Deze week waren we de hele week thuis. Ik had elke morgen vanaf half zeven hardlopen in Burrough’s park. We hadden van onze school coach een briefje gekregen hoeveel we elke dag van de zomer moesten lopen. Deze week moest ik 7 mijl lopen op maandag, woensdag, en vrijdag, 8 mijl op dinsdag en donderdag, en 9 mijl op zaterdag. We zien vaak herten op weg naar het park. We zien ook vaak eekhoorns, wilde konijnen, en reigers. Er zijn ook veel bomen omgevallen langs de weg en in het park, want het had erg gestormd terwijl wij in Florida waren. Tijdens het rennen moesten we vaak over boomstammen springen die in de weg lagen. Als we terug komen van het rennen is het rond 8 uur, dus heb ik vaak nog een paar uur om verder te slapen. Soms gebruik ik die tijd ook om een paar uur te lezen. We hebben ook buiten een vuur korf, dus mogen we eens in de zoveel tijd een vuurtje maken met dood hout in de achtertuin, en oud papier. Deze winter is er weer zoals elk jaar een marathon, en een halve marathon in Houston. Ik ging een paar jaar geleden met mijn school naar de marathon toe om te kijken. Dit jaar wil ik aan de halve marathon mee doen, maar er is een loterij om de halve marathon te lopen, en we zitten er als team in, dus als het team het haalt, mag ik mee doen, en ook veel andere vrienden. De Marathon is in de winter, dus dat is wel lekker want dan is het hier gemiddeld tussen de 10 en 18 graden rond de tijd van de race. Deze week is het bij ons vreemd weer geweest. Het heeft in het begin van de week veel geregend. Het ging bijna elke dag rond het middag uur regenen, en dan hield het voor de rest van de dag niet op. Op een paar van de regen dagen gingen we binnen een film kijken. Emilio mocht nog niet meekijken tot dat hij de tafel van 9 had geleerd, want het is heel belangrijk dat hij dat doet, want hij gaat volgend jaar al weer naar een andere school, en dan is het heel handig om te tafels te kennen.

Vorige week waren Emilio, Mama, Adri, en Ik naar Florida geweest voor een weekje, omdat Adri daar op zakenreis moest. Op zaterdag reden we weg, maar onderweg was er veel verkeer, dus kwamen we net niet halverwege tussen Orlando, en Houston. We hadden in Alabama overnacht, en reden toen verder. Zondag avond kwamen we in Orlando aan. Die maandag liepen Emilio, Mama, en Ik langs een straat om naar wat winkeltjes te kijken. We kwamen langs een gebouw dat op zijn kop stond, en we gingen daar binnen. Na intree, liepen we over een kleine brug door een kamer, maar de muren van de kamer draaide rond, dus voelde het net alsof de brug aan het draaien was. Aan de andere kant, waren er heel veel leuke dingen die je kon uitproberen. Je kon je hand in water stoppen dat net zo koud was als het water van de Atlantische oceaan toen de Titanic zonk. Je kon ook in een kamertje zitten om een nagemaakte aardbeving of orkaan mee te maken, en nog meer. Op de tweede etage, was er nog meer te doen. Je kon hele grote bellen blazen, op een bed van spijkers liggen, een spaceshuttle besturen, en ook in een achtbaan simulator rijden. Ik wilde daar niet in, omdat hij op zijn kop ging, maar Emilio had er de grootste lol in. Op de hoogste verdieping, kon hoog boven de grond over touw bruggen lopen. Je zat gelukkig wel vast.

          Op dinsdag, keken we naar wat meer winkels, en gingen we ook voor mama schoenen kopen. We mochten daarna een van de 6 minigolf banen uitzoeken om daar een rondje op te spelen. We hadden een minigolf baan uitgekozen met een piraten thema. Het was een moeilijke baan, want er waren soms gaten in de baan die je het water in lijden. We waren net op tijd klaar met minigolf, want er kwam een zware onweersbui aan.  Adri haalde ons precies op tijd op, want het begon net pijpenstelen te regenen.

