Het begin van de zomervakantie

Voor mij was vorige week mijn laatste week school. Sommige leerlingen moeten volgende week ook nog naar school om hun eindexamens te nemen voor verschillende vakken, maar omdat ik vrijgesteld ben van mijn eindexamens, hoef ik volgende week niet naar school te komen, dus begint mijn zomervakantie een week eerder. Om vrijgesteld te worden van je eindexamens, moet je je “Cito” gedaan hebben voor Engels, Wiskunde, Geografie, en Biologie. Je moet ook voor al je klassen een 70 gemiddeld of hoger hebben, niet lager dan een “N” (kan verbeterd worden) in je gedrag, en je mag niet meer dan 4 dagen per half school jaar missen. Als laatste moet je ook nog al je boeken ingeleverd hebben voor alle vakken waar je een boek voor hebt gekregen.

Die donderdag, kregen we van mijn lerares van Frans een picknick. Ze had vijf matten mee genomen, en we gingen in groepen van vijf op een picknick mat zitten. We kregen ieder een zakje appel stukjes, brood, en Nutella. Als drinken, konden we limonade met munt siroop maken; echt typisch Frans, want je kunt munt siroop in Amerika niet snel krijgen. Terwijl we aten, konden we ook kletsen over de laatste week van school. Toen we klaar waren, moesten we alle matten weer opvouwen en zorgen dat er geen kruimels uit vielen. We kregen ook nog een groot pakket van optioneel huiswerk wat we over de zomer vakantie konden doen, en als we dat volgend jaar in leverde, dan zouden we tien bonus punten krijgen op een test volgend jaar. De zomer vakantie is ongeveer 13 weken lang hier, dus heb ik genoeg tijd om dat pakket af te krijgen.

Op de laatste dag school hadden veel mensen hun jaarboeken mee genomen zodat hun vrienden er wat in konden schrijven. Sommige mensen lieten hun vrienden op vellen papier schrijven, en iemand zat hellemaal onder de inkt omdat hij zijn vrienden op zijn armen, nek, en bennen liet schrijven. In het laatste uur had de juf een wereldbol die je met magneten kon laten zweven. Je moest de wereldbol precies tussen de twee magneten balanceren zodat hij zou zweven. Een paar van mijn vrienden en ik probeerde te zien wie als snelste de wereldbol kon laten zweven. Later probeerde we ook nog de wereldbol heel hard te laten rond draaien, terwijl hij aan het zweven was, maar dat was heel moeilijk, want met het kleinste tikje vloog hij er al weer uit. Aan het eind van de klas waren we allemaal blij om onze zomer vakanties te beginnen, maar we waren ook wel verdrietig dat school al weer over was.

We waren die dag twee uur eerder uit dan normaal, dus konden we uit twee dingen kiezen; of twee uur wachten op de bus, of we konden opgehaald worden. Ik was die dag mijn telefoon vergeten, dus besloot ik om naar huis te lopen, in plaats van twee uur wachten tot dat de bus zou komen. Ik wist niet precies hoe lang de afstand zou zijn tussen de school en mijn huis, maar ik wist wel dat het in ieder geval sneller zou zijn dan twee uur wachten op de bus. Het was best heet buiten, en ik had een zwart T-shirt aan, dus probeerde ik zo snel mogelijk thuis te komen, en zo veel mogelijk onder de bomen en schaduw te blijven, want een zwart T-shirt absorbeert veel hitte. Onderweg, kreeg ik veel van de buurt te zien, zoals mooie huizen. Een deel van de weg liep zelfs over een beek, en door een golf baan heen. Op een punt, stopte een van mijn vrienden die op weg was naar huis, en vroeg of ik een lift nodig had, maar ik vertelde hem dat ik liever wilde lopen, omdat ik dat nog nooit gedaan had. Toen ik thuis kwam, was ik erg bezweet, maar het was wel leuk om een keer naar huis te lopen. Ik had de ongeveer 5 kilometer, in net onder een uur gelopen.

