.

Ik heb deze week niet echt iets specials gedaan. Ik ging elke dag naar school en dacht ik steeds weer dat mijn verjaardag er aan kwam dus ging de week steeds maar langzamer. Toen het eindelijk weekend was, ging de tijd weer een stuk sneller. Op zaterdag gingen we kleren kopen want ik begin weer snel te groeien. We gingen eerst naar Ross omdat daar alles 3 keer goedkoper is dan bij andere winkels. We hadden er niks gekocht want de maten waren een beetje vreemd. we gingen hierna naar kohls waar ze wat betere shirts hadden. We hadden 3 shirts gekocht die 50% goedkoper ware dus was het totaal iets van 20 euro. We konden geen goede broeken vinden want ik ben zo dun dat de goede breedte van een broek voor mensen van 10 is, en die zij al weer te kort. We bleven steeds maar lachen omdat de broeken die zij dun vinden, nog te wijd zijn voor mij. We reden weg met 3 shirts en gingen naar de mall. Het was daar het zelfde verhaal want we keken in 3 grote winkels maar konden geen enkele broek vinden die paste. Mama zij tegen mij: “dan moet je maar wat hamburgers gaan eten dan passen deze broeken tenminste. We gingen even bij Sonic lunchen want ik had honger. We keken hierna nog heel even voor de leuk rond. We kwamen ook bij een dieren winkel en we keken daar even rond. We gingen hierna naar een winkel die spencers heet en we keken daar voor een lamp die ik graag wilde hebben voor mijn verjaardag. We gingen hierna naar een laatste kleren winkel maar daar hadden ze ook geen kleren die mij paste. We liepen naar buiten en mama zij dat we toch in Nederland klaren moesten kopen omdat ze hier veel te dik zijn. We reden weer naar huis en we aten pannenkoeken.

We waren gisteren (zaterdag) naar een park geweest met grote treinen, toen er iets heel raars gebeurde. Ik werd s’morgens vroeg waker omdat ik wist dat we naar een park gingen met treinen groot genoeg om op te zitten. Ik had om 7uur al mijn kleren aan en ik was al klaar om te gaan maar de rest lag nog allemaal te slapen dus ging ik weer terug naar mijn kamer. 1 uur later zaten we in de auto en gingen we op weg. We kwamen aan en er was alleen maar een speeltuin. “raar”dacht ik. Het bleek dat we er een klein stukje voorbij gereden waren, dus stapte we weer in de auto. We waren er eindelijk en ik wou heel graag op de treintjes gaan rijden toen ik de grote, lange rij zag. Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd en dacht “oh nee hé, nog langer wachten”. We liepen maar even naar de brug waar de treinen langs reden om te kijken welke treinen er waren.

Er waren het meeste goederen treinen, en er waren geen stoom locomotieven, maar er zaten wel een paar mensen aan een stoom locomotief te prutsen. We maakten een paar foto’s van de treinen die langs kwamen. Er kwam een trein aan met een mevrouw aan de achterkant en terwijl we een meter van de baan Afstonden, zei ze dat we achteruit moesten( je kan dit in de video van vimeo horen). “denken ze zeker dat wij graag onder een trein willen gaan liggen” zei ik tegen mama. We liepen weer terug naar de rij en gingen er in staan. Na 30 minuten zagen wij een brandweer auto hier naartoe komen. Ik dacht: “oh die komen hier vast zodat de kinderen nog anders hebben om naar te kijken” maar dat was niet zo want de lichten en alarmen stonden aan dus er moest iets gebeurd zijn. 5 minuten kwam zelfs de ziekenwagen er aan. Hij parkeerde snel achteruit in en mensen sprongen er uit, deden de deuren open en haalde er vlug een brancard uit. We liepen snel om het gebouw heen om te kijken wat er was gebeurd. We konden niets zien dus we liepen weer terug naar de rij.

Een half uur later waren ze weer weg en waren we bijna aan de beurt. Ze hadden de stoom locomotief al lang aan de praat gekregen, maar die moest nu op een ander spoor want hij had nieuwe kolen nodig. We kregen de Rio-Grande trein en we reden weg. De baan was veel langer dan ik dacht en we waren na 5 minuten terug. We liepen toen weer terug naar de auto en gingen naar huis.


