Ik kon al meteen vanaf de start voelen dat het geen goeie race zou worden. Mijn been begon al zeer te doen toen ik nog maar 20 meter van de start af was. Gelukkig kwamen we al snel bij de lange afwaartse heuvel, dus zo lang als ik mijn benen lange passen toeliet, trok de zwaartekracht mij vanzelf naar beneden. Toen we bij het bos kwamen, liep het fijner omdat het koeler was. Hier is het nog steeds rond de 30 graden is, ookal is het al October. In Nederland zul je echt niet snel 30 graden zien, zelfs als er een hittegolf is, maar ik heb liever een temperatuur van rond de 12 graden of lager in october, dan 30 graden. We kwamen na een tijdje hardlopen weer terug bij de lange heuvel, maar we moesten deze keer naar boven, in plaats van naar beneden. Ik wist dat aan het eind van de heuvel de Finish lag, maar de heuvel was nog 800 meter lang, dus ik had nog even te gaan, en omdat ik meer moest afzeten om de helling op te komen, begon mijn been weer zeer te doen, en mijn snelheid begon te verminderen. Er kwam een jongen mij voorbei vanaf acher, en eindelijk was ik de finish over. Ik was 17de, en had een tijd van 12:31, voor 3200 meter. Ik was er niet echt tevreden mee omdat het mijn langzaamste was van het hele jaar, maar toen herinnerde ik me dat ik last van mijn been had, en het was een moeilijk parkoer met al die heuvels en zand. Ik liep nog een afkoel rondje om het meer met een van de jongens op ons team, Christian. We begonnen te praten, en kwamen uit er uiteindelijk op dat zijn moeder bij Ikea werkte. Ik vertelde hem dat ik daar heel veel meubelen van heb in mijn kamer, en dat zelfs mijn bed van Ikea was. Hij vertelde mij dat hij een wit hoogslaper bed had, en toen zei ik meteen dat ik ook dat bed had. Dat was wel grappig om te weten dat iemand op je eigen team precies het zelfde bed heeft als jij.
Mama, Emilio, en Ik reden toen naar huis, maar onderweg waren we nog naar een chinees restaurant geweest om wat te eten te halen (en ja, dat vind ik nu lekker). Emilio en ik haden seesam biefstuk besteld, om eens wat anders te bestellen. We nemen normaal ananas kip, onze favoriet, maar we hadden die al vaak genomen, en wilde eens iets anders. We kregen van Mama te horen dat Adri flink verkouwen was, dus hadden we ook wat eier soep meegenomen. Mama had voor haar en Adri pittige kip meegenomen.
De volgende week was het weer vroeg op om naar de training te gaan. We hadden op maandag een verassing, het was “Koud” ( Het was 15 graden Celsius), en en het waaide een beetje. 15 graden celsius was niet echt koud, maar al een heel stuk beter dan 25 graden rond de zelfde tijd vorige week. Op dinsdag werd het nog kouder: 12 graden Celsius, en de wind guurde er ook nog tegen aan. Nu moesten we echt onze lange jogging broeken aan gaan doen. Tegen het eind van de week begon het weer warmer te worden, maar de wind bleef goed blazen. Dinsdag middag, had ik 2 verschillende meetings na schooltijd. Ik had eerst een meeting van de science club. De meeting was toevallig in de klas van mijn juf van Biologie, Juffrouw Fabian. Omdat we dichtbij Halloween waren die week, hadden ze een pompoen uitgehold. De voorzitter vertelde ons dat haar vriendin de zaden van de pompoen er uit ging halen. Ze stook haar hand er in, en kwam er weer uit met haar hand vool met bloed. Gellukig was het maar nep bloed, maar iedereen schrok er wel een beetje van. In de pompoen zat een stof, de samen met de stof op haar hand een rode kleur maakte, die net op echt bloed leek. Na deze presentatie, mochten we zelf wat experimenteren door ons eigen nep bloed te maken. Ze hadden alle materiallen en stappen al klaar gezet in een rij langs de tafels. Je moest als eerste een klein bekertje pakken, en daar dan mais syroop in doen. Hierna moest je een paar druppels blauwe, of groene kleur stof er in doen. Ik had groen gekozen, omdat het mijn favoriete kleur was, en omdat ik dacht dat het bloed paars zou worden als je er blauwe kleur stof bij zou doen. Als laatste stopte we er 2 lepels cacao poeder bij, en een beetje water om het te verdunnen. Een paar mensen durfde te wedden met mij dat ik het niet zou kunnen eten, maar ik wist dat alle ingredienten eetbaar waaren, dus had ik het geprobeerd. De smaak was heel bijzonder; het spul smaakte zoet van de mais syroop, maar tegelijkertijd ook bitter door het cacao poeder wat er in zat. Het smaakte precies op hele pure chocolade die net lang genoeg in de zon had gestaan zodat het vloeibaar was; best lekker, eigenlijk. Na dat iedereen hun nep bloed had gemaakt, en sommige het ook hadden geprobeerd te eten, was de meeting over, en ging ik snel de trap af, en naar de klas van mijn Frans juf, voor de Franse club meeting. Mijn juf van Frans heet Juffrouw Dworaczyk, en is van oorsprong pools, maar kan wel bijna perfect Frans spreken (vind ik). Mama en Adri zijn er ook goede vrienden mee omdat Adri altijd de video doet voor ons team in de Texas Frans competitie, en omdat Debby haar ook had gehad als juf. Bij deze meeting hadden ze wafels klaargemaakt, dus ik kon ook nog een klein hapje te eten krijgen. Het meeste drinken was allemaal prik, maar ik had appelsap genomen omdat prik limonade niet goed is voor mijn hardloop conditie, maar eens in de zoveel tijd een glaasje prik kan geen kwaad. Na de meeting kwam mama mij ophalen, en kon ik gauw aan mijn huiswerk beginnen, want wijnig huiswerk heb ik niet de laatste tijd, met mijn 3 IB klassen.
