Friday Night Lights

Deze week hadden we onze eerste meet van cross country op vrijdag. We hadden de dag daarvoor natuurlijk een ijsbad genomen, en deze keer voelde het wel lekker, ook al was het koud. Deze keer was het ijsbad buiten, wat een stuk beter is, omdat de lucht meer dan 40 graden Celsius was, want tijdens de hele maan augustus, en 3 dagen van september, was er geen een dag dat het niet heter dan 38 graden was. Als je dat een hele maand hebt gehad, dan is het ook niet leuk meer. Het was tijdens de training s’middags wel goed, want ik probeerde in de zon zo snel mogelijk naar het volgende stukje schaduw te lopen. Die vrijdag, hoefde we niet naar de training, maar ik had toch voor de zekerheid mijn hardloop spullen meegenomen, omdat ik niet precies wist hoe het zat met de meet; of we na school bleven, of naar huis mochten. Ik stapte voor de 2de keer in 2 weken op de bus, want normaal brengt mama mij naar school omdat ik er vroeger moet zijn dan de bus mij af kan zetten. Ik droeg mijn tas vol ren spullen de hele dag door van klas naar klas, en uiteindelijk bleek dat ik weer naar huis kon gaan, dus had ik de hele tas naar school mee genomen voor niks! Toen zat ik in de problemen, want normaal ga ik altijd met mama naar huis na dat ik klaar ben met mijn naschoolse training, en zij Emilio heeft op gehaald. Ik zat in de problemen, omdat ik wel met de bus naar school kon, maar omdat ik maar 2 keer in 2 weken met de bus was geweest, wist ik niet welk nummer het was. Gelukkig had ik een jongen gevonden die bij mij op de bus zat, dus had ik hem gewoon gevolgd.
De race van die avond hete (letterlijk vertaald) vrijdag avondlichten. Er was eerst een open race waar iedereen aan mee kon doen, zelfs mensen die niet in een club zaten. Er liepen dus ook wat kleineren kinderen mee die jonger dan Emilio waren. Emilio wilde het wel doen, alleen hij wist niet dat hij mee mocht doen, dus was hij niet mee gaan lopen. De race daarna, was de race voor de eerstejaars. We stonden met 164 mensen aan de start, dus het was heel wat om ons weg te zien rennen. Ik kon helemaal nergens heen omdat er zo veel andere mensen waren. Ik moest echt hard werken om rond alle mensen heen te rennen. Ik was uiteindelijk in de top 25 gefinisht, maar ik had nog beter kunnen doen als ik in het begin niet zo langzaam had moeten gaan. Mijn tijd had wel mijn vorige 2 mijl record met 36 seconden verslagen. Voorheen was het 12:06, en nu was het 11:30. Ongeveer het zelfde tempo, als 1 kilometer in 3 minuten en 34 seconden lopen. Ik vond dat wel knap van mezelf, maar ik weet ook dat er nog steeds ruimte is om te verbeteren.