Untitled from Adrian Kasbergen on Vimeo

Spring break deel 1

Het was voor ons deze week lekker spring break dus hoefde we niet naar school. Toen ik uit school liep dacht ik: “voordat ik het weet is het alweer voorbij dus ik moet er goed van genieten”. We hadden nog van mijn tante Patricia een boek met voetbal plaatjes gekregen. “dankjewel voor de voetbal plaatjes”. We gingen tijdens de spring break ook naar San-Antonio, een stad een paar 100 kilometer van Houston af. We reden er op woensdag naar toe. Het duurde ongeveer 4uur en we speelde lang D.S in de auto. We kwamen aan en gingen naar het Witte museum ( zo heet het museum echt). We reden naar de parkeer garage maar daar was een mevrouw aangehouden en de politie ging niet uit de weg dus we stonden daar voor 10 minuten te wachten. De politie auto zag eindelijk dat hij het verkeer op zat te houden en reed aan de kant en konden we er door. We waren geparkeerd en we liepen naar het museum toe. We kochten kaartjes en gingen naar binnen. We speelden gewoon een beetje rond in de eerste kamer want mama had een vriendin gebeld en daar moesten we op wachten. Toen ze kwam, gingen we naar een stuk van het museum over D.N.A, cellen, en nog meer. Ik vond het D.N.A best wel interessant en ze hadden een magneten puzzel waar je DNA kon maken met houten puzzel stukjes, en als de tijd om was, vielen all de stukjes weer terug naar beneden en moest je op nieuw beginnen. Ik had de puzzel in 35 seconden af, en toen viel hij weer uit elkaar. Ze hadden ook een stuk DNA van een gevaarlijke ziekte, en je moest naar het DNA van 4 baby’s kijken om te zien welke de gevaarlijke ziekte had. We sliepen die avond in een hotel en ik kon maar niet in slaap vallen. Ik was uiteindelijk in slaap gevallen en de volgende dag werd ik weer vroeg wakker. Ik ging douchen, ik kleed aan en keek T.V tot dat mama en Emilio klaar waren. We pakten onze spullen toen en reden naar de natural bridge caverns. We hadden daar allebei de tours gedaan en het duurde ongeveer 4 uur. Nadat de tours waren afgelopen gingen we weer naar de auto en reden we naar huis. We hadden thuis pizza met ananas en spek en ik had wel genoeg beleefd voor die dag. We zitten nu te kijken voor wat ik voor mijn verjaardag wil. Ik wil graag ook een trein baan maken zoals ze dat bij die tentoonstelling deden. We hebben al besloten dat het “N”schaal treinen worden van Bachmann; een Duits merk. Als ik dus van de zomer naar Nederland kom, dan zal ik kijken of ik van het geld wat ik krijg een Europese trein kan kopen want die hebben ze hier niet. Ik vind het jammer dat we morgen al weer naar school moeten want de springbreak begon net leuk te worden. Tot de volgende zondag.

We hebben nu spring break en ik vind het jammer dat we niet naar Nederland konden gaan omdat het de laatste vakantie was waar ik iedereen op de zelfde school kon zien. Er gaan in mijn klas veel mensen skiën of ergens naartoe, maar wij blijven alleen maar thuis. Het is aan een kant wel fijn want dan kan je bijna elke dag bij een vriendje spelen, maar het nadeel is dat als niemand kan spelen, je de hele dag thuis zit te niksen. Als we niks doen, dan spelen we in de gameroom maar meestal komt Debby dan en moeten we ergens anders gaan spelen, of we doen helemaal niks meer. Ik dacht er dit weekend over na en ik vond het leuker toen ik naar school moest want anders is het heel saai. Op school leerde we over hoe je een tekening moest maken van een weer meter. Een voor beeld is: er staat in vlijmen een sterke noordwest wind met lage lucht druk en soms een buitje. Op het papier zouden we dan een cirkel maken met een pijltje er uit die naar heet noordwesten wijst. Dan moeten we de helft van die cirkel inkleuren omdat het een beetje bewolkt is, en dan moet er nog de temperatuur bij, en de luchtdruk. Het klinkt ingewikkeld maar als je het eenmaal onder de knie hebt, dan is het makkelijker dan praten. We hadden vorige week bij rekenen ook een test gedaan over procenten, oppervlakten van een cirkel en van een vierkant, en nog veel meer. Ik heb rekenen het eerste uur en ik kreeg een honderd op de test (meeste wat je kunt krijgen), en toen ik tussen het 4de en 5de uur zat kwam ik even langs om te vragen of iemand anders nog een honderd had, maar se zei dat ik de enige was. ik was heel blij dat het een honderd was omdat het de laatste dag was van de 6 weken dus dat zou mooi op mijn rapport komen.

vervolg van treintjes

Nadat we voorbij de gedetailleerde treintafel liepen gingen we naar andere tafels waar ze treinen verkochten om even rond te kijken naar wat ze allemaal hadden. Ik zag veel verschillende treinen en wagonnetjes. Ik vond het wel special dat zulke kleine treintjes nog steeds zo veel apparaatuur hadden dat ze snel kunnen rijden, lichtjes laten branden, en bij sommige kon er zelfs rook uit komen. We waren de tafels 2 keer rond gelopen en gingen we weer naar de hal toen we een bord zagen waar op stond dat er nog meer banen in een ander gedeelte van het gebouw waren. We liepen er naartoe en waren verschrikt met hoe groot ze waren. Ze waren groot genoeg om een peuter op te laten zitten. Ik vond ze ook heel mooi want ze waren heel groot en ze hadden echte banken met lichtjes in de treinen. Uit de grootste en mooiste trein kwam zelfs rook waardoor het leek alsof er echt kolen in de trein verbrandt werden. 5 minuten later ging de grote trein stoppen en hoorde je ook echt piepende remmen en “sssshhhhhhhhhhhh’’ toen hij stil stond. “ik zou deze schaal ook wel zelf willen hebben” zei ik tegen Adri. “hij is alleen te groot om in het huis te passen”. Nadat we er filmpjes en foto’s van gemaakt hadden, gingen we weer terug naar de hal om nog een keer met de kleine achtbaan te spelen. We liepen weer terug naar de auto die in vakje “f”stond. Het was rond de middag dus we gingen bij 59 diner eten. We waren hier wel eens met Cole en Connor gekomen voor ontbijt. Emilio had een cheeseburger met frietjes en limonade, ik had een grote hamburger met frietjes en sprite (7up), en Adri had een hamburger met ei er op en ook limonade. Nadat we vol zaten reden we naar huis en zat de dag erop.