Het einde van K.A.C

Na de test, gingen we weer naar de lunch zaal. Ik zag dat Scott’s broer, zusje, en ouders er waren. Ik ging maar even op het podium zitten want ik had niet echt iets beters te doen. Ik zag Nathan en iemand anders schaak spelen dus ik ging daar maar kijken. Nathan was aan het verliezen, maar naar 30 minuten had hij toch weer gewonnen. We gingen naar de prijs uitreiking en alle mensen van Krimmel (mijn school) zaten bij elkaar en alle andere scholen zaten ook bij elkaar.

Wat er grappig was, is dat ze de papieren met de winaars niet had en toen kwamen er twee (nep) popsterren aan met een koffer en daar zaten de prijzen in. De mevrouw zij dat het een cadeau van god was maar ik dacht: dat lijkt me sterk. Wij hadden al 3 prijzen gewonnen toen we tot de wetenschap prijzen kwamen. Ik zij tegen de persoon naast mij dat als ik een prijs voor wetenschap zou winnen, dat ik dan op en neer zou springen een zou schreeuwen. Ik hoefde dat jammer genoeg niet te doen want ik had geen prijs gewonnen, maar dat vond ik niet erg want ik wist dat ik goed mijn best had gedaan. Uiteindelijk had de school Doerre (word als doorie uitgesproken) de meeste prijzen gewonnen. Onze school had de beste prijs van ze allemaal: de prijs van goede sportiviteit. Ik was blij dat we de sportiviteit prijs hadden gewonnen want voor dat we naar de competitie gingen, zij er een mevrouw dat ze ons een verassing zou geven als we die prijs zouden winnen.

Toen de prijsuitreiking afgelopen was, zij ik doei tegen Scott en een paar van mijn juffen en wachten ik tot dat we weg zouden gaan. Ik werd van Kleb opgehaald door mama en Emilio en we reden daarna naar huis. Het fijne was dat ik thuis niet meer hoefde te eten.