Deze week waren Emilio, Mama, Adri, Barbara, en Ik naar het science museum geweest, omdat we Barbara’s verjaardag vierden. Er was in het museum een tentoonstelling over de Titanic. In het begin, kregen we een kaartje als bewijs dat we binnen mochten, maar op de achterkant van dat kaartje stond de naam van een persoon die op de Titanic was toen hij zonk. Je kon toen aan het einde kijken of de persoon op je kaartje het had overleefd. Ze hadden allerlei dingen die ze hadden gevonden op de bodem van de oceaan bij de Titanic. Ze hadden ook een berg van ijs gemaakt die je kon aanraken. Aan het eind van de tentoonstelling las ik een brief die iemand had geschreven voordat hij op de Titanic ging varen. Hij schreef dat hij niet op de Titanic wilde varen, maar dat dat toch moest, en dat hij wenste dat de Titanic op de bodem van de oceaan lag. Die wens was jammer genoeg uitgekomen! Toen we bij de namen keken die het wel en niet hadden overleefd, hadden Emilio, Barbara, en Ik het niet overleeft, maar Mama en Adri wel. Na de tentoonstelling, kocht Emilio een geode, die ze voor je open kraakte. Het mooie van die geode was dat hij niet paars was, maar wit. We gingen toen uit het museum om naar een kunst museum te gaan. Emilio en Ik vonden hier niet zo veel aan, maar het was wel leuk om te kijken wat je allemaal in een schilderij kon zien als je er lang naar keek. Emilio en ik speelden een tijdje ‘ik zie wat jij niet ziet’ bij een groot schilderij in de hal. Na het museum, gingen we naar een Grieks restaurant, “Alexander the Great”. Ik had zoals altijd weer gyros vlees besteld, omdat ik dat zo lekker vind. Iedereen behalve Emilio (omdat hij niet zo’n honger had, en een voorafje had besteld als maaltijd) kreeg ook een hele lekkere soep, waar kip en pasta in zat. Bij ons eten kregen we ook een schijfje sinaasappel, die ook heel lekker was. We vierden wel Barbara’s verjaardag, maar we hadden geen toetje besteld, omdat we allemaal heel vol zaten.

Een weekje naar het strand

Vorige week had Blake mij uitgenodigd om met hem mee naar het strand te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee gaan. Op maandag kwamen ze mij ophalen, en daarna reden we door naar het huis van vrienden van Blake’s moeder. Die vrienden gingen ook met ons mee naar het huisje. Ze hadden 5 kinderen, 2 van 7 jaar, 1 van rond 11 jaar, en 2 van 15 jaar. De moeder ging ook mee, maar de vader moest werken, dus die bleef thuis. We reden met 2 autos naar het strand, en haalde daar de sleutels voor het huisje op.  Het huisje was heel groot, en had slaap plaatsen voor 15 personen, als je bedden en bedbanken optelden, maar we waren maar met 10 mensen. Het huis stond op houten palen boven de grond, dus kon je eens in de zoveel tijd het huis voelen schudden als er wind tegen het huis aan blies. De eerste avond gingen we naar het strand om te zwemmen, en om zandkastelen te bouwen. Ik had gehoord dat een paar van de kinderen van de andere familie de vorige keer door een kwal waren gestoken, dus bleef ik dichtbij het strand. Die avond hadden we lasagne gegeten, en Risk gespeeld. Ik sliep op een bankje dat net niet lang genoeg was, maar die aan een kant geen leuning had. Ik gebruikte de leuning als kussen en ik zetten nog een stoel aan de andere kant, want anders hingen mijn voeten van de bank af. De volgende dag waren we ook weer naar het strand gegaan, en die avond, na het eten, hadden we een paar netten, zaklampen, en een emmer meegenomen. We liepen naar het strand toe, en probeerde met de zaklampen kleine krabben te vinden die gedurende de dag niet uit het zand kwamen. We hadden veel kleine krabben gevonden, maar er waren ook veel muggen, dus gingen we weer naar huis. De volgende dag waren we ook naar het strand geweest, maar niet zo lang, omdat ik begon te verbranden. De rest van de tijd hadden we een gezelschap ’s spel gespeeld op de Wii, die Blake’s moeder had meegenomen. Op donderdag, hadden we netten en een paar rauwe kippenpoten met touwtjes er omheen naar een stuk strand genomen om grotere krabben te vangen. Krabben zijn namelijk dol op kip. Om een krab te vangen, moest je je kip in het water leggen, en het touwtje vasthouden om te voelen of er een krab aan het trekken was. Als je iets voelde trekken, trok je heel langzaam het touwtje dichterbij de kant van het water. Als je de krab kon zien, en hij dichtbij genoeg was, kon je hem snel met je net opvangen. In het begin had ik niet veel geluk, maar na een tijdje had ik een paar krabben gevangen. Die avond hadden we S’ mores gemaakt. Als je een marshmallow boven een vuurtje roostert, en hem tussen 2 crackers en chocolade stopt, dan heb je een s’ more.  De volgende dag gingen we weer naar het strand, en daarna gingen we naar een grote stenen pier om te proberen om daar krabben te vangen. De pier was erg lang, en het duurde 10 minuten om aan het einde te komen, maar toen we daar kwamen, hadden we helemaal niks kunnen vangen, dus moesten we weer 20 minuten terug lopen.  We gingen toen weer terug naar ons huisjes, maar na het avond eten, reden we naar ons andere plekje om krabben te vangen, en gelukkig waren daar wel krabben te vinden. Op vrijdag gingen we weer naar het strand, maar deze keer was het veel leuker, want de golven waren het hoogste dat ze tot dan toe waren. We hadden ook bogeyboards meegenomen, en we hadden de grootste lol toen we met de bogeyboards terug naar het strand werden geduwd door een grote golf. De volgende dag waren de golven ook hoog, en deden we precies het zelfde. Net toen ik van een golf af dreef, voelde ik een scherpe pijn aan de onderkant van mijn arm, bij mijn elleboog. Ik dacht dat het misschien wel een kwal was, en inderdaad was dat zo. Ik liep zo snel als ik kon terug naar waar we onze spullen hadden, en stopte wat kruiden mix dat normaal word gebruikt om vlees malser te maken, op de steek, want dat schijnt te helpen. Ik kon al een paar bubbels op mijn huid zien, maar de pijn was al snel weg. De volgende dag was het al weer tijd om weg te gaan, dus ruimde we alles op, en reden we weer naar huis.

