track

Deze week was de eerste week voor het oefenen van track. We moesten gauw beginnen, want over 2 weken zouden we al de eerste meet hebben. Ik moest de eerste dag om 5:45 op staan, toen ontbijt eten, en dan moesten we er om 7 uur zijn. We werden eerst op gedeeld in onze groepen, en zonder twijfel zat ik in de 1600 en de 2400. Wij hadden ook het meeste geluk van iedereen, want we mochten elke dag komen, in plaats van de jongens in andere evenementen, die maar 2 dagen in de week mochten komen. Het was dus elke morgen weer om 5:45 op staan. Ik had daar niet zo’n moeite mee, maar Adri en Mama vonden het volgens mij iets minder. Een dag liepen we 200 meter sprints, en tekende ik steeds in het zand hoe veel we nog over hadden, omdat ik in groep 1, de snelste groep zit. Ik gebruikte ook mijn hoorloge om wat van de minder snelle mensen hun tijd te nemen. Op een andere dag liepen we rond de retentie vijver bij onze school. De heling van de top naar de bodem is vrij stijl, en daar moesten we bij elke water pijp 3 keer naar beneden lopen, en terug naar boven sprinten. We moesten dat 2 keer doen, en de vijver was heel groot, dus was dat heel vermoeiend, maar ik werd echt boos toen ik kinderen van de 7de klas maar 1 keer een sprint zag doen en dan weer verder gaan. op vrijdag moesten we eerst gaan zitten, en kregen we een voor een onze ren kleren voor de meets. Ik kreeg ook mijn kleren, en mooie nieuwe groene spikes, om mee te lopen. Ze zaten nog in de verpakking, en de spikes zelf moesten er nog in gedraaid worden. De coach kon maar een paar mensen mee nemen voor elk event, en de jongens die mee gingen kregen een vest, en ik kreeg ook een vest.

KAC

Deze week hadden we bijna op nieuw een sneeuw dag. Het was rond de -6 graden, en er hingen weer ijspegels aan de stop borden. Het enige wat ons terug hield van de sneeuw dag, is dat er geen regen was voorspeld, dus konden we gewoon naar school. Al het water in de sloten en kleine vijvers was bevroren, dus met wat goude routes en een beetje geluk had ik naar school kunnen schaatsen. We moesten deze week ook wat testjes doen in atletiek om te vinden welke race en competitie we het goed zouden doen. Ik richt me zoals altijd op de 1600 meter (1 mijl), de 2400 meter (1.5 mijl) de hink-stap-sprong, en het ver springen. Het was alleen niet zo fijn om het die week te doen omdat het een beetje te koud was om buiten in een t-shirt en een korte broek te rennen, want dat zijn onze atletiek uniformen. Op Vrijdag was de KAC competitie. We mochten aan het begin van het 5de uur al weg. De cheerleaders moedigde ons aan voordat we de bus in stapten. We reden van Krimmel naar Wunderlich, een andere midelbare school in het district. We kwamen daar aan en liepen meteen de lunch hall in. Ze hadden tafels voor elke school, dus we gingen we aan onze tafel zitten. De stoelen waren allemaal verschillende kleuren. Ik deed voor een paar uur heel hard mijn best om zo veel mogelijk informatie in mijn hoofd te pompen, zodat ik klaar zou zijn voor welke vraag dan ook. Toen er nog maar een uur tegaan was, was de baterij leeg van mijn computer, dus kon ik die niet meer gebruiken om dingen op te zoeken. Toen kwam de tijd om de test te nemen. We liepen met zijn allen naar een lokaal, en namen daar de test. Ik dacht eerst dat het een soort grap was, want de vragen waren allemaal vragen die ik al een keer eerder had gehad op testen op school. Na 20 minuten was ik klaar, en ging ik nog een keer over mijn antwoorden om te checken of ik alles goed had ingevuld. Toen was de tijd om, en liepen we weer terug naar de lunch hall. Toen iedereen van alle vakken klaar waren, gingen we naar de gym voor de prijs uitrijking. De 2 jaar hier voor, had ik niks gewonnen, dus had ik niet veel hoop. Maar toen ze mijn naam roepten voor de 3rde prijs, was ik uiterst verast, maar wel heel blij. Ik kreeg een trophee, en ze namen foto’s van iedereen van onze school die iets had gewonnen. Toen we thuis kwamen, kroop ik snel in bed, want het was al erg laat

De sneeuwvrije dag zonder sneeuw.

Deze week was het een hele rare week. Het was best Cool, want het bleef bijna de hele week maar een maximum van 4 graden boven 0. Iedereen had het er over dat het vrijdag ging sneeuwen. Ik geloofde daar natuurlijk niks van, want het sneeuwt hier bijna nooit. Die woensdag had ik KAC oefen les, maar die hadden ze geannuleerd omdat het te “koud” was. Ik lag bijna in een deuk, want het was echt niet koud, maar ik was tegelijkertijd wel een beetje boos omdat ik KAC leuk vind, en ik me er de hele week al op verheugd had. Op donderdag ging er weer een gerucht door de school dat we op Vrijdag niet naar school zouden hoeven van wegen de sneeuw. Daar geloofde ik echt helemaal niets van, omdat het hier nooit zo veel sneeuwt dat de wegen glad worden. Toen ik van mijn 6de uur tot mijn 7de uur liep, waren er veel kinderen aan het juichen omdat ze juist uitgevonden hadden dat we die volgende dag sneeuw vrij hadden. Als ze zo ver gingen met de sneeuw, dan zou het wel heel hard moeten sneeuwen, dus ik verheugde me op de volgende dag. Ik werd om 6:30 ’s morgens wakker, en keek uit het raam; er was geen sneeuw. Een uur later, keek ik weer uit het raam, nog geen sneeuw. Ik kwam uit bed, ging naar beneden, en keek daar uit het raam. Er was geen vlokje sneeuw te bekennen. Tot 10 uur was er geen sneeuw, en toen was het alweer te warm om sneeuw te hebben. Daar baalde ik echt van, want ik had graag die dag naar school gewild, maar we hadden een sneeuwvrij dag, zonder sneeuw; echt raar. Ik ging naar buiten, en er waren wel ijspegels aan Adri’s auto, dus die had ik er van af gehaald om naar te kijken. Voor de rest van de dag, ging ik nog even in de kou fietsen, en toen ik terug kwam stond ik onder het lekkere warme water.