We waren gisteren (zaterdag) naar een park geweest met grote treinen, toen er iets heel raars gebeurde. Ik werd s’morgens vroeg waker omdat ik wist dat we naar een park gingen met treinen groot genoeg om op te zitten. Ik had om 7uur al mijn kleren aan en ik was al klaar om te gaan maar de rest lag nog allemaal te slapen dus ging ik weer terug naar mijn kamer. 1 uur later zaten we in de auto en gingen we op weg. We kwamen aan en er was alleen maar een speeltuin. “raar”dacht ik. Het bleek dat we er een klein stukje voorbij gereden waren, dus stapte we weer in de auto. We waren er eindelijk en ik wou heel graag op de treintjes gaan rijden toen ik de grote, lange rij zag. Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd en dacht “oh nee hé, nog langer wachten”. We liepen maar even naar de brug waar de treinen langs reden om te kijken welke treinen er waren.

Er waren het meeste goederen treinen, en er waren geen stoom locomotieven, maar er zaten wel een paar mensen aan een stoom locomotief te prutsen. We maakten een paar foto’s van de treinen die langs kwamen. Er kwam een trein aan met een mevrouw aan de achterkant en terwijl we een meter van de baan Afstonden, zei ze dat we achteruit moesten( je kan dit in de video van vimeo horen). “denken ze zeker dat wij graag onder een trein willen gaan liggen” zei ik tegen mama. We liepen weer terug naar de rij en gingen er in staan. Na 30 minuten zagen wij een brandweer auto hier naartoe komen. Ik dacht: “oh die komen hier vast zodat de kinderen nog anders hebben om naar te kijken” maar dat was niet zo want de lichten en alarmen stonden aan dus er moest iets gebeurd zijn. 5 minuten kwam zelfs de ziekenwagen er aan. Hij parkeerde snel achteruit in en mensen sprongen er uit, deden de deuren open en haalde er vlug een brancard uit. We liepen snel om het gebouw heen om te kijken wat er was gebeurd. We konden niets zien dus we liepen weer terug naar de rij.

Een half uur later waren ze weer weg en waren we bijna aan de beurt. Ze hadden de stoom locomotief al lang aan de praat gekregen, maar die moest nu op een ander spoor want hij had nieuwe kolen nodig. We kregen de Rio-Grande trein en we reden weg. De baan was veel langer dan ik dacht en we waren na 5 minuten terug. We liepen toen weer terug naar de auto en gingen naar huis.


Untitled from Adrian Kasbergen on Vimeo