Frisbee op het Dak

Deze zaterdag hadden Emilio en Ik hardloop training bij Spring Creek Park. We waren vroeger in het park dan de tijd dat de training zou beginnen, dus had ik mijn disc golf frisbee uit de auto gehaald om iets te doen. Toen het tijd was om te gaan rennen, gooide ik de frisbee naar het paviljoen toe zodat hij er onder zou komen, zoals ik wel eens vaker doe. Er stond wel wat wind, en die pakte de frisbee en gooide hem zo op het dak van het paviljoen. De frisbee bleef daar vast, en toen ik een er een tak tegen aan gooide, verschoof hij niet. We gingen toen rennen, en toen we terug kwamen lag hij er nog steeds. Ik probeerde nog een paar keer de frisbee van het dak te krijgen, maar zonder succes. Ik ging toen zoeken voor een hele lange tak zodat ik de frisbee er af zou kunnen trekken, en na een paar minuten had ik er een gevonden. Hij was langer dan 2 meter, dus ik dacht dat ik hem wel kon gebruiken, maar hij was veel te kort, en als ik een langere had gevonden, was hij te zwaar geweest om op te tillen. Ik moest mijn frisbee dus achterlaten, want we konden hem niet van het dak krijgen. Tijdens het weekend, had mama het idee om een touw te kopen, en daar een stok aan te knopen, zodat we de frisbee van het dak konden vissen. Het was een goed idee, maar ik wist niet of de frisbee er op dinsdag nog zou zijn. Toen we dinsdag weer naar de training gingen, was de frisbee er gelukkig nog, maar ik kon wel zien dat andere mensen hem hadden geprobeerd van het dak te halen, want er lagen veel meer takken op het dak, en de frisbee lag nu helemaal boven aan de punt van het dak, terwijl hij maar halverwege lag toen hij op het dak terecht kwam. Mama had een lang, maar dun en licht touw meegenomen, en we hadden die aan een tak vastgeknoopt. Ik probeerde meerdere keren om de tak achter de frisbee te krijgen, maar omdat hij helemaal op de top van het dak lag, kwam de tak niet ver genoeg. Gelukkig was er een oudere jongen in ons team die al in college zit, en die kon hem ver genoeg gooien. Na een paar keer proberen, was de frisbee al een halve meter verder beneden, maar nog lang niet halverwege. Toen die oudere jongen weg ging, lag de frisbee op de helft, en kon ik nog net de frisbee er achter gooien. Na een half uur gooien, trekken, en opnieuw gooien, was er nog maar een kwart van het dak over. Toen de frisbee bijna aan de dak rand was, wilde een andere meneer het proberen. Het enige probleem was dat de frisbee wel van het dak viel, maar in de dakgoot, en die was zo hoog dat we er niet bij konden vanaf de stenen tafel waar we op stonden. Gelukkig waren er ook houten tafels onder het paviljoen waar we op konden staan om hem er uit te pakken. Eindelijk had ik mijn frisbee weer terug. Het was vervelend dat hij op het dak was geland, maar we hadden wel allemaal plezier om de frisbee er vanaf te vissen.