Katapult

We hadden opdracht gekregen om een katapult te maken die een afstand van precies 5 meter kon gooien met een tennisbal. Ik was een beetje laat begonnen, dus moest ik de katapult afmaken op de dag voordat hij af moest zijn. Ik had al een goed idee, en ik dacht dat het niet lang zou duren. De katapult was van hout gemaakt, en natuurlijk kon ik niet zelf al het hout snijden, dus had Adri dat voor mij gedaan, en de stukken in elkaar geschroefd. De katapult was heel goed gelukt, en ik zou hem met een paar elastieken laten vuren. We stopten de tennisbal in het bakje wat Adri er op geschroefd had, en toen duwde ik de plank naar boven zodat de bal er uit zou vliegen. De bal ging net niet 1 meter, en toen Adri het had geprobeerd, ging hij maar net 1.5 meter, dus we zouden op die manier nooit de bal 5 meter laten lanceren. Adri had alles behalve de basis weer uitelkaar geschroefd, en zei dat ik moest roepen als ik wat beters gevonden had. Het was moeilijk om met de materialen een andere manier te vinden om de katapult te maken, maar uiteindelijk had ik een oplossing. Ik zette de plank op 2 houten planken, net zoals een wip, en dan zou ik de andere kant gebruiken om de elastieken in te voeren. Nadat Adri voorbij alles in elkaar had gezet, probeerde we het nog eens. Deze keer ging hij ook niet zo ver, en ik dacht dat de katapult helemaal niet zou werken, maar toen Adri de plank had geduwd, ging hij net wat verder dan 5 meter. Toen de 5 elastieken er in zaten, was ik klaar om de volgende dag te lanceren. In de natuurkunde klas, gingen we die dag onze katapulten lanceren. Ik probeerde eerst een test om te zien hoe de katapult zou vuren. De katapult schoot een beetje naar links, dus had ik hem voor mijn eerste echte lancering een beetje naar links gezet van het doel (het doel was een piepschuim bekertje wat precies op 5 meter was vast geplakt). Jammer genoeg ging deze keer de bal naar rechts in plaats van links, en hij ging iets verder dan 5 meter, dus zat ik verder weg. Mijn score voor die lancering was een hoge 80, maar als ik het de volgende dag beter zou doen, dan zou ik de betere van de twee scores krijgen. De volgende dag probeerde ik het nog eens, voor de laatste keer. Deze keer keek ik goed waar de arm naartoe gericht was op het uiterste van het bereik van de arm. Ik liet hem los, en de bal raakte de beker, en die vloog van zijn plaats af.  Ik had toen een maximale score van 110! De bal waarmee ik had gelanceerd had ik zelf mee gebracht, en de gene die na mij moest lanceren vroeg of die de bal mocht lenen. Toen die ook een 110 had gekregen, dacht ik dat het misschien ook lag aan de bal! Vanaf die dag, is het mijn geluk tennisbal geworden.