Huntsville State Park Picknick

Deze week hadden we een picknick van mijn team in een heel groot park. Het park was op een uur rij-afstand dus gingen we al vroeg weg omdat we daar om 9 uur moesten zijn. We hadden eerst onze spullen neergezet in het gebouwtje, en toen had ik even ladderbal gespeeld. Daarna gingen we rond het park rennen. We hadden een route uitgekozen van 6.8 mijl. Op deze kaart: http://www.tpwd.state.tx.us/publications/pwdpubs/media/park_maps/pwd_mp_p4505_044d.pdf kan je zien over welke paden we hadden gelopen. We gingen over het oranje pad lopen. We begonnen bij nummer 7 als een grote groep, en liepen naar boven (op de kaart) maar ik en 4 anderen trokken al snel aan kop. We liepen zo verder langs 1 en 6, tot dat we net na nummer 2 waren.  Daar waren we verdwaald geraakt, en liepen per ongeluk het groene pad op. We wisten helemaal niet dat we verkeerd zaten, tot dat we bij het gele pad kwamen. We zagen dat we in een rondje hadden gelopen, dus volgde we het gele pad terug naar het oranje pad, en liepen toen weer de zelfde weg als we gekomen waren. Ik had mijn GPS horloge meegenomen, en met dat extra rondje dat we hadden gelopen, hadden we 10.9, in plaats van 6.8 mijl gelopen. Toen we terug kwamen, hadden we gegeten, en we gingen een uurtje later naar het meer toe om in een bootje te huren. Ik en drie anderen gingen op een waterfiets, maar hij ging niet snel vooruit omdat er vier mensen op zaten. Toen we net 10 minuten onderweg waren, zagen we aan de andere kant van het meer de regen in het meer vallen dus draaide we snel om om te proberen weg van de regen te komen, maar jammer genoeg was de regen sneller dan wij, en begon het te storten. We trapten zo snel mogelijk terug naar de pier, maar we waren al helemaal nat geregend. We moesten ongeveer 20 minuten wachten om weer terug in de boten te komen, omdat het zo hard aan het regenen was. We kozen deze keer een kajak, omdat die veel sneller gingen, en we waren wel een paar keer het meer op en neer geweest. We zagen onderweg ook krokodillen in het water. Ze waren wel gevaarlijk, maar het leek er op dat ze nog geen eten van mensen hadden gekregen, want als je naar ze toe dreef, zwommen ze hard weg. Na een paar uur in de kajak, gingen we weer terug, en moesten we al naar huis, omdat het 4 uur was, en we hadden nog een uur om te rijen.  