          Op woensdag was de grote dag, want we zouden naar het nieuwe park van universal studios gaan. We stonden om 9 uur ’s morgens al binnen, en liepen als eerste naar de nieuwe Harry Potter attractie, want we wisten dat het daar het drukste zou worden, maar volgens mij dacht iedereen dat, want de wacht tijd was 75 minuten! Het viel heel erg mee, en we hoefde maar ongeveer 40 minuten te wachten. Je moest met 3 anderen mensen in een bankje zitten, en dan begon je langzaam te zweven. Je ging eerst door een klaslokaal heen, en vloog dan naar “Buiten”. Het bankje vloog een projectie koepel in, en je vloog achter Ron en Harry aan die op hun bezems vlogen. Als je op de film daalde, dan draaide de stoel naar voren, en als je omhoog vloog, draaide de stoel naar achteren. Je kam bij een brug, en daar vroeg Hagrid (Met een gebroken ketting) “Heeft iemand mijn draak gezien?” Je vloog toen onder de brug door, en ja hoor, daar was de draak die achter Harry en Ron vloog. Toen vloog de stoel het projectie scherm uit, en reed je door een houten brug. Je kon de draak horen, en er verschenen op eens rode lijnen waar de draak met zijn klauwen door het houd had gesneden. De stoel draaide toen om, en opeens was de draak vlak voor je, en hij blies waterdamp je gezicht in. Aan het eind van de rit wilde ik nog een keer omdat het zo leuk was, maar er waren nog velen andere dingen te zien.  Een andere attractie die ook leuk was, was het boot avontuur van Jurrasic Park. Ik dacht eerst dat het allen maar een soort Efteling Fata Morgana zou zijn, maar dat was fout! De eerste paar minuten dreef je lekker rustig door een park met dinosaurussen heen, maar toen werd je 26 meter de lucht in getrokken op een lopende band. Ik had niet in de gaten dat we toen ook nog naar beneden zouden gaan dus was ik voor het volgende stuk van de attractie niet voorbereid. We gingen de hoek om, waar er kleine dinosaurussen water tegen ons aan spoten, en toen kwam er voor ons een T-Rex door de rook heen lopen. We kwamen steeds dichterbij, en net op het laatste moment gingen we stijl naar beneden, onder de T-Rex door, de hele 26 meter weer terug naar beneden. We knalden met een enorme vaart het water in, en er schoot overal water de lucht in. We bleven tot 7 uur ’s avonds in het park, en gingen toen weer naar ons hotel.

          Op donderdag gingen we naar een museum met allemaal “Raar maar waar” dingen die je kon zien. Er was een model van een hele lange man, die bijna 2.5 meter lang was. Er was ook een schilderij uit lego gemaakt, en nog heel veel andere rare dingen. Aan het einde van het museum, was er weer zo’n draaiende tunnel, precies het zelfde als die we op maandag hadden gezien. Aan het eind was er nog een winkeltje, maar daar hadden we niets gekocht.

          Op vrijdag begonnen we weer naar huis te rijden, en we kwamen ’s middags op Zondag aan.

3 meets binnen 3 dagen

Deze week had ik de hele week vrij, en vanaf donderdag had Emilio ook vrij. Rond het einde van de week begon het heel druk te worden. Op donderdag had ik bij Rice universiteit een meet, waarin ik voor het eerst de steeplechase ging lopen. We moesten al vroeg weg omdat het 45 minuten duurde om daar te komen. We kwamen om 7 uur aan, en realiseerde toen dat de steeplechase helemaal aan het einde was, en dat we nog een paar uur te wachten hadden. Het was die dag Blake’s verjaardag, en hij had dus cupcakes meegenomen. Toen het eindelijk tijd was om de steeplechase te lopen, was het al rond half tien. Omdat het mijn eerste race was, probeerde ik zo veel mogelijk te concentreren op de hordes, zodat ik niet zou vallen. Na de eerste keer het water in springen, werd het moeilijker omdat je schoenen dan makkelijker glijden over het gladde hout van de hordes. Ik kwam niet op een top 3 plaats binnen, maar ik was wel blij dat ik niet was gevallen, en dat is al een goed begin. De volgende dag gingen we naar een stadion in pearland, een stad die anderhalf uur van ons af licht. Ik ging daar een 3000 lopen, en omdat het een grote meet was, verwachte ik veel competitie. Ik had geen gelijk, want er waren maar 4 anderen in de race, maar dat betekende dat we allemaal een prijs zouden krijgen. Voor de eerste ronde lag ik achteraan omdat ik iets langzamer liep dan de anderen, maar de volgende ronde had ik al een ingehaald, omdat ik mijn snelheid constant hield. Na nog een paar rondjes lopen, viel er nog een af, en lag ik op de derde plaats. De andere 2 voor mij, lagen te ver voorop om nog in te halen, dus was ik derde.  De volgende dag, was er nog een meet, waar ik ook de 3000 ging lopen. Deze keer was Blake er ook weer, en bleef ik de hele race vlak op zijn hielen. Mijn plan was om de laatste 400 te versnellen, maar Blake deed dat ook, dus kwam ik net na hem de finish over.  Ik vond het knap dat ik maar 6 seconden langzamer was dan de 3000 van de dag ervoor. Ik had voor die week wel even genoeg gelopen,  dus ging ik zondag morgen een paar uur lezen.