Competitie met regen

Deze week had ik zaterdag ochtend een competitie. Voor de competitie moet je van 8 verschillende vakken een test doen van 50 vragen, in 30 minuten. Ik moest al om tien over vijf ’s morgens de deur uit, want de bus kwam al om kwart voor zes op school aan om ons competitie team naar de competitie te brengen. De juf had voor ons ook donuts meegenomen die we met zijn allen hadden gegeten. Toen we op de school waren aangekomen, kregen we een apart klaslokaal waar we konden blijven terwijl we aan het wachten waren voor de tests. De eerste test was een essay, en we kregen 3 verschillende thema’s waar we over konden schrijven. We hadden 50 minuten gekregen om te schrijven, en ik had geschreven over wie de “Space Race” had gewonnen. Na de essay hadden we een korte pauze, en daarna kregen we de test van muziek. We kregen een paar muziek stukken te horen en moesten daar van schrijven wie het had geschreven, waar het over ging, of hoe het stuk hete. De rest van de vragen gingen over muziek theorie. Meteen na die test, kregen we de reken test. De test had vooral meeste meetkunde en hoofdrekenen. We kregen toen weer een pauze, en daarna begonnen we met de economie test, en daarna de science test. We kregen na dat test blok een lange pauze om te lunchen, en liepen we allemaal terug naar ons lokaal om daar pizza te eten. De juf vroeg eerder aan ons wat voor pizza we wilde, en ik vroeg of ze een pizza Hawaii wilde bestellen. Ze zei toen tegen mij dat ik vast de enige zou zijn die die pizza zou eten, maar tijdens de lunch was die pizza als eerste op! Als laatste moesten we de test van taal en sociale science doen, en toen waren we klaar. We kregen toen nog een lange pauze, maar toen begon het op eens heel hard te regenen en te onweren. Het regende zo hard dat het water niveau langzaam begon te stijgen, dus waren er meerdere scholen die hun spullen pakte en met de bus terug naar hun school reden, terwijl ze nog niet eens de medailles hadden uitgereikt. Wij besloten als school ook maar terug naar school te gaan. We kregen nog niet te weten of en wat we hadden gewonnen, maar dat zullen we op maandag te weten krijgen.

Krimmel Kolor Run

Deze zaterdag hadden ze op Krimmel, mijn oude middelbare school, een 2 mijl race waar ze gekleurd poeder tegen je aan gooide. Je moest een wit T-shirt mee nemen, zodat je de kleuren beter kon zien. De race begon om half negen ’s morgens, maar de inschrijving begon om kwart voor acht. We hadden ingeschreven, en toen liepen we naar de start toe. Er waren al kinderen die zelf gekleurd poeder hadden mee genomen, en toen waren ze al gekleurd voor dat de race begonnen was. Ze hadden achter de school een heel parkoer op gezet met een streep van wit als de baan die je moest volgen. Er waren over de 2 mijl 4 verschillende kleur stations opgesteld. Eerst paars, toen roze, toen geel, en als laatste groen. Toen de race met de toeter was gestart, begonnen we met lopen. Er was voor ons een golf kart die bedoeld was om de weg te wijzen, maar een paar andere en ik die liepen zo snel dat de golf kart ons niet bij kon houden. We gingen als eerste door de paarse kleur zone. Mijn shirt werd een beetje paars, en ik kreeg een paar paarse stippen om mijn bril, maar voor de rest werd ik niet veel geraakt. Ik lag vanaf dat punt aan kop, en kwam even later bij de roze kleur zone. Ze probeerde mij meerdere keren te raken, maar ze schoten veel mis. Het kwam waarschijnlijk omdat ik de eerste was, en ze nog geen oefening hadden gehad. Toen ik bij de gele kleur zone kwam, kreeg ik veel gekleurd poeder op mijn nek, mijn gezicht, en ook wat in mijn mond. Het was niet vies, want het was gewoon gekleurde maïzena. De groene kleur zone schoot bijna helemaal mis, want iets later toen ik als eerste bij de finish was, zat er bijna geen groen op mijn shirt. Ik had wel aan het einde van de race een zakje met groen gekleurd maïzena gekregen, die ik op mijn shirt gestrooid had. Emilio kwam net iets later aan, en toen mama foto’s van ons had gemaakt, was de achterkant van mijn shirt nog helemaal wit. Aan het eind van het evenement waren er gelukkig bladblazers waardoor al het poeder van je kleren geblazen werd, en er geen troep in je auto kwam.

