model treintjes

We waren deze week heel goed geweest dus had Adri beloofd dat we zaterdag naar een model trein show gingen. Dat weekend was mama er niet want ze had een uitje van school. Op zaterdag morgen aten we brood en rond elf uur gingen we weg. Adri zei dat de rit ongeveer 1 uur zou duren dus napen we een snoepje mee voor onderweg. We kwamen aan en het gebouw leek zo groot date r misschien wel 300 olifanten in zouden passen. We parkeerden bij het bordje met “F” er op en liepen naar binnen. In het gebouw moeste we eerst tickets kopen. Terwijl Adri de tickets aan het kopen was, hadden wij een kleine achtbaan gevonden. Om hem te laten werken, moest je een wiel draaien om hem naar boven te trekken en als hij boven was ging hij van zelf weer snel naar beneden. Als hij beneden was kon je hem dan weer naar boven draaien. Binnen was het heel mooi. Er waren schalen van N tot O ( treintjes van 8cm per wagonnetje tot treinen van 30cm per wagonnetje.). We keken eerst bij een 10 cm schaal en ze hadden er veel treinen. Ze hadden een I.C.E. trein, een Pennsylvania trein en nog wat goederen treinen. Ze reden door een omgeving met een brug, een boerderij en nog wat andere dingen. We gingen hierna naar een iets grotere schaal van ongeveer 18cm. Ze hadden hier alleen goederen treinen en op een gegeven moment zetten ze een trein achteruit en leek het net alsof hij tegen de andere trein aan zou botsen . De 3de en mooiste schaal was 6cm en er was een hele mooie stad van gemaakt. Je kon op knopjes drukken om geluid te horen of om dingen aan te zetten zoals een mini treintje waar mensen op zaten. Het was zo gedetailleerd dat er zelfs een mannetje van 3cm met een nog kleinere bijl een boom om zat de hakken. Het was zo mooi dat ik er wel 30 minuten bij stond te kijken.

Het einde van K.A.C

Na de test, gingen we weer naar de lunch zaal. Ik zag dat Scott’s broer, zusje, en ouders er waren. Ik ging maar even op het podium zitten want ik had niet echt iets beters te doen. Ik zag Nathan en iemand anders schaak spelen dus ik ging daar maar kijken. Nathan was aan het verliezen, maar naar 30 minuten had hij toch weer gewonnen. We gingen naar de prijs uitreiking en alle mensen van Krimmel (mijn school) zaten bij elkaar en alle andere scholen zaten ook bij elkaar.

Wat er grappig was, is dat ze de papieren met de winaars niet had en toen kwamen er twee (nep) popsterren aan met een koffer en daar zaten de prijzen in. De mevrouw zij dat het een cadeau van god was maar ik dacht: dat lijkt me sterk. Wij hadden al 3 prijzen gewonnen toen we tot de wetenschap prijzen kwamen. Ik zij tegen de persoon naast mij dat als ik een prijs voor wetenschap zou winnen, dat ik dan op en neer zou springen een zou schreeuwen. Ik hoefde dat jammer genoeg niet te doen want ik had geen prijs gewonnen, maar dat vond ik niet erg want ik wist dat ik goed mijn best had gedaan. Uiteindelijk had de school Doerre (word als doorie uitgesproken) de meeste prijzen gewonnen. Onze school had de beste prijs van ze allemaal: de prijs van goede sportiviteit. Ik was blij dat we de sportiviteit prijs hadden gewonnen want voor dat we naar de competitie gingen, zij er een mevrouw dat ze ons een verassing zou geven als we die prijs zouden winnen.

Toen de prijsuitreiking afgelopen was, zij ik doei tegen Scott en een paar van mijn juffen en wachten ik tot dat we weg zouden gaan. Ik werd van Kleb opgehaald door mama en Emilio en we reden daarna naar huis. Het fijne was dat ik thuis niet meer hoefde te eten.

de competietie

Ik had deze week K.A.C oefeningen op donderdag. Net voor dat ik ging oefenen, kreeg een van mijn juffen van Engels een grote doos. Iedereen in mijn klas wou de doos open maken want. Ze wilden zien wat er in zat. Ik rook er aan en het rook naar pizza dus ik zei dat het pizza was. Ik had nog meer informatie dat het pizza was want een van mijn vrienden was langs de jufs computer gelopen en zag dat ze pizza aan het bestellen was. Bij de oefening waren er net zo veel mensen als de vorige keer. Naar een tijdje oefeningen kwam de juf binnen met de zelfde doos en we zagen allemaal dat heet pizza was. wij mochten de rest van de pizza. We hadden hem helemaal op gegeten en propte de doos in de prullenbak. Na de oefening ging ik naar huis met een volle maag . De volgende dag was de grote dag. Ik ging eindelijk met de bus naar een andere school om de competitie te komen. In al mijn les uren was ik heel zenuwachtig om naar de competitie te gaan. Na de vierde klas, ging ik naar de lunch zaal en wachten we op de bus. Toen de bus er was, kregen we een kleine show van de band en de cheerleaders. Tijdens de show, zagen we dat de bus weg reed. We waren allemaal verbaasd. We moesten toen nog langer wachten tot dat de bus weer terug zou komen. Toen hij terug kwam zat er de assistent directeur in en ik dacht van: Ah-oh, dat word geen fijne rit. Het was niet echt zo slecht, het enige wat hij deed is tegen de stoeprand botsen maar dat maar 1 keer. Toen we bij de andere school kwamen, gingen we zitten en speelde we risk. Ik had heel Noord-Amerika en was langzaam aan het winnen maar Scott had heel veel mensen en daar kon ik niet tegen op. We moesten heel lang wachten tot dat het eindelijk 6uur was. toen moest ik mee lopen tot een kamer en kon de echte test beginnen.

Atletiek en ik ben ziek

Ik heb deze week niet echt veel gedaan om dat ik ziek ben. Ik had op maandag een 400 meter relay gedaan waarom mijn keel ook een beetje schraal werd. Een relay is waar een persoon een gele stok vast heeft, dan rent hij het circuit van 400 meter, en dan als ze weer terug komen, moeten ze zo snel mogelijk de gele stok aan de volgende persoon geven zodat die ook konden rennen. Ray rende voor de klas die de snelste mensen had dus kregen wij voorsprong omdat Ray niet zo snel was. Wij kregen 2de plaats, Ray’s klas was 3de en een andere klas was eerste. We hadden heel veel atletiek dingen gedaan zoals de hink-stap-sprong, de versprong, en een bal van 3.6 kilo gooien. We deden eerst de hink-stap-sprong. Ik deed het best wel goed want ik had 23.60 voet gesprongen, of 7.19 meter. 2de was de versprong waar ik maar 1 keer mijn benen kon gebruiken. Ik kreeg 11 voet precies, of 3.3 meter. Het was het record van die dag tot dat een van de laatste kinderen mijn score had verslagen met een inch. Hierna deden we een sprint oefening. De coach zij dat we de start blokken goed stevig in de gaten moesten zetten omdat de blokken anders weg zouden schuiven en dan werd je been helemaal open gescheurd door de tanden die er onder zaten. Toen het mijn beurt was, duwde ik het blok er extra hard op want ik had geen zin om naar het ziekenhuis te gaan. Ik had de sprint gelijk gefinisht met iemand anders Als laatste deden we de kogel stoot. We oefende eerst met zachte ballen om de techniek goed te krijgen want als je het verkeerd gooide kon je ook pijn krijgen. Toen het mijn beurt was deed ik het niet zo goed omdat ik bang was dat ik het verkeerd zou gooien.