Deze week had ik
een inductie ceremonie voor Mu Alpha Theta, een club die is gebaseerd op
rekenen. De ceremonie zou om 7 uur beginnen, maar we gingen om 6 uur al weg,
omdat we eerst nog iets anders moesten doen. We moesten Emilio naar een andere
school brengen om daar inentingen voor hem te krijgen. We zouden hem dat wel
vertellen, maar dan zou je hem ten eerste de auto niet in krijgen, en als
tweede het gebouw niet in. Emilio was op deze manier het bebouw in voor dat hij
wist wat er aan de hand was, en was het minder vervelend voor hem en voor ons.
Hij moest drie inentingen hebben, en zo ver als ik weet had hij helemaal niet
tegen gestribbeld, en dat vind ik knap van hem. Mama had het weekend hiervoor
een operatie aan haar knie gekregen, en die liep dus op krukken mee. Gelukkig
kon Adri ons dicht bij de school af zetten, zodat we niet zo ver hoefden te
lopen. De inductie zou in het auditorium plaatsvinden, dus liepen we daar daarbinnen,
en ging ik vooraan zitten bij de anderen die hun inductie zouden krijgen. We
werden allemaal alfabetisch opgesteld in de stoelen, en na een kwartier wachten
en kletsen met de rest, begon de ceremonie. Het was niet moeilijk om te zien
dat de leiders van de club niet zo goed waren voorbereid, want ze lazen voor van
een stuk papier en keken eens in de zo veel tijd op, in plaats van dat ze eens
in de zo veel tijd naar hun papier keken om te zien waar ze nog meer over
moesten praten. Toen kregen we een voor een een certificaat waar onze naam op
stond. Toen iedereen zijn certificaat had, waren er ook nog een paar beurzen
die werden uitgereikt, van de 100 tot 1000 dollar. Toen alles over was, moest
de president van de club nog wat zeggen om de inductie ten einde te brengen,
dus zei hij: “Buiten staat er punch en cake. Jullie mogen dat nu gaan eten!”
1 comment:
Ach die arme Emilio, jullie hebben hem wel in de maling genomen hè. Maar dapper dat hij niet tegen gestribbeld heeft. Wens je moeder maar beterschap.
Post a Comment