Blue Bell Fun Run 2013

Deze week liep ik op zaterdag de Blue Bell Fun Run. Veel mensen van ons team liepen de 5 kilometer race, maar ik liep samen met 3 anderen de 10 kilometer race. De 10 kilometer race begon 15 minuten voor de 5 kilometer race, dus moesten we al iets vroeger weg. Toen we bij de start aan kwamen, hadden ze al touwen over de weg hangen, om ons in groepen te sorteren op basis van onze gemiddelde mijl tijd voor de 10 kilometer. Toen het tijd was om te starten, kwam de president van de Blue Bell ijs fabriek ons starten. De twee meisjes aan elk eind van de touwen hadden de touwen nog niet om laag laten zakken toen de hoorn voor de start al ging, dus moesten we onder het touw door. Ik kwam al goed weg en lag ongeveer als 5^de uit de start van 967 mensen. Ik wilde snel gaan, maar niet te snel, want ik had nog 6 kilometer te lopen voor dat ik bij de finish zou komen. We gingen een hoek om, onder een spoor brug, en toen een smalle weg in. We liepen ook door een woon wijk heen, en toen weer over het zelfde spoor met een betonnen brug. Toen was het anderhalve kilometer bijna helemaal heuvelafwaarts, toen weer een hoek om, en toen waren we er bijna. Het vervelende was, dat de laatste kilometer vol met mensen was, omdat de 5 kilometer al gestart was, en op dat punt weer samen met de 10 kilometer renners voegde. Er werd gezegd dat de 5 kilometer lopers uit de 10 kilometer baan moesten blijven, maar dat gebeurde niet. Ik en andere 10 kilometer lopers die in de top groep zaten, moesten de laatste kilometer om de wat langzamere 5 kilometer lopers zigzaggen. De laatste 400 meter was helemaal heuvel afwaarts, en ik kwam met een sprint over de finish, na 40 minuten en 22 seconden. Na de race was ik heel moe, dus ging ik eerst een beetje uitlopen, en daarna kon iedereen zo veel ijs eten als je zou willen. De andere van ons team die de 5 kilometer hadden gelopen, waren al terug toen ik aan kwam. Sommigen hadden in totaal die hele dag 7 ijsjes gegeten, en er was een die er 12 had gegeten. Ik had er in totaal 5 gegeten. Ik was uit eindelijk 8^ste uit de 967 hardlopers, en eerste van mijn leeftijd groep van 15-19 jaar. Als je eerste werd, kreeg je buiten een medaille, ook een ijs lepel van Blue Bell. Er was zelfs een man van 84 die de 10 kilometer had gelopen, en dat vond ik wel knap. Ons team had ook nog de 5 kilometer team prijs gewonnen, die ze vorig jaar ook hadden gewonnen. Toen hadden we een foto gemaakt met het hele team bij de Blue Bell ijs vrachtwagen. Na dat we allemaal klaar waren met foto’s maken en ijs eten, reden we weer naar huis.

