Jaarboek en Dazen

Deze week had ik het jaarboek van school gekregen. Het jaarboek heeft alle foto’s van alle studenten bij naam, en ook alle clubs. Er staan ook veel pagina’s in over dingen die tijdens het school jaar zijn gebeurd en details over het school leven. Het is een zwaar boek en het weegt net onder 2.5 kilo. Er zijn 385 pagina’s compleet in kleur, en op bijna elke pagina staat wel een korte interview met een student. Ik werd niet geïnterviewd maar je moet wel geluk hebben in een school met bijna 4000 leerlingen. Ik was dit jaar in Science club, Frans Club, en Mu Alpha Theta (Reken club), dus ik sta in de foto van die clubs. Dit weekend hadden we ook weer hardlopen in Burrough’s park, maar het is alweer de tijd van het jaar dat de dazen terug komen. Ze zijn er vanaf mij, tot het eind van Juli, en dan zijn ze er het hele jaar niet meer. Ze zijn wel vervelend als je aan het hardlopen bent, want ze vliegen de hele tijd achter je aan, en ze laten je niet met rust. Ze kunnen ook snel vliegen, want ze kunnen mij zelfs bij houden als ik snel hardloop. De verder achter in het bos we waren, de meer dat we er zagen en achter ons aan kwamen. Het was warm en benauwd in het bos en ik wilde mijn t-shirt wel uit doen, maar ik hield het liever aan met al die dazen! Er kwam op een gegeven moment een zwerm van dazen uit het bos, en toen liep ik zo snel als ik kon weer terug naar waar we al onze spullen hadden gezet, maar zelfs toen konden ze mij voor een paar minuten bijhouden. Ik was als eerste van de groep weer terug, en toen wat later een ander uit het bos kwam, en wilde gaan zitten, zag ik dat er vier of vijf dazen op zijn broek zaten. Het was zeker geen pretje, maar zo lang je in beweging blijft kunnen ze je moeilijk bijten. Ik moet elke zomer in Burrough’s park lopen voor zomer training van school, en ik heb daar al 3 jaar lang bijna elke dag van de zomer gelopen, en ben nog nooit door een daas gebeten. Ik moet nu nog 2 jaar tijdens de zomer daar lopen, en ik heb het als doel gesteld om in die 2 jaar ook nooit door een daas gebeten te worden, want dat is al wel eens eerder gebeurd in Nederland, en dat was niet fijn. Het enige fijne van die dag hardlopen, en dat een van de team leden donuts had meegenomen omdat het recent zijn verjaardag was geweest, en die waren heel lekker