Roadtrip 2011

Deze week was Debby weer terug naar Amerika gekomen. Ze had ook haar vriendje mee genomen. We hadden ook toevallig die week Nationale Kampioenschappen voor het snelwandelen in Wichita, Kansas. We namen hun mee, en het was toen Adri’s idee om het een road-trip te maken. Het duurde meer dan 6 uur om van ons huis naar Wichita te komen, dus namen we een pauze in Oklahoma City, Oklahoma, en van daar hoefde we nog maar een uurtje of 2 te rijden voor dat we in Wichita waren. Toen we in Wichita aan kwamen, reden we meteen naar de universiteit waar Nationale Kampioenschappen werden gehouden. Daar lieten we alvast weten dat we er waren, en kregen we onze nummers. De Volgende dag was de meet. Ik moest als eerste snelwandelen. We werden snel na dat ik aan kwam op de baan gezet. De eerste ronde kreeg ik al een paar waarschuwingen, en op de 6de ronde moest ik van de baan af omdat ik gediskwalificeerd was omdat ik mijn knieën te veel boog. Ik vond het wel jammer, maar ik vond het niet zo heel erg omdat er altijd nog meer training en meer kansen zouden zijn. Even later mocht Emilio gaan lopen. Hij begon redelijk goed, en bleef toen alle 4 rondes eerste, tot de laatste 100 meter. Er kwam een jongen van achteren, en hij en Emilio vochten voor de eerste plaats. 1 meter van de finish kwam Emilio voor op, en was hij nummer 1 uit iedereen in Amerika voor zijn leeftijd. Dat vond ik wel heel knap van hem, dus had ik hem $20 beloofd. De volgende dag reden we weer door een stuk van Oklahoma heen tot dat we bij Memphis Tennessee kwamen. Daar bleven we in een hotel met grote kamers, maar dat betekende ook dat de airconditioning er langer over deed om de kamer op een koude temperatuur te krijgen. We aten bij de Pig en Whistle, een sparerib restaurant waar we vorig jaar ook hadden gegeten en het was heel erg lekker. Jammer genoeg was er nu een andere eigenaar, en was het eten minder dan een fractie van de kwaliteit die het voorheen was. Die nacht was de airconditioning zo stil dat we er de hele nacht mee hadden geslapen. We reden die morgen langs Graceland, waar Elvis heeft gewoond. We namen de tour niet, maar Mama, Debby, en haar vriendje stapte uit om foto’s te maken. Terwijl ze dat deden, bleven Emilio, Adri, en Ik in de auto. Later die dag kwamen we in Jackson, Mississippi waar we vorig jaar de nieuwe auto hadden gekocht. Daar bleven we overnachten, en als avond eten aten we bij Alladin’s restaurant, waar we het vorige jaar ook heel lekker hadden gegeten. Gelukkig was er bij dit restaurant geen nieuwe eigenaar, dus smulde we deze keer wel lekker. Emilio wilde zijn Giro broodje niet op eten, en begon ik snel te eten zodat ik die van hem kon eten, maar net op het laatste moment begon hij met eten. Als laatste stuk van de road-trip, reden we naar New Orléans in Louisiana. Hier was niets meer te zien van de schade van oorkaan Katrina, en dat was goed. We bleven in een hotel met 5 verdiepingen, en met onze vrije tijd, gingen Emilio en Ik de lift in om het hotel te verkennen. De eerste dag gingen we naar het Franse stuk van New Orléans, en keken daar op de markt rond. Er was ook een meneer die net deed alsof hij een robot was. Hij had ook een fluitje in zijn mond die precies klonk op een elektrisch motortje, en elke keer dat hij bewoog, blies hij er op en leek het net alsof hij echt een robot was. Hij maakte ook gebaren voor kinderen om naar hem toe te komen, en die kregen toen een lolly. De 2de dag gingen we naar het aquarium van New Orléans. Ze hadden daar een buiten stuk waar je met stokjes eten vogels kon voeren. Je kon ze ook op je stokje laten zitten om te eten, en een keer vloog er zelfs een op mijn hand terwijl ik probeerde een andere vogel probeerde te voeren. Die avond gingen we eten in een restaurant wat er een beetje verlaten uit zag. Het was voornamelijk vis en schelp dieren, maar ze hadden ook een broodje biefstuk, en dat was wel heel lekker. De volgende dag moesten we weer vroeg opstaan. Tijdens onze 6 uur durende trip naar huis, stopte we nog even bij een langs een huis wat in de 19de eeuw was gebouwd. We leerden daar hoe de ouders in aparte kamers sliepen, en dat de slaven hun eigen hut kregen buiten het huis. Er was ook een meneer die ons liet weten over wat voor dingen ze in die tijd aten. Op de weg terug zagen we een witte poes lekker in de zon op een tafel liggen. We stapten na onze toer weer terug in de auto, en kwamen net op tijd voor het eten thuis.