District Meet en Texas French Symposium

Deze week had ik mijn district meet voor school track, en ook een competitie voor Frans. Allebei waren op vrijdag, maar ik kon ze gelukkig allebei doen. De 2 mijl was het enige event wat ik zou lopen. We waren als laatste aan de beurt van de drie races. Ik liep voor de 2 mijl een record tijd van 11 minuten, 7 seconden. Ik moest toen snel inpakken, en bij Adri in de auto stappen, want toen reden we naar de competitie voor Frans. We kwamen na een uur bij het hotel aan, maar we moesten nog ongeveer een uur wachten tot dat de rest van de school was aangekomen. We gingen allemaal naar een kamer om competitie kleren aan te trekken, en toen reden we met de bus naar Sam Rayburn High School, waar de competitie zou plaatsvinden. We gingen allemaal aan een tafel zitten in de cafetaria, en bleven daar wachten tot dat we ons evenement moesten doen. We moesten om vijf uur naar een kamer om de 4 verschillende tests te doen. We gingen met een groep van acht naar de zelfde kamer om de tests te doen. De eerste was een grammatica test, de tweede was een vocabulaire test, de derde was een cultuur test, en de laatste was een luister test. Het ging allemaal goed tot de laatste test, want de test ging over de intercom, en die begon zomaar zonder waarschuwing, en we hadden nog niet eens onze test boekjes gekregen, dus toen waren ze al op vraag 7 voordat we konden beginnen. Toen, halverwege de test, begonnen we weer helemaal opnieuw. Toen die ellendige test eindelik over was, konden we weer terug naar de cafetaria om voor de eerste ronde van ons volgende event te wachten. Er waren verschillende evenementen, zoals poëzie opzeggen, een stuk proza voorlezen, en nog meer. Mijn enige evenement voor de competitie was proza, en dat moest al over een half uur doen. Proza was tussen acht uur en half tien, en om vijf over acht stond ik als voor de deur. Het was buiten in een nood lokaal, dus was het donker en koud voordat ik naar binnen ging. Binnen was het gelukkig warmer. Ik gaf het jurylid een kopie van mijn proza, en begon voor te lezen. Mijn stuk ging over een jonge die in de tweede wereld oorlog naar school gaat, en dan te weten krijgt dat die dag zijn laatste Franse les is, omdat ze vanaf dat punt alleen nog maar Duitse les mogen geven. Toen ik klaar was, ging ik weer naar de cafetaria, en om ongeveer elf uur reden we van de school weg. We reden weer terug naar het hotel, en gingen snel slapen, want de volgende morgen moesten we weer om half zes opstaan. We reden toen weer terug naar de school, en gingen weer in de zelfde plaats zitten. Ik had die dag om kwart over 10 de halve finale voor proza, want ik was door naar de volgende ronde. Het jurylid voor deze ronde was heel leuk, en terwijl ik een formulier invulde, was hij aan het dansen. Nadat ik mijn proza had voorgezegd, begon hij te klappen, en zij dat ik het heel goed had gedaan. Een paar uur later, zag ik op een poster dat ik het tot de finale had gered. Ik was daar erg blij om, want ik had daar niet op gerekend. Ik ging nog snel even een paar keer oefenen, en toen gingen we naar de jurykamer voor de proza finale. Van de 64 mensen die mee deden aan proza, waren er nu nog maar 12 over, en 4 van die 12 waren van Klein Oak. Een paar uur na de finale, kregen we Italiaans eten, waar ook een stukje cheesecake bij zat. Na het eten was het tijd voor de prijsuitreiking. Als eerste kregen we te weten of we een prijs hadden gewonnen voor de tests. Ik was verast toen ik de 4^de prijs kreeg voor de vocabulaire test. Verder had Klein Oak niet echt veel gewonnen met de tests. Toen kwamen de prijzen voor proza, poëzie, en al de rest. Er waren veel meer van Klein Oak die een prijs hadden gewonnen. Jammer genoeg zat ik niet in de top 6 voor proza, dus kreeg ik geen prijs. Aan het eind van de prijsuitreiking, kregen we te weten op welke plaats onze school was geëindigd. Klein Oak kwam op de eerste plaats, en we rende allemaal het podium op om het te vieren. Op de weg terug naar huis, reed de bus nog langs een ijs zaak, en kocht iedereen ijs. Toen we terug kwamen bij school, was het al laat, dus reed ik met mama naar huis en ging ik snel slapen.