Fietsen

Dit weekend waren Emilio en Ik een paar uur gaan fietsen. Er zijn veel wijken hier omheen waar Emilio en Ik naartoe kunnen fietsen, dus zijn we makkelijk een hele dag weg. We hadden onze banden opgepompt, en toen reden we een stuk sneller, en was het veel makkelijker om te sturen. Het was ook minder moeilijk om te trappen met strakke banden. Emilio en Ik reden naar een speeltuintje vlakbij waar Emilio het leuk vind om te spelen. Ik reed toen verder om een beetje te verkennen. Ik was heel ver gereden, en toen mijn benen moe waren, draaide ik weer om in de richting van het speeltuintje. Er stak langzaam een eekhoorn over het pad die ik bijna aanreed. Die beesten kunnen altijd zo snel weg rennen als je ze achterna zit, maar deze bleef even met grote ogen op het pad staan. Ik moest hard remmen, en daardoor blokkeerden mijn wielen en slipte ik ongeveer 30 centimeter, maar gelukkig was de eekhoorn al uit mijn pad gerend. Een half uur later merkte ik dat er zwarte stippen langs het pad lagen. Toen ik dichterbij keek, zag ik dat het allemaal grote mieren waren die langs het pad liepen. Ik had ze niet eerder gezien, dus reed ik terug tot dat ik bij hun nest kwam. Er was een grote kuil onder het pad waar ze uitkwamen. Ik probeerde toen naar het eind van hun rij te rijden, maar ze bleven maar doorlopen. Ongeveer 150 meter verder was het eerste miertje van de rij aan het verkennen. Ik van mijn hele leven nog nooit zo’n grote rij mieren gezien. Ik reed snel verder om Emilio bij het speeltuintje op te halen. Ik was bang dat we te laat thuis zouden komen, dus gingen Emilio en ik snel fietsen. Het begon al bijna donker te worden. Toen we thuis kwamen, vonden Mama en Adri het fijn dat we vroeg terug waren gekomen. We keken hen allebei raar aan, want we dachten dat we te laat waren, maar eigenlijk waren we precies op tijd gekomen!