mijn verjaardag

Het was vorige week mijn verjaardag maar ik moest toch naar school. Ik had wel geluk want ik moest later naar school omdat we naar een gebouw moesten om onze “permanente residentie” te halen. Het duurde heel lang tot dat we aan de beurt waren omdat ze ons een beetje vergeten waren. We gingen eindelijk naar een kamer en checkte een meneer onze passpoorten We moesten ook een interview doen en het was wel grappig. De meneer vroeg mij heel veel rare vragen. Een er van was: “ben je ooit een terrorist geweest” elke keer dat hij rare vragen vroeg, moest ik lachen. Na ongeveer 30 minuten, waren we klaar en konden we naar huis. We gingen niet naar huis want Emilio en ik moesten nog naar school (ook all zou ik wel thuis willen blijven). Ik kwam op school net toen het 3rde uur was begonnen. Ik was dus net op tijd voor wetenschap. Na school, gingen we met de bus naar huis maar het duurde heel lang om dat ik graag met mijn cadeautjes wilde spelen. ik kwam eindelijk thuis en ik gooide snel alles op hun plek, akte mijn broodtrommel en zette hem op het aanrecht en rende naar boven. Ik begon mij Alaska trein set in elkaar te zetten. Toen de baan af was, zette ik voorzichtig het treintje er op en zette langzaam de kracht aan. Het treintje begon te rijden en ik bleef kijken terwijl het treintje rond de baan reed. Toen de trein een rondje had gereden, riep ik Emilio om de trein aan hem te laten zien. Hij vond het wel mooi en bleef ook een tijdje meekijken, tot dat hij weer op de GameCube ging spelen. ik zetten er de personen wagens op en was verast met hoe gedetailleerd ze waren. Je kon gewoon de bankjes zien op beide verdiepingen. Ik vond het ook knap hoe ze al die stoeltjes in zo’n klein wagentje hadden gedaan. Ik zat er aan te denken hoe ik er misschien verlichting in zou kunnen doen maar de trein was daar wel een beetje te klein voor dacht ik. Ik bleef met de trein spelen tot dat we gingen eten, en las Manuela’s auto boek tot dat ik ging slapen. Ik was blij dat ik een trein set had gekregen. Terwijl ik in bed lag dacht ik: het is morgen 1 april dus ik moet zorgen dat ik niemand geloof. De volgende morgen werd ik vroeg wakker om met de trein baan te spelen. toen het half 7 was, gingen we eten, en maakte we onszelf klaar voor school. Emilio gaat eerder naar school dan ik dus had ik daarna nog 30 minuten om met de trein te spelen. Toen het tijd was ging ik naar buiten en wacht ik voor de bus. Toen ik de bus in stapte wist ik niet dat er ongeluk mijn kant op kwam.