Deze week hadden we ook op zondag weer een Cross Country meet voor de Northwest Flyers. Ik liep deze week niet mee omdat mijn coach van Klein Oak mij had verteld om het weekend uit te rusten, en omdat ik zelf ook wist dat als ik dit weekend niet uit zou rusten, ik minder goed zou lopen bij de district meet, die op 27 October is. Ik had lekker lang uit geslapen; ik had in totaal 12 uur geslapen! Dat is niet bijzonder, omdat ik door de week maar 7 tot 8 uur slaap krijg per nacht, dus gebruik ik het weekend om een beetje slaap in te halen. Mijn vriend van het Track seizoen, Matt Schmidt, was ook bij de meet omdat hij klaar was met zijn school Cross Country seizoen. Ik had niet erg veel te doen bij de meet, dus stond ik in een open plek in het bos om de tijden van de passerende renners aantekondigen, en om ze aan te moediggen. De jongste kinderen gingen als eerst, maar vlak daarna dingen de oudste kinderen al. Het duurde ongeveer 6 minuten vanaf de start tot dat ze langs kwamen. Als eerste lag een mijsje die ik niet kinde, en als 2de lag matt. Ik wist dat hij het meisje voor hem wel kon verslaan, maar het was afwachten tot de volgende ronde. Een tijdje later, kwam het meisje weer voor Matt voorbij. Ik begon weer terug het bos te lopen om te zien hoe de finish er uit zou zien. Jammergenoeg kwam het meisje als eerst de finish over, maar het duurde niet lang voordat Matt er ook aan kwam, en nog met een behoorlijke sprint. Ik vond die sprint wel knap van hem, want dat zou ik nooit kunnen doen! De volgende race was de race van Emilio. Er waren veel kinderen, dus ik wist dat Emilio snel moest rennen, zou hij weer eerste willen zijn. Direkt na de start, nam ik mijn positie weer in het bos. Ik liep een stukje vooruit zodat ik ze van in de verte aan zijn komen. De eerste jongen die de hoek om kwam was niet Emilio, maar een jongen met een zwart uniform. Hierna kwam de een na de andere jongen voorbij en ik dacht: Waar blijft hij nou? Toen kwam hij er aan, maar wel achter een jongen van ons team die hij normaal verslaat. Ik zei: kom op jongens, werk samen naar de top! De 2de ronde lag hij nog verder achter de zelfde jongen. Hij was 6de, en kreeg een paars lintje; wel een mooie kleur, maar je kon zien aan zijn gezicht dat hij beter had kunnen lopen. Als laatste was de race van de 11-12 leeftijd’s groep. Mijn vrend Tommy doet daar altijd aan mee. Ik hoefde niet lang te wachten voordat de eerste paar renners de hoek om kwamen. Tommy lag bijde rondes 3de, en bleef die positie goed vast houden tot en met de finish. Toen de meet over was, aten emilio en ik gauw onze boterhammen op die we voor de lunch hadden mee genomen, en reden we weer met de auto naar huis.
Die avond vertelde mama dat we de volgende dag een verrasing zouden krijgen. Terwijl ik in bed lag te lezen, dacht ik over wat het zou kunnen zijn, maar ik kon er niet op komen. De volgende dag moest ik na school in een park trainen, want we hebben onze laatste meet voor het school Cross Country seizoen op 27 October. Na afloop van het lopen, reden mama en ik vlug naar huis om ons klaar te maken om weg te gaan. Mama vertelde mij dat we de film Pus in Boots zouden gaan kijken, een film die gaat over de gelaarsde kat in de films shrek 2 , en shrek de 3de. De film zou nog niet tot Vrijdag in de premiere gaan, maar wij konden hem deze maandag al zien omdat Adri bij HP werkt, en de film was gekreeerd met HP computers. Ik vond dat wel interessant, om een film te kunnen zien voor de rest van de bevolking. Het was een hele grappige film, maar ik ga niet verklappen waar het precies over ging, want dat zou niet leuk zijn als je de film zelf nog wilt zien. We hadden ook 3D brillen op, ook al is dat niet zo fijn als je al een bril hebt! Na afloop reden we snel naar huis, want het was hoog tijd voor mij om mijn huiswerk te maken, en mijn blog af te maken.