Northwest Flyers Cross Country

Deze week waren we begonnen met de cross country van de Northwest Flyers, de zelfde organizatie als waar we in de zomer mee hebben gelopen. Emilio kon elke keer naar de oefen sesies, maar ik niet omdat ik al druk genoeg ben met Cross Country van Klein Oak. Dit weekend hadden we een meet, en ik had verwacht dat er veel mensen zouden zein, maar we waren er een keer per ongeluk voorbei gereden omdat we niet wisten dat het daar was omdat de groep zo klein was. Zo snel als we aan kwamen, zei de coach dat we al de baan moesten lopen om te zien waar we heen moesten. De baan was best leuk. We liepen vanaf de start op een voetbal veld, een stuk bos in. Daar liepen we doorheen tot dat we bij een watertoren kwamen, en toen gingen we om de water toren heen weer terug het bos in, maar natuurlijk niet langs het zelfde pad. We kwamen met die route weer langs het voetbal veld waar de ouders zaten, en dan gingen we helemaal om de rest van het sport complex heen. Als laatste kwam je bij een grote steile zand heuvel, waar je tegen op moest lopen, en dan weer naar beneden kon scheuren. Elke ronde was 1.5K. Emilio’s race had redelijk veel kinderen vergeleken met de rest. Ongeveer 20 kinderen, waar uit Emilio 3de was. Zij moesten 2 rondes doen. Ik was nog moe was van oefenen van die morgen, en mijn rechter boven been deed zeer, maar ik wilde toch mee lopen omdat ik dat leuk vind. Ik ging in het begin langzaam om te zijn hoe mijn been het hield, en het ging heel goed, dus begon ik snel mensen in te halen. Voordat we de helft van de eerste ronde hadden gedaan, lag ik 2de. Ik probeerde voor de rest van de ronde de jongen voor mij in te halen, want hij lag niet erg ver voor, maar dat ging niet, dus probeerde ik zo veel mogelijk achter hem te blijven. Ik bleef best goed achter hem want Adri zei dat ik ongeveer de zelfde afstand achter hem lag, elke keer dat ik langs kwam. Ik had nog een beetje gesprint bij de finish, maar ik bleef 2de. Het verveelendste tijdens de race was de heuvel die zo steil was. Elke keer dat ik daar naar boven liep, werden mijn benen heel erg moe. Gellukig was er een stuk wat naar beneden liep daarna, want ik had echt een beetje tijd nodig om mijn benen weer op pijl te laten komen. Toen ik al klaar was, even met de coach staan praten, en nog water uit de auto had gepakt, kwam de laatste jongen pas aan. Ik vond wel dat hij het goed had gedaan want hij zag er erg vermoeid uit. Na de race hadden Emilio en ik allebei honger. Gellukig hadden we eerder die dag ieder een pindakaas boterham gesmeerd die we dus lekker op konden smullen. Er was na de laatste race ook nog een prijs uitrieking. Hij was een beetje slordig, maar uit eindelijk kreeg iedereen het goede lintje. Emilio was van zijn groep 5de, maar de mijsjes en jongens hadden apparte lintjes, dus was emilio 3de van de jongens. Hij kreeg een wit lintje met een 3 er op. Ik was uit de hele group 2de, en van de jongens ook, want er liepen maar 4 meisjes en 8 jongens, en de 4 meisjes kwamen allemaal achter mij binnen. Ik kreeg een wijn rood lintje met een 2 er op. Na de prijs uitreiking waren mijn benen erg moe, dus liep ik nog even 1 rondje om mijn benen af te laten koelen, want het is niet goed om meteen van het hardlopen naar de stilstand te gaan. We lopen alle volgende meets (behalve op het staat en nationale niveau) op die zelfde locatie, dus is het goed om die baan uit je hoofd te weten, maar mischien word de baan wel veranderd. Je weet het nooit.