Vrijdag avond ging ik met Adri mee omdat hij bij mijn school een show van het koor op moest nemen. Emilio zei eerst dat hij ook mee wilde gaan, maar was uiteindelijk te moe om mee te gaan, zei hij. Ik ging aan een tafel zitten om dvd’s van de show te verkopen, terwijl Adri binnen aan het opnemen was. Toen de show begon, mocht ik ook mee kijken. Een van de jongens die aan het optreden was, kon zingen terwijl hij gitaar speelde, en kon ook tussendoor nog even op zijn harmonica spelen, en dat vond ik wel heel knap. Aan het eind van de show was er een slideshow om te laten zien welke studenten zojuist hun laatste jaar op school hadden geëindigd. Daarna ging ik nog even terug om wat dvd’s te verkopen, en toen reden we naar huis.

 Op zaterdag, had ik training in Burrough’s park. We zouden een lang stuk gaan lopen in het bos, maar daarvoor, werd Emilio bijna gebeten door een daas. Toen we vertrokken, merkte we al dat er meer dazen achter ons aan kwamen. Gelukkig waren we aan het hardlopen, dus konden ze niet makkelijk op ons landen. We konden veel dazen dood slaan, maar er kwamen altijd weer een paar nieuwe voor in de plaats. Toen we weer terug kwamen om even pauze te nemen, wilde Emilio niet meer terug het bos in omdat hij de dazen zo vervelend vond. We gingen na de pauze weer terug het bos in, en deze keer kregen ze een van mijn vrienden flink te pakken. Ik weet niet of hij een geurtje op had gedaan of zo iets, maar er kwamen wel 7 of 8 dazen tegelijk achter hem aan vliegen. Hij werd gelukkig niet gebeten, maar we hadden voor die dag wel even genoeg dazen gezien. Toen we weer terug het bos uit kwamen, waren de dazen ook meteen weg, dus konden we uitrusten. Ik heb al 2 jaar de bijna de hele zomer lang elke dag in dat park gerend, en voor en of andere reden zijn de dazen er altijd in de eerste helft van de zomer, en dan zijn ze voor de tweede helft van de zomer verdwenen. Het kan zijn dat ze vroeg in de zomer bloed nodig hebben om te reproduceren.

