Jaarboek en Dazen

Deze week had ik het jaarboek van school gekregen. Het jaarboek heeft alle foto’s van alle studenten bij naam, en ook alle clubs. Er staan ook veel pagina’s in over dingen die tijdens het school jaar zijn gebeurd en details over het school leven. Het is een zwaar boek en het weegt net onder 2.5 kilo. Er zijn 385 pagina’s compleet in kleur, en op bijna elke pagina staat wel een korte interview met een student. Ik werd niet geïnterviewd maar je moet wel geluk hebben in een school met bijna 4000 leerlingen. Ik was dit jaar in Science club, Frans Club, en Mu Alpha Theta (Reken club), dus ik sta in de foto van die clubs. Dit weekend hadden we ook weer hardlopen in Burrough’s park, maar het is alweer de tijd van het jaar dat de dazen terug komen. Ze zijn er vanaf mij, tot het eind van Juli, en dan zijn ze er het hele jaar niet meer. Ze zijn wel vervelend als je aan het hardlopen bent, want ze vliegen de hele tijd achter je aan, en ze laten je niet met rust. Ze kunnen ook snel vliegen, want ze kunnen mij zelfs bij houden als ik snel hardloop. De verder achter in het bos we waren, de meer dat we er zagen en achter ons aan kwamen. Het was warm en benauwd in het bos en ik wilde mijn t-shirt wel uit doen, maar ik hield het liever aan met al die dazen! Er kwam op een gegeven moment een zwerm van dazen uit het bos, en toen liep ik zo snel als ik kon weer terug naar waar we al onze spullen hadden gezet, maar zelfs toen konden ze mij voor een paar minuten bijhouden. Ik was als eerste van de groep weer terug, en toen wat later een ander uit het bos kwam, en wilde gaan zitten, zag ik dat er vier of vijf dazen op zijn broek zaten. Het was zeker geen pretje, maar zo lang je in beweging blijft kunnen ze je moeilijk bijten. Ik moet elke zomer in Burrough’s park lopen voor zomer training van school, en ik heb daar al 3 jaar lang bijna elke dag van de zomer gelopen, en ben nog nooit door een daas gebeten. Ik moet nu nog 2 jaar tijdens de zomer daar lopen, en ik heb het als doel gesteld om in die 2 jaar ook nooit door een daas gebeten te worden, want dat is al wel eens eerder gebeurd in Nederland, en dat was niet fijn. Het enige fijne van die dag hardlopen, en dat een van de team leden donuts had meegenomen omdat het recent zijn verjaardag was geweest, en die waren heel lekker

Scheikunde Lab

Deze week en volgende week hebben we een special lab in scheikunde, waar we verschillende metaal ionen, die eerst zijn gemixt, van elkaar moeten scheiden om te zien welke van de 7 ionen in onze mix zaten. De mogelijke ionen zijn die van ijzer, aluminium, chromium, zilver, nikkel, kobalt, en lood. In de eerste stap moeten we zoutzuur toevoegen aan de mix om zilver en lood zichtbaar te maken, als het er in zit. Omdat het zilver en lood zich aan het zoutzuur binden, word het een vaste stof in plaats van een vloeistof, en is het makkelijk te isoleren. Als je die stoffen in een centrifuge stopt, kan je zo de vloeistof van het zilver en lood scheiden, en de vloeistof in een nieuw bekertje gieten. Door heet water en meer zoutzuur aan het zilver en lood toe te voegen, kan je het zilver en lood scheiden, en dan heb je nog maar 5 ionen te vinden. We gebruiken een grote hoeveelheid stoffen om de materialen te scheiden, en ook bunsenbranders, en meer. Deze week hebben we alleen maar een test gedaan waar je alle ionen kreeg om te zien wat er gebeurt in elke stap als de gezochte ion wel aanwezig is. Volgende week krijgen we een onbekende mix van de zelfde ionen, en voor elke ion die we kunnen verifiëren, krijgen we meer punten. Ik had genoeg tijd over om op vrijdag al te beginnen, en ik weet al wel dat ik zilver, lood, of allebei heb. Er zijn tijdens dit lab al met meerdere mensen dingen mis gegaan. Het is al een paar keer gebeurd dat iemand met een glazen staaf in een reageerbuis roert, en dat de bodem het dan plotseling begeeft, en al de vloeistof er uit lekt. Het is niet echt gevaarlijk, maar dan moet je wel je hele experiment opnieuw beginnen. Ik heb ook al een keer per ongeluk een ring heter dan 150 graden Celsius aangeraakt. Gelukkig was het maar voor een fractie van een seconde, maar ik kreeg nog wel een blaar. Er was ook een groep die een keer een beker kokend heet water over hun tafel liet vallen, en toen was er overal stoom. Het lijkt misschien wel erg, maar het leert ons ook om voorzichtig te zijn met dingen die heet kunnen zijn, of om goed hete bekers op te pakken, en er is nooit iemand serieus gewond geraakt.

