KAC

Deze week hadden we bijna op nieuw een sneeuw dag. Het was rond de -6 graden, en er hingen weer ijspegels aan de stop borden. Het enige wat ons terug hield van de sneeuw dag, is dat er geen regen was voorspeld, dus konden we gewoon naar school. Al het water in de sloten en kleine vijvers was bevroren, dus met wat goude routes en een beetje geluk had ik naar school kunnen schaatsen. We moesten deze week ook wat testjes doen in atletiek om te vinden welke race en competitie we het goed zouden doen. Ik richt me zoals altijd op de 1600 meter (1 mijl), de 2400 meter (1.5 mijl) de hink-stap-sprong, en het ver springen. Het was alleen niet zo fijn om het die week te doen omdat het een beetje te koud was om buiten in een t-shirt en een korte broek te rennen, want dat zijn onze atletiek uniformen. Op Vrijdag was de KAC competitie. We mochten aan het begin van het 5de uur al weg. De cheerleaders moedigde ons aan voordat we de bus in stapten. We reden van Krimmel naar Wunderlich, een andere midelbare school in het district. We kwamen daar aan en liepen meteen de lunch hall in. Ze hadden tafels voor elke school, dus we gingen we aan onze tafel zitten. De stoelen waren allemaal verschillende kleuren. Ik deed voor een paar uur heel hard mijn best om zo veel mogelijk informatie in mijn hoofd te pompen, zodat ik klaar zou zijn voor welke vraag dan ook. Toen er nog maar een uur tegaan was, was de baterij leeg van mijn computer, dus kon ik die niet meer gebruiken om dingen op te zoeken. Toen kwam de tijd om de test te nemen. We liepen met zijn allen naar een lokaal, en namen daar de test. Ik dacht eerst dat het een soort grap was, want de vragen waren allemaal vragen die ik al een keer eerder had gehad op testen op school. Na 20 minuten was ik klaar, en ging ik nog een keer over mijn antwoorden om te checken of ik alles goed had ingevuld. Toen was de tijd om, en liepen we weer terug naar de lunch hall. Toen iedereen van alle vakken klaar waren, gingen we naar de gym voor de prijs uitrijking. De 2 jaar hier voor, had ik niks gewonnen, dus had ik niet veel hoop. Maar toen ze mijn naam roepten voor de 3rde prijs, was ik uiterst verast, maar wel heel blij. Ik kreeg een trophee, en ze namen foto’s van iedereen van onze school die iets had gewonnen. Toen we thuis kwamen, kroop ik snel in bed, want het was al erg laat