Mama's verjaardag, 4 Julie

Deze week hadden we twee verjaardagen. De verjaardag van Emilio en de verjaardag van Mama. Emilio’s verjaardag was op zondag, en we gingen naar Red Robin, zoals ik vorige week al had gezegd. Mama’s verjaardag was op dinsdag. Mama en Ik werden allebei al rond 6 uur die morgen wakker om in het park te gaan rennen, dus was ik de eerste om haar te feliciteren. Die middag had mama bij de koffie haar cadeaus open gemaakt. Van mij had ze een sport waterfles gekregen voor bij het rennen. Va n Emilio had ze een rode hoofdband en zweetbandjes gekregen, ook voor bij het rennen. Van Adri had ze een nieuwe camera lens, en een bewaar hoes voor die camera lens gekregen, en nog wat dingen. ‘s Middags werd het meer bewolkt, en begon het te onweren. We gingen toen de film Dik Trom kijken. Na de film moest mama nog kiezen waar we gingen eten. Mama had besloten om bij Outback Steakhouse te eten. We reden daar naartoe, en namen als voorafje een gefrituurd ui, die daar heel lekker zijn. Ik had als hoofdgerecht teriyaki vlees besteld, en Emilio had een 1/3 van varkens rib besteld. Na het eten, had de serveerster ons ook nog gratis ijs gebracht omdat het Mama’s verjaardag was. De dag daarna, was het 4 Julie; Amerikaanse bevrijdings dag. Ik ging die dag naar Blake toe om daar vuurwerk af te steken. Er waren veel soorten vuurwerk, maar we begonnen als eerst met kleine containertjes die gingen roken met verschillende kleuren als je ze aanstak. Daarna waren er een paar sterretjes en helikoptertjes die de lucht in vlogen. Ik had net een Romeinse kaars aan gestoken die ik in de grond had gezet, toen er een man die bij het feest was, hem uit de grond pakte. Hij zij dat het veel leuker zou zijn om hem vast te houden, maar in mijn hoofd dacht ik: Als dat ding in je handen ontploft, is het niet meer zo leuk! Gelukkig ging er niets fout. Aan het eind, had de vader van Blake nog een paar 1000 klappers aan gestoken, die een behoorlijke herrie maakte, en toen was het allemaal op. Kort daarna kwamen Mama, Adri, en Emilio mij ophalen, die ergens anders naar een vuurwerk show hadden gekeken.

Emilio's Verjaardag

Deze week was het op zondag Emilio’s verjaardag. Ik had op zaterdag voor hem een cadeautje gekocht bij de Lego winkel in een winkelcentrum vlakbij ons huis. Mama en Ik waren voor een tijdje aan het kijken om iets leuks uit te kiezen, toen ik herinnerde dat hij misschien ook nog een Angry Birds spel wilde hebben, die ze goedkoop bij een andere winkel hadden, maar toen we daar kwamen, was hij er niet meer. We liepen toen weer terug naar de Lego winkel, om iets uit te zoeken. Ze hadden in de winkel ook een hele grote Space Shuttle van Lego, die ik zelf wel wilde kopen. We zagen in een andere winkel een vuurtoren van lego die ik voor Emilio wilde kopen, maar die hadden ze in de lego winkel niet, dus koos ik een setje van lego met een raket die een satelliet mee de ruimte in neemt. De volgende morgen wilde ik hem inpakken zonder dat Emilio het zou weten, maar hij was al wakker. Hij had het cadeau niet gezien, maar wel dat ik het aan het inpakken was. Toen het eindelijk tijd was om zijn cadeautjes uit te pakken, zag hij dat er niet veel cadeautjes op tafel lagen, want Emilio had al vroeg een cadeautje van Mama en Adri gehad: een foto camera, zodat hij die mee kon nemen toen we naar Florida gingen. Buiten mijn cadeautje had hij ook nog een boeken set van 5 boeken gekregen, maar het bleek dat hij de eerste 3 boeken van die serie al had, dus moesten we die gaan ruilen. Even na de cadeautjes, hadden we croissantjes gegeten als lunch. Na de lunch hadden we een Oreo taart gegeten die Emilio zelf uit had gekozen. Voor de rest van de middag hadden eerst met de lego gespeeld, en daarna gingen we een film gekeken die een vervolg was op Journey to the Center of the Earth. Emilio had al een paar dagen van tevoren besloten dat hij bij Red Robin, een hamburger restaurant, wilde gaan eten. Ze hebben daar hele lekkere hamburgers, maar ik denk dat de grootste reden dat hij daar naartoe wilde gaan, was dat je gratis ijs krijgt als je jarig bent.