opgedragen, en daarna was er een mevrouw die in Frankrijk geboren was, die ons wat over Frankrijk vertelde, en haar leven tot dat ze hier was komen wonen, en dat was heel interessant. Toen mochten we een kaars van onder onze stoel pakken, en die een voor een aan een grote kaars aan steken, die op een tafel stond. Ik was als eerste, omdat mijn achternaam met een A begint, maar ik wist niet precies waar ik heen moest lopen, omdat we dat niet geoefend hadden. Gelukkig was er iemand die de weg wees, en kwam het allemaal goed. Na dat iedereen hun kaars had aangestoken, en vervolgens weer uitgeblazen had, gingen we weer terug naar onze plaatsen. We moesten toen na zeggen wat er werd voorgezegd, en toen waren we officieel lid van de French National Honors Society.

Eerste echte oefen meet

Deze week had ik weer een track meet, en deze keer was het een echte oefen meet. We gingen deze keer naar Aldine high school, een school waar we nog nooit eerder waren geweest met een Track meet. Na school reden we met de bus naar de meet. Het duurde wel eventjes tot dat we er waren, want de school was best ver weg. Toen we aankwamen, vertelde de chauffeur aan ons dat we niet het stadion moesten verlaten, omdat de school in een slechte buurt van de stad ligt. De eerste race was een estafette, waar je een team had van 4 iemand een 1600, een 1200, een 800, en een 400 moest lopen. Van die race had het team van Klein Oak gewonnen met de jongens en de meisjes. De volgende race was de 3200, die ik moest lopen. Ik begon met een snelle start, en lag toen als eerste. Na een tijdje kwamen er twee jongens van een ander team vanaf achter mij. Toen ze mij passeerde bleef ik bij hun. Ik was van plan ze de laatste 400 meter in te halen, maar ze hadden zelf ook een plannetje, en de laatste 200 gingen ze heel snel. Ik kwam dus van ons 3en als laatste over de finish. Ik was wel blij met mijn tijd: ik had de 3200 meter in 11 minuten en 23 seconden gelopen, en dat is een record voor mij. Mijn vorige record voor de 3200 meter was 11 minuten en 30 seconden, en dat liep ik vorig jaar aan het eind van het seizoen. Na de race hadden we nog even tijd om uit te rusten voordat we de 1600 moesten lopen. Er kwamen gedurende de meet veel ambulances langs, en we hadden we er wel 4 gezien voordat de meet over was. Net voor de 1600, begonnen ze muziek te spelen uit de luidsprekers rond het stadion, en toen begon onze coach te dansen, en dat was grappig om te zien. De 1600 was ook een goede race, maar ik had niet mijn record van de vorige week verbroken. Ik liep de 1600 in 5 minuten en 26 seconden, 5 seconden langzamer dan de vorige week. Volgende week hebben we weer een meet, en precies in de zelfde locatie.

Pasta Maken

Deze week hadden Emilio en ik de pasta maker uit de kast gehaald, om zelfgemaakte pasta te maken. De pasta maker had mama al jaren geleden bij de Ikea gekocht, maar we hadden hem nog nooit gebruikt om pasta mee te maken. We hadden op het internet gezocht voor recepten, maar het bleek dat er ook al een pasta recept in het boekje voor de pasta maker zat. Je kon de pasta ook verschillende kleuren geven met tomaten, bietjes, spinazie, of inktvissen inkt, maar dat hadden we nog niet gedaan. We hadden bloem, olijfolie, water, eieren, en zout nodig om de pasta te maken. We gooiden eerst 800 gram bloem in een grote bak, en maakte daar een kuil in. We stopten daar vier eieren, 2 eetlepels olijfolie, 2 theelepels zout, en 150 milliliter water in. Toen moesten we het ongeveer tien minuten lang goed door roeren, en kneden, tot dat het een grote goudgele massa werd. Daarna moest het deeg 30 minuten in een plastic zak in de koelkast, en daarna op een snijdplank met een natte doek er omheen. Ik sneed het deeg in 1cm dikke plakken, en voerde die door de pasta machine, zodat het een dunne plak deeg zou worden. Daarna voerde ik die plak door de snijders zodat het fettuccine werd. Emilio pakte de gesneden pasta uit de snijder, en legde die in rijtjes op een groot vel keuken papier. De resten pasta (fettuccine slierten die te kort waren) kon je weer opnieuw gebruiken met de volgende plak pasta deeg. We gingen best lang door met pasta snijden, want we hadden veel deeg gemaakt. Toen we klaar waren met al het deeg snijden, lieten we het drogen, maar het enige probleem was, dat Emilio te veel slierten pasta over elkaar had gelegd, en daarom waren die aan elkaar geplakt. Voor het avond eten hadden we de pasta gegeten, en er was nog redelijk veel over. De pasta was wel een beetje dik omdat het in het kokende water nog was uitgezet, maar de pasta zelf was niet uitelkaar gevallen, en was ook lekker.

Eerste Track Meet 2013

Deze week had ik op woensdag de eerste meet van het 2013 track seizoen. Ik moest zoals vorig jaar weer de 1600 meter en de 3200 meter lopen. Gelukkig is de 3200 meter als eerste, en zit er een paar uur tussen die race en de 1600 meter race. Het was wel koud buiten tijdens de meet, en het waaide ook hard, dus was het twee keer zo erg. Ik had een vest meegenomen, maar zelfs dat hielp niet veel. Ik had de 3200 meter race wel slim gelopen. Terwijl ik aan de kant van de baan liep waar het waaide, bleef ik vlak achter iemand lopen, zodat zij de wind voor mij zouden blokkeren, en ik niet zo veel werk hoefde te doen. Dan aan de andere kant van de baan ging ik de persoon voor mij elke keer voorbij, omdat die dan moe was van tegen de wind in lopen. Op die manier had ik ongeveer 5 mensen gepasseerd, en een daarvan passeerde mij weer in de laatste 100 meter. Er waren uiteindelijk maar 4 mensen voor mij, en twee daarvan waren van mijn school. Na de race moesten we weer een paar uur in de kou wachten op de volgende race. Mama was ook naar de meet gekomen om te kijken, maar het was zo koud dat we allebei in haar auto hadden gewacht tot mijn volgende race. Ik had al mijn spullen mee gebracht vanuit school, dus kon ik alvast aan mijn huiswerk gaan werken. Het was al donker toen de 1600 meter begon. Deze race was nog kouder dan de vorige, en niemand had zin om hem te lopen. Ik wilde gewoon snel lopen, zodat ik er snel vanaf zou zijn. De race was inderdaad snel voorbij. Ik had een redelijke tijd, en de eerste tot negende plaats was allemaal van mijn school. We liepen met zijn allen nog een paar rondjes om onze spieren te laten afkoelen, en daarna was de meet vlot afgelopen. Na de meet reden we weer naar huis, maar tussendoor waren we nog even bij de potbelly geweest, en daar hadden we een broodje gegeten.