STAAR Test en Moeder Dag

Ik had deze week bijna elke dag een STAAR test, een beetje vergelijkbaar met de Nederlandse Cito toets. Ik had op dinsdag, donderdag, en vrijdag een test. Dinsdag was die voor scheikunde, donderdag die voor geschiedenis, en vrijdag die voor natuurkunde. De tests hadden tussen de 58 en de 76 vragen, en je kreeg 4 uur de tijd om ze allemaal te beantwoorden. Voor de eerste test was iedereen na 3 uur klaar, dus hadden we nog een uur over waar de juf ons een video liet zien over optische illusies. Op woensdag had ik geen test, omdat ik een van de weinige ben die in zijn 2^de jaar van high school in Pre-Calculus zit. Er zijn zelfs er zelfs zo weinig (maar 12) dat de school ons een beetje was vergeten, en ze ons niet hadden verteld waar we naartoe moesten. Normaal is er een lijst waar je kunt vinden waar je naartoe moest om te testen, maar wij stonden op geen van de lijsten. Gelukkig vond ik een ander die in de zelfde situatie zat, en samen met hem vroeg ik waar we naartoe moesten. We moesten naar een aparte kamer, en daar konden we wachten tot de tijd om te testen voorbij was. De ander had ook zijn Risk spel mee genomen, dus hadden we dat gespeeld. Op dinsdag na school, had ik een feestje voor het einde van het jaar, waar iedereen nette kleren aan deed, en kwamen eten bij een clubhuis, wat toevallig het clubhuis van onze wijk was. Er was een jongen die daar zijn hand met water nat maakte, en het over een glas begon te wrijven om geluid te maken. Toen begon op eens iedereen in de kamer het te doen en hoorde je van alle hoeken van de kamer een hoog gezoem. Aan het eind van de week was het moeder dag, en Emilio, Adri, en Ik waren op zaterdag wezen shoppen voor een cadeau voor mama. Emilio had een lantaarn met een elektrisch lampje uitgekozen, voor in de woonkamer of eetkamer. Ik had een wind gong gekocht, waar de metalen staafjes onder een vogelhuisje hangen, maar ik weet niet of ik als vogel in zo’n huisje zou willen wonen, want dan heb je altijd herrie onder je huis als het waait.

Mu Alpha Theta

Deze week had ik een inductie ceremonie voor Mu Alpha Theta, een club die is gebaseerd op rekenen. De ceremonie zou om 7 uur beginnen, maar we gingen om 6 uur al weg, omdat we eerst nog iets anders moesten doen. We moesten Emilio naar een andere school brengen om daar inentingen voor hem te krijgen. We zouden hem dat wel vertellen, maar dan zou je hem ten eerste de auto niet in krijgen, en als tweede het gebouw niet in. Emilio was op deze manier het bebouw in voor dat hij wist wat er aan de hand was, en was het minder vervelend voor hem en voor ons. Hij moest drie inentingen hebben, en zo ver als ik weet had hij helemaal niet tegen gestribbeld, en dat vind ik knap van hem. Mama had het weekend hiervoor een operatie aan haar knie gekregen, en die liep dus op krukken mee. Gelukkig kon Adri ons dicht bij de school af zetten, zodat we niet zo ver hoefden te lopen. De inductie zou in het auditorium plaatsvinden, dus liepen we daar daarbinnen, en ging ik vooraan zitten bij de anderen die hun inductie zouden krijgen. We werden allemaal alfabetisch opgesteld in de stoelen, en na een kwartier wachten en kletsen met de rest, begon de ceremonie. Het was niet moeilijk om te zien dat de leiders van de club niet zo goed waren voorbereid, want ze lazen voor van een stuk papier en keken eens in de zo veel tijd op, in plaats van dat ze eens in de zo veel tijd naar hun papier keken om te zien waar ze nog meer over moesten praten. Toen kregen we een voor een een certificaat waar onze naam op stond. Toen iedereen zijn certificaat had, waren er ook nog een paar beurzen die werden uitgereikt, van de 100 tot 1000 dollar. Toen alles over was, moest de president van de club nog wat zeggen om de inductie ten einde te brengen, dus zei hij: “Buiten staat er punch en cake. Jullie mogen dat nu gaan eten!”