 Dit weekend ben ik ook begonnen met een nieuw event voor track, de steeplechase. Ik wilde vorig jaar de steeplechase al gaan doen, maar toen was ik nog te jong om het te mogen doen, want je moet 15 of ouder zijn. De steeplechase is een 2000 meter race, waar je met elke 400 meter over vijf balken moet springen. De laatste balk van de ronde heeft een bak water aan de andere kant waar je in moet springen.  Zondag morgen ging ik met een paar anderen naar Rice Universiteit om daar te oefenen. Ik wist dat het heet zou worden, dus nam ik een grote fles met water en ijs mee die anderhalve liter water had. Ik nam ook mijn spikes mee, omdat dat beter was om te springen. Ik had ook nog mijn handdoek mee genomen om het water van de watersprong af te drogen, en als ik te bezweet werd. Als laatste had ik voor na het oefenen een honing en granen reep mee genomen. Omdat Rice Universiteit net buiten het centrum van de stad licht, kregen we een kleine tour van het stadscentrum. Het stadscentrum is een beetje vreemd, omdat je een verlaten gebouw met dakloze mensen ziet, een halve kilometer van een rijk hotel met allerlei luxe autos. We kwamen ook langs een paar musea, en twee hele grote fonteinen. Toen we bij de universiteit aan kwamen, liep ik eerst even naar de W.C. om wat water over mijn gezicht te wrijven. Daarna gingen we eerst even wat water drinken, en daarna liepen we drie rondjes om op te warmen. Na het opwarmen, liepen we nog een extra rondje om alle balken op hun plaats te zetten. Ze waren van dik hout op een metalen standaard, dus waren ze moeilijk om op te tillen. We gingen toen oefenen om over de balk heen te springen. Na het oefenen, begonnen we met rondjes lopen met de balken. De eerste ronde was om uit te proberen, en dat ging best makkelijk. Ik sprong als laatste over de water pit heen. Ik kwam goed op mijn voeten, want er was er maar een het water in gekomen, maar toen ik probeerde verder te lopen, viel ik weer op de grond. Ik duwde de grond weg en begon weer te lopen, en na nog een balk was ik klaar. We gingen allemaal even in de schaduw zitten, om wat water te drinken, en toen begonnen we weer op nieuw, maar deze keer gingen we twee rondjes in plaats van een. Deze keer ging alles goed, behalve dat ik aarzelde voor de watersprong, en liep ik er omheen. Dat was niet erg, want het was pas mijn 2^de keer om het te proberen. De tweede ronde ging beter, behalve dat ik met twee voeten in het water kwam, dus werd sport broek nat, maar dat was niet erg, want het was toch heel warm. Daarna gingen we nog een keer, en het ging zoals voorheen weer goed, tot de vierde balk. Bij de vierde balk, sprong ik de lucht in, en lande op de balk, maar toen bleef mijn achterste voet hangen toen ik weer naar beneden kwam, dus viel ik op de baan. Ik was best hard neer gekomen, maar behalve wat pijn aan mijn arme en wat kleine schaaf wonden mankeerde me niks. Ik probeerde aan mijn arm te voelen of hij was gebroken, maar gelukkig was dat niet zo, maar mijn arm deed wel zeer. Ik was toen maar even gestopt tot de volgende ronde. De volgende ronde probeerde ik extra goed mijn best te doen om niet te vallen, want dat had nog meer zeer gedaan. Gelukkig was ik niet nog een keer gevallen, en was ik op de laatste sprong in het water lekker afgekoeld. Dat was onze laatste ronde, dus gingen we drie rondjes lopen om af te koelen, en daarna reden we weer vijfenveertig minuten terug naar huis. Thuis had ik wat Arnica op mijn wonden gesmeerd, en de volgende dag waren de wondjes al een stuk kleiner.

Deze maandag, heb ik vrij, maar heeft Emilio ook vrij omdat het dan Memorial Day is, een dag waarop veel mensen in Amerika de doden van oorlogen herinneren. Emilio had recent een boek gekocht met allerlei stereogrammen er in, en als je daar op een bepaalde manier naar kijkt, dan ziet alles er driedimensionaal uit. We keken door het boek, en vonden verborgen varkens, mensen, en dingen zoals motors die je niet zou kunnen zien zonder op een bepaalde manier naar de plaatjes te kijken. Het is op 1 Julie Emilio’s verjaardag, dus was hij al een verlanglijstje aan het maken. Het gaat voor hem veel makkelijker dan voor mij, want als het kerst is of mijn verjaardag, dan heb ik meestal moeite om iets uit te zoeken. Emilio had de dingen die hij graag wilde hebben op een velletje papier geschreven, en Adri merkte op dat hij veel mooier kon schrijven als het voor een verlanglijstje was, als voor zijn huiswerk, en daar moesten we allemaal om lachen. Emilio heeft ook op vrijdag vrij, dus hoeft hij voor zijn laatste week school maar drie dagen naar school. Ik kon deze dinsdag mijn school bus om half zeven langs zien komen zonder dat ik mee hoefde te gaan. Een half uur ging ik naar beneden om met Emilio te ontbijten rond zeven uur. We hadden allebei cereal gegeten, en toen moest Emilio zich klaar maken om naar school te gaan. Hij maakte 2 boterhammen met ham, en nam een pakje Caprisone mee. Hij vertelde mij dat ze vandaag hun eigen bordspelletjes gingen maken, wat ik ook op die leeftijd had gedaan. Hij liep naar buiten, en ik bleef boven uit het raam kijken tot dat hij op werd gehaald.